Τη δεκαετία του ’70 έξι χώρες της Λατινικής Αμερικής είχαν δικτατορικές κυβερνήσεις: Αργεντινή, Βραζιλία, Παραγουάη, Ουρουγουάη, Χιλή και Περού. Κατά ένα… σατανικό τρόπο αυτή η συγκυρία συνέβαλε αποφασιστικά ώστε η Αργεντινή να θριαμβεύσει στο «δικό» της Μουντιάλ. Αυτό που διεξήχθη το 1978 μπροστά στα μάτια του διαβόητου δικτάτορα Χόρχε Ραφαέλ Βιδέλα. Δες εδώ προγνωστικά Μουντιάλ από το Match Money.
Το 1975 οι δικτατορίες των έξι αυτών χωρών συμφώνησαν σε ένα κοινό σχέδιο, ενώπιον του «κομμουνιστικού κινδύνου». Ονομάστηκε «Επιχείρηση Κόνδορας», είχε την υποστήριξη των ΗΠΑ και στόχος του ήταν η απαλλαγή από αριστερούς αντιφρονούντες.
Ήταν μια εκστρατεία πολιτικής καταστολής και κρατικής τρομοκρατίας χωρίς κανένα ηθικό φραγμό. Εκδηλώθηκε με διώξεις, βασανισμούς και δολοφονίες πολιτικών αντιπάλων. Υπολογίζεται ότι περίπου 60.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στο πλαίσιο της επιχείρησης, οι 30.000 εκ των οποίων στην Αργεντινή. Τι σχέση όμως μπορεί να έχουν όλα αυτά με το ποδόσφαιρο;
Προγνωστικά Μουντιάλ: Το ποδόσφαιρο ως εργαλείο προπαγάνδας
Το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978 ήταν για τον Βιδέλα μια ευκαιρία να προσφέρει στον αργεντίνικο λαό «άρτο και θεάματα», ύστερα από δύο χρόνια στυγνής διακυβέρνησης. Παράλληλα και να εξωραΐσει την εικόνα της χώρας στα μάτια της διεθνούς κοινής γνώμης, χρησιμοποιώντας την μπάλα ως εργαλείο προπαγάνδας.
Στο Μουντιάλ μετείχαν τότε 16 ομάδες και το σύστημα διεξαγωγής περιελάμβανε δύο φάσεις ομίλων. Δεν υπήρχαν νοκ-άουτ αγώνες. Οι δύο πρώτοι των τεσσάρων ομίλων περνούσαν στην επόμενη φάση και σχημάτιζαν δύο νέα γκρουπ των τεσσάρων ομάδων. Οι δύο πρώτες ομάδες των ομίλων της β’ φάσης θα έπαιζαν αυτόματα στον τελικό και οι δεύτερες στο μικρό τελικό.
Η οικοδέσποινα Αργεντινή είχε προκριθεί ως δεύτερη από τον όμιλο της. Ηττήθηκε με 1-0 από την Ιταλία στο τελευταίο ματς, έχοντας νικήσει με 2-1 τις Γαλλία και Ουγγαρία στα δύο προηγούμενα. Μαζί της στη β’ φάση η Βραζιλία, το Περού και η Πολωνία. Ως δεύτερη προκρίθηκε και η Σελεσάο. Είχε στην α’ φάση 2-1-0, με ισοπαλίες κόντρα σε Σουηδία, Ισπανία και νίκη επί της Αυστρίας. Το Περού ήταν η έκπληξη της διοργάνωσης, παίρνοντας την πρόκριση ως πρώτο με τέρματα 7-2. Νίκησε την ισχυρή τότε Σκωτία με 3-1 και το Ιράν με 4-1, ενώ έφερε λευκή ισοπαλία με την σπουδαία Ολλανδία. Άφησε δηλαδή πίσω του τη μετέπειτα φιναλίστ, η οποία είχε ηττηθεί από τη Σκωτία στον όμιλο.
Πρώτη από τον όμιλό της προκρίθηκε και η Πολωνία, αφήνοντας στη δεύτερη θέση τη Δυτική Γερμανία.
Στην πρώτη αγωνιστική της β’ φάσης η Βραζιλία νίκησε με 3-0 το Περού και η Αργεντινή με 2-0 την Πολωνία. Ακολούθησε η λευκή ισοπαλία στο ντέρμπι Αργεντινής – Βραζιλίας και το 1-0 της Πολωνίας επί του Περού. Ενόψει της τρίτης και καθοριστικής αγωνιστικής, οι διοργανωτές έλαβαν μια απόφαση τουλάχιστον… ύποπτη. Προγραμμάτισαν να αρχίσει πιο αργά το παιχνίδι της δικής τους ομάδας με το Περού απ’ ότι το Βραζιλία – Πολωνία. Τι έγινε στον άλλο όμιλο είπατε; Τα παιχνίδια της τελευταίας αγωνιστικής διεξήχθησαν ταυτόχρονα!
Η Βραζιλία επιβλήθηκε με 3-1 της Πολωνίας και είχε πια τέρματα 6-1. Η Αργεντινή ήταν στο 2-0 και ήξερε πια ότι χρειαζόταν νίκη με 4 γκολ διαφορά για να πάει αυτή στον τελικό. Το Περού, με 0/2, ήταν προφανώς βαθμολογικά αδιάφορο. Το εγχείρημα των γηπεδούχων όμως έμοιαζε δύσκολο. Οι Περουβιανοί είχαν δεχτεί όλα κι όλα 6 γκολ στο τουρνουά. Όσα ακριβώς είχε σκοράρει και η Αργεντινή σε πέντε παιχνίδια…
Στοίχημα Μουντιάλ: Σενάρια συνωμοσίας με αιτία
Στις 21 Ιουνίου του ’78, στο «Γιγάντε ντε Αρογίτο» του Ροσάριο, η αξιοπιστία του θεσμού, του ποδοσφαίρου του ίδιου, δέχτηκε έξι «μαχαιριές». Στο πρώτο 20λεπτο το Περού έκανε επίδειξη… διαφάνειας, έχοντας δοκάρι και άλλη μία μεγάλη ευκαιρία. Τελικά θα στιγματιζόταν ως το «θύμα» του αγώνα που έχει τη φήμη του πιο… σικέ στην ιστορία των Μουντιάλ. Η Αργεντινή προηγήθηκε στο 21’ και έως το 72’ έβαλε άλλα 5 γκολ, σε ένα σκηνικό καθαρής παρωδίας. Στην καλύτερη περίπτωση οι Περουβιανοί φαινόταν ότι μαρκάρουν με τα μάτια και στη… χειρότερη ότι δίνουν μόνοι τους την μπάλα στους αντιπάλους (περίπτωση του 6ου γκολ).
Σε 52 αγωνιστικά λεπτά το Περού δέχτηκε όσα γκολ είχε «φάει» στα προηγούμενα 470 της διοργάνωσης! Η Αργεντινή προκρίθηκε εν μέσω αποθέωσης στον τελικό και η Βραζιλία αποκλείστηκε ως η μοναδική αήττητη ομάδα του τουρνουά. Ως γνωστόν, η «αλμπισελέστε» κατέκτησε το τρόπαιο, επικρατώντας με 3-1 της Ολλανδίας στην παράταση, στον τελικό. Η Βραζιλία πήρε την τρίτη θέση, νικώντας με 2-1 την Ιταλία στο μικρό.
Τα σενάρια συνωμοσίας που αναπτύχθηκαν είχαν ως επίκεντρο τον γκολκίπερ του Περού Ραμόν Κιρόγα, λόγω του ότι είχε γεννηθεί στην Αργεντινή. Αλλά βέβαια το ναυάγιο της άμυνας ήταν καθολικό και φαίνεται ότι υπήρχε… σοβαρός λόγος για να συμβεί αυτό.
Προγνωστικά Παγκόσμιο Κύπελλο: «Δεν είμαι περήφανος για εκείνη τη νίκη…»
Η εκδοχή που έχει επικρατήσει πια είναι ότι το deal για το 6-0 έγινε στο ανώτερο πολιτικό επίπεδο. Ήταν προϊόν μυστικής συμφωνίας μεταξύ του Βιδέλα και του τότε δικτάτορα του Περού, Φρανσίσκο Μπερμούδες.
Το 1995 ο Independent αποκάλυψε κάτι ανέκδοτο μέχρι τότε. Σύμφωνα με ανεπίσημα έγγραφα, το στρατιωτικό καθεστώς Βιδέλα απέστειλε μετά το Μουντιάλ στο Περού 35.000 τόνους σιτηρά και πιθανόν δωρεάν όπλα.
Ο πρώην γερουσιαστής του Περού, Τζενάρο Λεντέσμα, ήταν πιο αποκαλυπτικός, σε κατάθεση του σε δικαστήριο. Κατήγγειλε τότε ότι στο πλαίσιο της επιχείρησης «Κόνδορας», το Περού «έδωσε» τον αγώνα και έλαβε ως αντάλλαγμα τη φυλάκιση 13 αντιφρονούντων πολιτικών, που είχαν διαφύγει εκείνη την περίοδο στην Αργεντινή.
Η αναφορά έγινε σε δικαστήριο του Μπουένος Άιρες. Ενώπιον του δικαστή Νομπέρτο Ογιαρμπίντε, που είχε εκδώσει τότε ένταλμα σύλληψης εναντίον του Φρανσίσκο Μπερμούδες. «Ο Βιδέλα δέχτηκε να συλλάβει και να βασανίσει αυτούς τους άνδρες, ζητώντας αντάλλαγμα την πρόκριση στον τελικό. Είχε ανάγκη να κατακτήσει η χώρα του το Παγκόσμιο Κύπελλο για να καθαρίσει την άσχημη εικόνα που είχε η Αργεντινή σε όλο τον κόσμο», ανέφερε μεταξύ άλλων.
Ο Αργεντίνος επιθετικός Λεοπόλντο Λούκε, που σε εκείνο το παιχνίδι έβαλε δύο γκολ, θα δήλωνε χρόνια αργότερα: «Με όσα γνωρίζω πια δεν μπορώ να πω ότι είμαι περήφανος για εκείνη τη νίκη. Απλά τότε οι παίκτες δεν ξέραμε. Εμείς απλά παίζαμε ποδόσφαιρο…».
Εξίσου διαφωτιστικός για το αν παιχνίδι ήταν καθαρό ή όχι και ο συμπαίκτης του, μετέπειτα μέσος της Τότεναμ, Ρικάρντο Βίλα. «Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι χρησιμοποιηθήκαμε για πολιτικούς σκοπούς».
44 χρόνια μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο του Μουσολίνι, ο… νοσταλγός του Χόρχε Βιδέλα είχε βρει τον τρόπο να πολιτικοποιήσει ξανά ένα Μουντιάλ.
