Το κύπελλο Βραζιλίας είναι ο δεύτερος τη τάξει θεσμός του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου. Πλέον είμαστε βαθιά σε αυτόν για φέτος, ένα βήμα πριν τον τελικό με τις Κρουζέιρο, Ιντερνασιονάλ, Γκρέμιο και Ατλ. Παραναένσε να είναι οι τέσσερις που απέμειναν. Τίτλος που μετρά στη συνείδηση του κόσμου, τίτλος που χαρίζει εκτός από ένα τρόπαιο στο παλμαρέ του εκάστοτε κατακτητή και μία θέση στο Κόπα Λιμπερταδόρες της επόμενης χρονιάς. Διπλό το κέρδος για την ομάδα που θα φτάσει μέχρι το τέλος.
Διπλό; Τριπλό. Είναι τώρα δύο χρόνια που η Ομοσπονδία προσπαθεί να αναβαθμίσει ακόμη περισσότερο το προϊόν και πρόσθεσε σε αυτό εξαιρετικά χρηματικά έπαθλα που ξεκινούν ακόμη από την πρώτη φάση. Δεν είναι λίγα τα παραδείγματα ομάδων της Σέριε C που φέτος έφτασαν μακριά στο κύπελλο και αυτή τη στιγμή παίζουν στα πλέι οφ για την άνοδο στη Σέριε Β (Παϊσαντού, Ζουβεντούδε).
Η ομάδα που θα στεφθεί πρωταθλήτρια καρπώνεται 11.3 εκατ. ευρώ ενώ η δεύτερη περίπου 4 εκατ. ευρώ. Λογικό και επόμενο, όλες οι ομάδες να το έχουν ψηλά στη λίστα των στόχων τους. Σε αυτό το κλαμπ ανήκουν και οι Ιντερνασιονάλ με την Κρουζέιρο.
Οι δύο γίγαντες του βραζιλιάνικου futebol αναμετρώνται την Τετάρτη στο Μπέιρα Ρίο, έδρα της Ιντερνασιονάλ, στον μεταξύ τους επαναληπτικό ημιτελικό. Στον πρώτο, σε αυτόν που έγινε στο Μπέλο Οριζόντε, η Ιντερνασιονάλ κέρδισε 1-0 την Κρουζέιρο και αν μη τι άλλο έχει προβάδισμα πρόκρισης στους τελικούς. Μεγάλος επαναληπτικός, καθώς και η Κρουζέιρο παίζει τη χρονιά της. Και όχι μόνο αυτό, υπερασπίζεται τον τίτλο που πήρε πέρσι και καλείται να δείξει αν έχει μείνει καύσιμο στη μηχανή, αν τελικά η καρδιά του πρωταθλητή μπορεί να μιλήσει στη δύσκολη ώρα.
Ροζέριο Σένι, γεννημένος νικητής
Μία από τις πιο όμορφες εικόνες σε ποδοσφαιρικό γήπεδο είναι αυτή του πατέρα που παίρνει από το χέρι τον γιο για να τον μυήσει στην αγαπημένη του ποδοσφαιρική ομάδα. Ετσι, ο Εουρίντες Σένι, την Κυριακή του Δεκέμβρη 1979, πήρε από το χέρι τον 6χρονο Ροζέριο για να τον πάει στο γήπεδο. Η πρώτη του φορά. Επαναληπτικός ημιτελικός πρωταθλήματος Βραζιλίας ανάμεσα σε Ιντερνασιονάλ και Παλμέιρας. Η αγάπη του Εουρίντες ήταν και είναι ακόμη η Ιντερνασιονάλ, η οποία σε εκείνο το παιχνίδι μπορεί να μην κέρδισε (1-1) αλλά πέρασε στους τελικούς με τη Βάσκο και στέφθηκε για τελευταία φορά πρωταθλήτρια. Εκείνη η μεγάλη Ιντερνασιονάλ που είχε στην ενδεκάδα της τον Φαλκάο.
Γεωργός που διέμενε για χρόνια στην πόλη Ερεσίμ του Ρίο Γκράντε ντο Σουλ, ο Εουρίντες Σένι ήθελε ο γιος του να αγαπήσει την Ιντερνασιονάλ. Και το κατάφερε. Σύμφωνα με τον ίδιο, ο μικρός Ροζέριο, μετά το βάπτισμα του πυρός, πάντα παρακολουθούσε τους αγώνες της Ιντερνασιονάλ με την κόκκινη φανέλα, μέχρι και την εφηβεία. Επειτα, η ρότα άλλαξε. Ο Ροζέριο ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο και έγινε ένας από τους πιο εμβληματικούς γκολκίπερ στην ιστορία του αθλήματος, ο τερματοφύλακας που σκόραρε πάνω από 100 απευθείας φάουλ, ο αρχηγός της Σάο Πάουλο, αυτός που πέρασε όλη την καριέρα του σε μία ομάδα και κατέκτησε (σχεδόν) τα πάντα με ένα σύλλογο. Ναι, αυτός είναι ο Ροζέριο Σένι.
Αν υπάρχει ένα χαρακτηριστικό πιο έντονο στο χαρακτήρα του Ροζέριο Σένι είναι ότι θέλει να κερδίζει. Είναι νικητής. Μία ηγετική προσωπικότητα με κεφαλαία γράμματα. Αυτός θα μιλήσει πρώτος και τελευταίος στα αποδυτήρια πριν από ένα παιχνίδι με το δείκτη ψυχολογικού ντοπαρίσματος να τερματίζει και το βλέμμα των συμπαικτών του να γυαλίζει. Να είναι έτοιμοι για να καταπιούν τους αντιπάλους τους. Αυτό το διατήρησε και αφότου κρέμασε τα ποδοσφαιρικά παπούτσια.
Και εγένετο ο προπονητής Ροζέριο Σένι
Μπορεί ο πατέρας του να επιχείρησε να του βάλει το οπαδικό μικρόβιο της Ιντερνασιονάλ σε μικρή ηλικία, αυτός όμως που τον ενέπνευσε για να μη σταματήσει την ενασχόλησή του με το ποδόσφαιρο και να συνεχίσει σαν προπονητής είναι ο Χουάν Κάρλος Οσόριο. Πάνω από 20 χρόνια στη Σάο Πάουλο ο Ροζέριο είδε πολλούς προπονητές, μεγάλες μορφές, όμως την ανάγκη του να γίνει προπονητής του την έβγαλε αβίαστα ο Κολομβιανός, που έκανε το αγροτικό του στη Μάντσεστερ Σίτι. Αυτός ο ψυχαναγκαστικός τύπος που είναι εμμονικός με τη λεπτομέρεια ενός ποδοσφαιρικού τμήματος και το επιθετικό ποδόσφαιρο.
Και… εγένετο ο προπονητής Ροζέριο Σένι. Στην πρώτη δουλειά του, στην αγαπημένη του Σάο Πάουλο, απέτυχε παταγωδώς. Πολλοί άρχισαν να μιλούν υποτιμητικά και να προτρέχουν. Οτι επειδή ήταν τεράστιος γκολκίπερ, δεν σημαίνει ότι θα γινόταν και καλός προπονητής. Το 2017 η Φορταλέζα του εμπιστεύτηκε τις τύχες της. Νεοφώτιστη στη Β’ Βραζιλίας, πόνταρε πάνω στο πνεύμα νικητή του Ροζέριο και δεν απογοητεύτηκε.
για τους οπαδούς της Φορταλέζα, που τον αγάπησαν όσο λίγους.
Πρωταθλήτρια στη Β’ Βραζιλίας, πρωταθλήτρια Σεαρένσε και πρώτη φορά τροπαιούχος στο σημαντικό Κόπα ντο Νορντέστε. Ο πρόεδρος της ομάδας έφτασε να πει ότι ο Ροζέριο είναι ο πιο σημαντικός τεχνικός στην ιστορία του συλλόγου, αυτός που την εκτόξευσε και η πίκρα των οπαδών δεδομένη, όταν αποφάσισε πριν από τρεις εβδομάδες να αποχωρήσει και να ανέβει σκαλί στην καριέρα του αναλαμβάνοντας την προβληματική Κρουζέιρο.
Δύσκολο για την Κρουζέιρο, ακατόρθωτο όχι
Η χρονιά της Κρουζέιρο ξεκίνησε με καλούς οιωνούς, αήττητη μέχρι τον Απρίλιο σε πρωτάθλημα Μινέιρο και Κόπα Λιμπερταδόρες, με τον Μάνο Μενέζες ήδη δύο χρόνια στον πάγκο. Υπήρχαν ελαττώματα τα οποία με τις οριακές νίκες στο 1-0 έμπαιναν διακριτικά κάτω από το χαλί. Όταν όμως άρχισε το Μπραζιλεϊράο, όλα τα προβλήματα γιγαντώθηκαν και ήρθε η απότομη πτώση. Βαθιά κρίση, σίγουρα επηρεασμένη και από το εξωαγωνιστικό μπάχαλο που επικρατεί στη Ραπόζα εδώ και αρκετό διάστημα. Κρίση που έστειλε τον Μάνο Μενέζες στο ταμείο ανεργίας, μετά το 0-1 από την Ιντερνασιονάλ στον πρώτο μεταξύ τους ημιτελικό κυπέλλου.
Κακά τα ψέματα. Ο Μενέζες έμεινε στην Κρουζέιρο τόσο πολύ γιατί έφερε στην τροπαιοθήκη της ομάδας δύο σερί κύπελλα. Πέρσι και πρόπερσι. Μεθοδικός και δουλευταράς αλλά μιας σχολής και φιλοσοφίας που δεν υπηρέτησε ποτέ η Κρουζέιρο. Το DNA του συλλόγου γράφει πάνω… επίθεση και όμορφο ποδόσφαιρο αλλά κανείς δεν μπορούσε να του πει κάτι από τη στιγμή που έφερνε ασήμι κάθε χρονιά στην τροπαιοθήκη.
Επιλογή για τον πάγκο ο Ροζέριο Σένι. Ξέρει πού πήγε ο Ροζέριο. Γνωρίζει το μέγεθος του συλλόγου και γνωρίζει άριστα ότι μπορεί, αν του βγει η ζαριά, να χτίσει μεγάλο όνομα προπονητικά. Ηδη έβαλε τις βάσεις στη Φορταλέζα, τώρα είναι η συνέχεια. Τρία παιχνίδια στον πάγκο, δύο νίκες και μία ισοπαλία (ισοφάριση στο τέλος σε 1-1) για την ψυχολογική αναστήλωση των αποδυτηρίων. Ξεμπλοκάρισμα στη βαθμολογία, αναρρίχηση, περιορισμός άγχους και επιστροφή κανονικότητας, που λέει ότι στον β’ γύρο δεν υπάρχει περίπτωση να κινδυνέψει η Κρουζέιρο. Φυσικά, η εξάδα του Λιμπερταδόρες είναι στο -9 και στόχος δύσκολος αλλά θα το παλέψει. Αυτό που πρώτα θα κοιτάξει να κάνει είναι να διατηρήσει τα σκήπτρα της στο κύπελλο το βράδυ της Τετάρτης.
Μετά το παιχνίδι με τη Βάσκο, ο Σένι τόνισε ότι δεν είναι εύκολο το να αντιστρέψει η Κρουζέιρο το 0-1 από την Ιντερνασιονάλ αλλά δεν είναι ακατόρθωτο. Το επανέλαβε πολλές φορές, θα το επαναλάβει και στα αποδυτήρια του Μπέιρα Ρίο. Σε αυτό το γήπεδο που πρώτη φορά παρακολούθησε ποδοσφαιρικό αγώνα, κόντρα σε μία Ιντερνασιονάλ που αν μη τι άλλο ήταν η νεανική ποδοσφαιρική του αγάπη.
Κόντρα σε αυτή την καλή ομάδα με την ισχυρή έδρα ο Ροζέριο καλείται να αναστήσει την Κρουζέιρο και να την οδηγήσει σε τρίτο σερί τελικό κυπέλλου. Ενα θεσμό που ο ίδιος δεν κατέκτησε ποτέ. Μπορεί με τη Σάο Πάουλο να πήρε κυριολεκτικά (σχεδόν) τα πάντα σε συλλογικό επίπεδο, αυτό που λείπει είναι το κύπελλο. Μία φορά έφτασε στην πηγή το 2000 αλλά έμεινε με την πίκρα της ήττας και αυτή που του στέρησε το συγκεκριμένο ασήμι ήταν η νυν ομάδα του, η μεγάλη Κρουζέιρο.
Εξτρά άγχος στην Ιντερνασιονάλ
Το άγχος είναι στο στρατόπεδο της Ιντερνασιονάλ. Πανίσχυρη εντός έδρας αλλά όχι ανίκητη. Μία ομάδα που μπορεί να μην έχει αστέρια με το κιλό, όμως είναι καλοδουλεμένο σύνολο. Ταρακουνήθηκε μετά τον αποκλεισμό στο Λιμπερταδόρες, υπήρξαν και πανό διαμαρτυρίας κατά ορισμένων παικτών, κατά και του Ονταΐρ Ελμαν αλλά είναι η μειοψηφία. Για την Ιντερνασιονάλ είναι τεράστια πρόκληση το να περάσει στον τελικό, άλλωστε δεν έχει κερδίσει εθνικό τίτλο από το 1992, όταν και έφτασε στην πηγή κατακτώντας το κύπελλο.
Νωρίτερα; Πρέπει να κοιτάξει κανείς στο 1979 και εκείνο το παιχνίδι με τη Βάσκο για να βρει ασήμι στην τροπαιοθήκη της. Πάντα σε εθνικό επίπεδο, μιας και την προηγούμενη 10ετία η Ιντερνασιονάλ στέφθηκε δις πρωταθλήτρια Λιμπερταδόρες και μία Σουνταμερικάνα. Η χρόνια στέρηση από εγχώριους τίτλους σε συνδυασμό με το γεγονός ότι κατά πάσα πιθανότητα η άλλη φιναλίστ του κυπέλλου θα είναι η μισητή Γκρέμιο, κάνουν τον κόσμο να θεωρεί επιβεβλημένη την πρόκριση στον τελικό. Και αυτά τα επιτακτικά, φέρνουν εξτρά άγχος και αχρείαστη πίεση στα πόδια των ποδοσφαιριστών.
Η Κρουζέιρο θέλει νίκη με ένα γκολ για να στείλει τη σειρά στα πέναλτι, νίκη με δύο για να περάσει κατευθείαν στον τελικό. Το εκτός έδρας γκολ δεν μετρά, οπότε σαν πιο εφικτό σενάριο για τη Ραπόζα, είναι αυτό. Αυτός είναι ο δρόμος, τα πέναλτι. Οριακή νίκη και εκεί ο Αγιος Φάμπιο, που την Κυριακή έπιασε πέναλτι με τη Βάσκο, να κάνει πάλι το καθήκον του και να κατεβάσει ρολά για να στείλει τη Ραπόζα στον τρίτο συνεχόμενο τελικό.
Μπορεί να το τραβάω, μπορεί και όχι, όμως το 6,00+ για την πρόκριση της Κρουζέιρο είναι απόδοση που δεν σέβεται ούτε τη φανέλα, τη δυναμική, την ποιότητα και τον άνθρωπο που έχει στον πάγκο. Τον Ροζέριο Σένι, ο οποίος αυτή τη φορά είναι στον πάγκο μιας ομάδας που έχει τα περισσότερα κύπελλα στην τροπαιοθήκη της από κάθε άλλη στη Βραζιλία. Αυτή που μπορεί και να του χαρίσει αυτό που του λείπει. Ένα κύπελλο.
