Τρεις εβδομάδες μάς χωρίζουν πλέον από τη σέντρα στις Αγγλιδούλες. Το Σάββατο 3 Αυγούστου αρχίζει φέτος η σεζόν μας, και για την ακρίβεια την Παρασκευή 2 Αυγούστου, με το βραδινό τηλεοπτικό Λούτον – Μίντλεσμπρο. Κι έτσι λοιπόν, στο χαλαρό, σε αυτό το πρώτο blog της σεζόν θα ξεκινήσουμε με τις αποδόσεις της Λιγκ 2. Και μέχρι να αρχίσει η χρονιά, θα δούμε και τη Λιγκ 1 και την Τσάμπιονσιπ.
Στον πίνακα λοιπόν βλέπετε τις αποδόσεις της 365 για την κατάκτηση του τίτλου στη φετινή Λιγκ 2. Στην πρώτη στήλη, τις αποδόσεις που υπάρχουν αυτή τη στιγμή και στις δεύτερη αυτές με τις οποίες άνοιξε η αγορά στις 28 Μαΐου. Κι όπως παρατηρείτε, είναι και «χρωματισμένες», ώστε να γκρουποποιούνται καλύτερα και στο μάτι.
Τα φαβορί και η Σάλφορντ
Στο πρώτο γκρουπ, στο γκρουπ των ομάδων που οι μπουκ θεωρούν πως πάνε για αυτόματη άνοδο, συναντάμε την Μπράντφορντ, τη Σάλφορντ, την Πλίμουθ, τη Σκάνθορπ και τη Μάνσφιλντ, από το 8,00 ως το 11,00. Για τις τέσσερις από τις πέντε, την Μπράντφορντ, την Πλίμουθ, τη Σκάνθορπ και τη Μάνσφιλντ, δεν έχω καμία αντίρρηση, αυτές οι τέσσερις αποτελούν και το δικό μου πρώτο γκρουπ.
Οι τρεις πρώτες, που έπεσαν από τη Λιγκ 1, έχουν τα στεγανά για να διαχειριστούν τον υποβιβασμό και σαφώς είναι στα πρώτα φαβορί για την άνοδο. Όπως και η Μάνσφιλντ, που την κυνηγά την άνοδο τα τελευταία χρόνια, πέρυσι την έχασε στο τσακ και θα την κυνηγήσει και τώρα. Σύμφωνο επίσης με βρίσκει το κλικ που παίρνει η Μπράντφορντ, που οδηγεί την κούρσα των αποδόσεων. Απλά η δικιά μου σειρά, με έστω μικρές αλλά διακριτές διαφορές, θα ήταν η Σκάνθορπ δεύτερη πίσω από την Μπράντφορντ, τρίτη η Μάνσφιλντ και τέταρτη η Πλίμουθ.
Εκεί που διαφωνώ είναι στην περίπτωση της Σάλφορντ. Για να το πω σωστά, δεν είναι ακριβώς διαφωνία, απλά εγώ δεν παίρνω τόσο αβίαστα θέση. Η Σάλφορντ έχει το οικονομικό μπακγκράουντ και το brand name της γενιάς του ΄92, και προφανώς η αγορά έχει καλούς λόγους για να την αντιμετωπίζει με αυτό τον τρόπο. Αλλά στο δικό μου μετρικό σύστημα, μια ομάδα σαν τη Σάλφορντ, που για πρώτη φορά στην ιστορία της αγωνίζεται σε αυτό το επίπεδο, μέχρι το τρίτο γκρουπ θα την έφτανα. Είναι απλό. Από τέτοιες ομάδες έχω πάντα την απαίτηση να δω πρώτα σοβαρές ενδείξεις μέσα στο γήπεδο. Κι αν μου δείξουν, εδώ είμαστε να αναθεωρήσουμε. Αλλά μέχρι τότε, κι αν η αγορά αντιμετωπίζει τη Σάλφορντ ως πρωτοδεύτερο φαβορί για τον τίτλο, αναγκαστικά θα είμαι ή στο no bet ή στην κόντρα. Απλό και δίκαιο.
Το γκρουπ των πλέι οφ
Στο δεύτερο γκρουπ, στο γκρουπ των ομάδων που αναμένεται να διεκδικήσουν τα πλέι οφ, οι μπουκ έχουν Νορθάμπτον, Φόρεστ Γκριν, Γουόλσολ, Καρλάιλ και Λέιτον Όριεντ. Και οριακά κάπου ανάμεσα στο δεύτερο και στο τρίτο γκρουπ τη Σουίντον και την Κόλτσεστερ. Για Νορθάμπτον, Φόρεστ Γκριν, Γουόλσολ, δεν έχω καμία αντίρρηση. Και σημειώνω μάλιστα τη λογικότατη μεταβολή στην απόδοση της Νορθάμπτον, που από το αρχικό 21,00 έπεσε στο 15,00 – ακριβώς γιατί οι «τσαγκάρηδες» κάνουν μεταγραφές και εκπέμπουν δυναμική.
Για την Καρλάιλ και την Κόλτσεστερ έχω ερωτηματικά και εγώ τις βάζω στο τρίτο γκρουπ. Για την πρώτη, πολύ απλά, δεν με πολυψήνει το πλάνο του Πρέσλι. Οσο για την Κόλτσεστερ, η ευκαιρία της θεωρώ πως ήταν πέρυσι, φέτος υποχρεώνεται σε αλλαγές στο ρόστερ και η φάση είναι πάμε πάλι από την αρχή.
Αντίθετα, θα είχα ξεκάθαρα στο δεύτερο γκρουπ τη Σουίντον. Ο Γουέλενς με πείθει από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε, από εκείνο το μικρό διάστημα στην Όλνταμ, πιστεύω ότι την έχει την προπονητική. Απλά σημειώνω πως η Σουίντον είναι λίγο μπερδεμένη διοικητικά, πιο πολύ στο εξωαγωνιστικό εντοπίζω τα ερωηματικά της.
Η Λέιτον Όριεντ και ο Τζάστιν Έντινμπουργκ
Στην περίπτωση της Λέιτον Όριεντ απλά δεν υπάρχουν λόγια. Η Λέιτον Όριεντ πανηγύρισε τον τίτλο της περσινής Νάσιοναλ και την επιστροφή της στη Λιγκ 2 στις 27 Απριλίου. Και ένα μήνα μετά, στις 3 Ιουνίου, ο μάνατζέρ της, ο Τζάστιν Έντινμπουργκ, παθαίνει καρδιακή προσβολή, στα 49 του χρόνια (εγώ, ας πούμε, είμαι 53), και πεθαίνει πέντε μέρες αργότερα, το Σάββατο 8 Ιουνίου.
Ο Έντινμπουργκ έκανε δυνατή καριέρα ως παίκτης, αρκετοί θα τον θυμάστε, το βασικό αριστερό μπακ της Τότεναμ τη δεκαετία του ‘90, έχοντας κατακτήσει ένα FA Cup και ένα Λιγκ Καπ. Αλλά αυτό που εκτίμησα από την πρώτη στιγμή, ήταν πως παρά το όνομα και την κληρονομιά της Τότεναμ, προπονητικά ξεκίνησε από πολύ χαμηλά. Πρώτα ως παίκτης-προπονητής στην Μπιλερίκι Τάουν το 2003, κι από το 2006 επίσημα στους πάγκους με τη Φίσερ Αθλέτικ. Κι από κει ανέβηκε βήμα βήμα. Γκρέις Αθλέτικ, Ράσντεν εντ Ντάιαμοντς, για φτάστει στα μέρη μας το 2013, όταν ανέβασε στη Λιγκ 2 τη Νιούπορτ.
Και το ξανάκανε. Με τη Νιούπορτ, και στη συνέχεια με την Τζίλιγχαμ στη Λιγκ 1, έπιασε το ζενίθ του, αλλά όταν αμέσως μετά δεν του βγήκε στη Νορθάμπτον το 2017, δεν μάσησε. Ξανακατέβηκε πάλι στα χαμηλά, αναλαμβάνοντας την κυριολεκτικά υπό διάλυση Λέιτον Όριεντ στη Νάσιοναλ. Μέσα σε ενάμιση χρόνο, της ξανάδωσε σφυγμό, την αγάπησε και αγαπήθηκε από τον κόσμο της, την επανέφερε στη Λιγκ 2 και ένα μήνα μετά πέθανε από καρδιακή προσβολή… Δεν ξέρω, πραγματικά δεν υπάρχουν λόγια.
Αυτή την ομάδα, λοιπόν, δεν μπορώ να τη μετρήσω στοιχηματικά. Δεν γίνεται να μπει όλο αυτό το συναίσθημα σε καλούπια και να βγει ένα 15,00 ή ένα 21,00 ή ένα 51,00. Ως οργανισμός, έχω την εντύπωση ότι η Λέιτον Όριεντ αντέδρασε όσο καλύτερα θα μπορούσε να αντιδράσει ένας σύλλογος σε κάτι τέτοιο. Και το ότι την ομάδα την ανέλαβε ο ασίσταντ του Έντινμπουργκ, ο Ρος Έμπλετον, το θεωρώ τη μοναδική εφικτή επιλογή. Αλλά ειλικρινά δεν μπορώ να τη μετρήσω. Δεν θα με εκπλήξει είτε δούμε να την οδηγεί μέσα στο γήπεδο μια αόρατη δύναμη είτε αν χάσει τη γη κάτω από τα πόδια της…
Παραμένει μπάχαλο η Όλνταμ
Στο επόμενο γκρουπ, ας πούμε της μέσης της βαθμολογίας και λίγο πιο κάτω, οι μπουκ έχουν κατά σειρά Έξετερ, Όλνταμ, Νιούπορτ, Κρου, Στίβενεϊτζ, Πορτ Βέιλ. Πολύ χοντρικά κάπως έτσι είναι τα πράγματα. Για Έξετερ, Νιούπορτ, Κρου και Στίβενεϊτζ προσωπικά πάντως έχω λίγο καλύτερη εκτίμηση, είναι από τις ομάδες που μπορούν να ξεπηδήσουν αν τους πάει η σεζόν.
Για την Πορτ Βέιλ δεν έχω καμία αντίρρηση, ενώ την Όλνταμ θα την είχα πιο κάτω, στις επικίνδυνες. Από πέρυσι είναι μπάχαλο η Όλνταμ, θυμηθείτε τη λίγο, και παραμένει μπάχαλο και το φετινό καλοκαίρι. Πέρυσι τη γλίτωσε χωρίς και η ίδια να καταλάβει πώς και όταν ένας οργανισμός είναι άρρωστος από το κεφάλι, κάποια στιγμή θα σκάσει η φούσκα.
Οι επικίνδυνες της ουράς
Στο γκρουπ των επικίνδυνων, η αγορά έχει Τσέλτεναμ, Κέμπριτζ, Κρόουλι και Γκρίμσμπι, συν τις δύο κόκκινες, Μάκλσφιλντ και Μόρκαμ. Κι εδώ, με κάποιες διαφοροποιήσεις βέβαια, η χοντρική εικόνα μοιάζει κάπως έτσι. Η Τσέλτεναμ για μένα έπρεπε να ήταν πιο πάνω, στις παρυφές του τρίτου γκρουπ, μαζί με την Πορτ Βέιλ ας πούμε. Κι αυτό γιατί με έχει κερδίσει ο Μάικλ Νταφ, που την ανέλαβε πέρυσι στη μέση της σεζόν ξεκινώντας και ο ίδιος την προπονητική του καριέρα. Οι άλλες, με την προσθήκη της Όλνταμ, καλά είναι.
Για τη Μόρκαμ είναι βαρετό κάθε χρονιά η ίδια ιστορία. Η αγορά την έχει πάντα στον πάτο και αυτή πάντα, λίγο πιο εύκολα ή λίγο πιο δύσκολα, καταφέρνει και μένει καθαρή. Και φέτος νομίζω πως θα μείνει, δεν ξέρω πώς θα της πάει η σεζόν, αλλά όσο έχει τον Μπέντλι στο τιμόνι θα τη βρει την άκρη.
Στη Μάκλσφιλντ, είναι πιο ζόρικα τα πράγματα. Ηδη το ότι έμεινε πέρυσι ήταν μεγάλη υπέρβαση, και μαγκιά του Σολ Κάμπελ. Που μεταξύ μας, αυτούς τους μήνες που τον γνωρίσαμε ως προπονητή, δεν νομίζω πως έχει τις δυνατότητες για σούπερ καριέρα στους πάγκους, αλλά πέρυσι την κατάσταση στη Μάκλσφιλντ τη διαχειρίστηκε εξαιρετικά στο ψυχολογικό της. Χωρίς καμία αμφιβολία, αυτός ήταν που την πήρε από το χεράκι και την έσωσε – και ΟΚ, και ο μαύρος κύκνος της Νοτς Κάουντι… Αλλά η Μάκλσφιλντ είναι πολύ μικρό μέγεθος, διοικητικοοικονομικά δεν φαίνονται καθόλου καλά τα πράγματα, μόνο τον Κάμπελ βλέπω στα συν της. Και δεν μοιάζει καθόλου απίθανο σενάριο να φύγει κι αυτός στην πορεία της σεζόν…
Καλά να περνάτε όπου κι αν σας βρίσκω. Θα τα ξαναπούμε με τη Λιγκ 1.
