Στα blogs του matchmoney.com.gr, ανά περιόδους, έχουμε σκοπό να (ανα)δημοσιεύουμε και κάποια άρθρα/στήλες που αρχικά δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα. Όχι βέβαια στήλες που αφορούν τα ματς του τρέχοντος κουπονιού, οι οποίες προφανώς έχουν μόνο αρχειακή σημασία αν διαβαστούν ετεροχρονισμένα, αλλά κάποιες άλλες γενικότερου ενδιαφέροντος, ας πούμε κείμενα που ασχολούνται με μακροχρόνια στοιχήματα ή κάποια από τα αφιερώματα που συχνά πυκνά κάνουμε στο έντυπο Match Money. Αρχή θα κάνουμε σήμερα με τα «Μαθήματα αγγλικών» τα οποία δημοσιεύτηκαν στο φύλλο της Τρίτης 22 Μαΐου, και τα οποία δεν είναι αγγλικών αλλά… Μουντιάλ. Λίγο βέβαια διαφοροποιημένα και ρετουσαρισμένα, ώστε να αποκτήσουν πιο ιντερνετική μορφή. Δες εδώ όλα τα προγνωστικά Μουντιάλ.
Προγνωστικά Μουντιάλ: Η δικτατορία των μεγάλων
Η ιστορία των Μουντιάλ μάς έχει δείξει κάτι πολύ βασικό, το Μουντιάλ δεν είναι τουρνουά που επιτρέπει τις μεγάλες εκπλήξεις. Το είδαμε και στο blog με τις αποδόσεις των διοργανώσεων από το 1978 και μετά. Μια ματιά αρκεί, τα συμπεράσματα είναι απολύτως προφανή: το Μουντιάλ δεν είναι Euro και θαύματα στιλ Δανίας του 1992 ή Ελλάδας του 2004, ή ακόμη και Πορτογαλίας του 2016, δεν ευδοκιμούν.
Το κλαμπ εξάλλου των ομάδων που έχουν πάρει Μουντιάλ είναι ένα κλειστό κλαμπ: Βραζιλία (5 φορές), Γερμανία (4), Ιταλία (4), Αργεντινή (2), Ουρουγουάη (2), Γαλλία (1), Ισπανία (1) και Αγγλία (1). Δεν νομίζω ότι χρειάζονται πολλές σάλτσες, από τις οχτώ τροπαιούχους οι εφτά είναι οι μεγάλες δυνάμεις του παγκοσμίου ποδοσφαίρου και μόνο η Ουρουγουάη έχει χαλάσει το μοτίβο, με τη βασικότατη βέβαια υποσημείωση πως τα δύο τρόπαια της Ουρουγουάης έχουν έρθει σε μια τελείως διαφορετική και πολύ μακρινή εποχή, το 1930 και το 1950.
Και δεν είναι κλειστό μόνο το κλαμπ των παγκόσμιων πρωταθλητών, είναι κλειστό ακόμη και το κλαμπ των φιναλίστ. Ετσι, σε τελικό Μουντιάλ έχουν καταφέρει να φτάσουν μόλις 12 χώρες. Προφανώς οι οχτώ που έχουν σηκώσει και το τρόπαιο, όπου η Βραζιλία έχει εφτά παρουσίες σε τελικούς, η Γερμανία οχτώ, η Ιταλία έξι, η Αργεντινή πέντε, η Γαλλία και η Ουρουγουάη δύο και από μία η Ισπανία με την Αγγλία. Κι από κει και πέρα, μόλις τέσσερις ακόμη χώρες έχουν παίξει σε τελικό, η Ολλανδία σε τρεις, η Τσεχοσλοβακία και η Ουγγαρία σε δύο και η Σουηδία σε έναν.
Δηλαδή, και για να λέμε τα πράγματα όπως έχουν, πέρα από τις νικήτριες, ουσιαστικά μιλάμε για μόνο μία χώρα, την Ολλανδία, αφού οι τελικοί της Τσεχοσλοβακίας είναι το 1934 και το 1962, της Ουγγαρίας το 1938 και το 1954 και της Σουηδίας το 1958. Τόσο απλά. Στους 13 τελικούς που έχουν γίνει μετά το 1962, οι 26 συνολικά φιναλίστ ήταν μόλις οχτώ χώρες.
Ισως βέβαια κάποια στιγμή αυτή η δικτατορία των μεγάλων να σπάσει. Σίγουρα δηλαδή θα σπάσει: το Μουντιάλ, και συγνώμη που δεν είμαι πια ρομαντικός και ίσως σας χαλάω το παραμυθάκι, πάνω και πέρα από όλα είναι μπίζνες. Ετσι, αργά ή γρήγορα θα κριθεί συμφέρον η αγορά των νικητών να ανοίξει και να το πάρει, ξέρω εγώ, κάποια ασιατική ή κάποια αφρικανική χώρα, ή, γιατί όχι, η Ρωσία και οι ΗΠΑ. Αλλά, στοιχηματικά, δεν μπορώ να κυνηγήσω ένα τέτοιο ενδεχόμενο έτσι τυφλά κι αν δεν έχω σοβαρές ενδείξεις ότι όντως πλησιάζει αυτή η στιγμή. Κατά συνέπεια, όταν μελετάω τις αποδόσεις για την κατάκτηση ενός Μουντιάλ μένω στις μεγάλες. Που φέτος, με Ιταλία και Ολλανδία εκτός τελικών, είναι ακόμη λιγότερες.
Μουντιάλ στοίχημα: Από τις 32 στις… 7
Οπως είναι φυσικό, όλη αυτή η κατάσταση αποτυπώνεται και στις αποδόσεις. Πρώτο φαβορί δίνεται η Βραζιλία, που παίζει στο 5,00-5,50, και με διαφορά στήθους την ακολουθεί η Γερμανία, στο 5,50-5,75. Από πίσω, έρχονται χέρι χέρι Γαλλία και Ισπανία, η Ισπανία στο 7,00, η Γαλλία στο 7,00-7,50. Στο τρίτο επίπεδο των φαβορί, πιάνουμε πια διψήφια απόδοση, η Αργεντινή στο 10,00 και το Βέλγιο στο 12,00-13,00. Κι από κει και πέρα, έβδομο φαβορί είναι η Αγγλία στο 17,00-19,00 και όγδοο η Πορτογαλία, στο 23,00-27,00, ενώ τη δωδεκάδα τη συμπληρώνουν η Ουρουγουάη στο 25,00-35,00, η Κροατία στο 35,00 και η Κολομβία με τη Ρωσία στο 35,00-41,00.
Από αυτές, όπως είπαμε, απορρίπτω χωρίς δεύτερη κουβέντα όλες όσες είναι από την Αγγλία και κάτω. Τελείως ενδεικτικά, και μέσα από το σωρό, η Ουρουγουάη μού βγάζει την αίσθηση πως μπορεί να κάνει καλό τουρνουά, αλλά από το κάνω καλό τουρνουά μέχρι το σηκώνω την κούπα υπάρχει μεγάλη απόσταση, που προσωπικά δεν μπορώ να διανύσω.
Η Πορτογαλία έφτασε στο peak της με την κατάκτηση του Euro το 2016, αλλά το Μουντιάλ είναι πολύ πιο ζόρικη υπόθεση. Κι όσο για τη διοργανώτρια Ρωσία, που φυσικά έχει το αβαντάζ της έδρας, δεν μπορώ να δω κάτι περισσότερο από μια σχετικά αξιοπρεπή πορεία. Για τον Πούτιν, η πραγματική κούπα ήταν το ότι μπόρεσε να πάρει τη διοργάνωση ενός Μουντιάλ, νομίζω πως αρκεί αυτό για την ώρα.
Οπότε, από τις 32 ομάδες που συμμετέχουν στο Μουντιάλ, μένουμε με εφτά να εξετάσουμε, τα εφτά πρώτα φαβορί: Βραζιλία, Γερμανία, Ισπανία, Γαλλία, Αργεντινή, Βέλγιο και Αγγλία.
Μουντιάλ κατάκτηση: Αρχίζει το κόψιμο
Η πρώτη που κόβω είναι το Βέλγιο. Το Βέλγιο εννοείται πως έχει την καλύτερη φουρνιά μετά τη μεγάλη ομάδα της δεκαετίας του ’80, όμως τόσο στο Μουντιάλ της Βραζιλίας όσο και στο Euro της Γαλλίας μάς έδειξε πως δεν έχει το ειδικό βάρος για να αντεπεξέλθει σε τέτοιους φαβοριτισμούς. Και σε τέτοια επίπεδα απόδοσης, με το ζόρι στο 13,00, «μικρή» ομάδα σε Μουντιάλ ούτε σαν σκέψη δεν μου περνάει. Ισως, αν ήταν στο 20,00-25,00+, να το συζήταγα ως δευτερεύον στοίχημα στη λογική της έκπληξης, τώρα όμως όχι.
Αμέσως μετά κόβω τη Γερμανία. Το ΄χω ξαναπεί σε παρόμοια Μαθήματα, προσωπικά γνώρισα τα Μουντιάλ και τα Euro μέσα από τα κείμενα του Ηλία Μπαζίνα στα πρώτα χρόνια του «Φίλαθλου». Και συνειδητοποίησα πολύ νωρίς ότι σε ένα Μουντιάλ πρέπει να σεβόμαστε και να υπολογίζουμε κάποιες σημαντικές άυλες παραμέτρους, πέρα από το ποιος έχει το καλύτερο σέντερ φορ και την καλύτερη άμυνα. Ετσι, στη δικιά μου ζυγαριά βαραίνει καταλυτικά πως το ρωσικό έδαφος ίσως είναι, παγκοσμίως, το πιο εχθρικό έδαφος για Γερμανούς, κι αδυνατώ να τους φανταστώ να το σηκώνουν μέσα στα μούτρα του Πούτιν.
Να το πω μάλιστα γενικότερα, πιστεύω πως αυτό το Μουντιάλ θα το πάρει μια ουδέτερη και «ακίνδυνη» χώρα, μια χώρα που δεν θα έχει τη δυνατότητα να κάνει πολιτική μέσω της κατάκτησης του τίτλου – κι αυτή προφανώς δεν είναι η Γερμανία. Με άλλα λόγια, την εικόνα της Μέρκελ στο Μαρακανά το 2014 ως επίδοξης πλανητάρχισσας δεν μπορώ να τη φανταστώ να επαναλαμβάνεται και στο Λουζνίκι της Μόσχας.
Πέρα από αυτό, η Γερμανία είναι η παγκόσμια πρωταθλήτρια και στη σύγχρονη εποχή των Μουντιάλ ποτέ και καμία χώρα δεν έκανε το ριπίτ. Οι μόνες που το έχουν καταφέρει είναι η Ιταλία, το 1934 και το 1938, και η Βραζιλία, το 1958 και το 1962. Από κει και πέρα, κάθε τέσσερα χρόνια έχουμε και άλλο νικητή. Και δεν είναι μόνο ότι είναι όντως δύσκολο μια εθνική να διατηρήσει το ίδιο τοπ επίπεδο, και κυρίως την ίδια δίψα, μέσα σε διάστημα τεσσάρων χρόνων, είναι πως στο σύγχρονο ποδόσφαιρο δεν πουλάει το ριπίτ. Η εποχή μας, δηλαδή όλες αυτές οι εταιρίες που κινούν τα νήματα πίσω από ένα Μουντιάλ, χρειάζεται κάθε λίγο και λιγάκι νέους ήρωες.
Στη συνέχεια, κόβω την Ισπανία. Γενικά την Ισπανία δεν την πιστεύω στις τελευταίες διοργανώσεις, δεν την πίστευα ούτε στο Μουντιάλ της Βραζιλίας ούτε στο Euro της Γαλλίας, θεωρώ πως η χρυσή εποχή της πέρασε και πως, όταν λέγεσαι Ισπανία και όχι Βραζιλία ή Γερμανία, δεν επανέρχεσαι έτσι άμεσα. Αγωνιστικά βέβαια οι Ισπανοί δείχνουν σε σαφώς καλύτερο επίπεδο τόσο σε σχέση με το 2014 όσο και με το 2016, αλλά και πάλι, θεωρώ πως έχουν ψωμί ακόμη.
Δεν είναι όμως αγωνιστικός ο βασικός λόγος που κόβω τους Ισπανούς. Το παραδέχομαι εξάλλου σε κάθε ευκαιρία, οι ποδοσφαιρικές μου γνώσεις δεν είναι πάνω από το μέσο όρο του κάθε φιλάθλου και του κάθε αναγνώστη. Η Ισπανία, λοιπόν, αυτή τη στιγμή είναι μια χώρα διαιρεμένη, είναι πολύ πρόσφατα για να χρειάζονται υπενθύμιση τα γεγονότα με το δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της Καταλωνίας. Και μια τέτοια χώρα, σε αυτή την κοινωνική κατάσταση και με Καταλανούς και Ισπανούς στα ίδια αποδυτήρια, συγνώμη, αλλά κατά τη γνώμη μου δεν μπορεί να πάρει το Μουντιάλ.
Η επόμενη που κόβεται είναι η… μασκότ κάθε μεγάλης διοργάνωσης, η Αγγλία. Δεν ξεχνάω βέβαια τι στοίχημα σας έβαλα πριν από δύο χρόνια, όταν έγραφα τα αντίστοιχα Μαθήματα για το Euro του 2016, ότι δηλαδή η εθνική Αγγλίας θα πάρει έναν τίτλο μέχρι το 2020. Και επιμένω, αλλά πλέον μπορώ να το συγκεκριμενοποιήσω λίγο περισσότερο, δεν νομίζω ότι αυτός ο τίτλος θα είναι το φετινό Μουντιάλ.
Για την Αγγλία πιστεύω ότι θα κάνει καλό τουρνουά, θα φτάσει στα νοκ άουτ, ας πούμε μέχρι τα προημιτελικά, και θα αποκλειστεί με ψηλά το κεφάλι, δεν θα έχουμε ανέκδοτα τύπου Ισλανδίας. Ετσι όπως το βλέπω, αυτό το Μουντιάλ θα λειτουργήσει για τους Αγγλους ως ένα τουρνουά ψησίματος και προετοιμασίας, τόσο για τον Σάουθγκεϊτ και για το νεανικό του ρόστερ, όσο και για την ίδια την ψυχοσύνθεση του μέσου Αγγλου φιλάθλου. Να ψηθεί ως ποδοσφαιρικό έθνος και να διεκδικήσει πραγματικά και στα ίσα το Euro του 2020 στο Γουέμπλεϊ. (Ενημερωτικά, στις πρώτες αποδόσεις για το Euro, η Αγγλία παίζει στο 12,00–13,00, στο ίδιο γκρουπ με Πορτογαλία, Ιταλία, Βέλγιο και πίσω από τα τρία προφανή φαβορί, τη Γερμανία, τη Γαλλία και την Ισπανία, που έχουν ανοίξει στο 5,00-6,00).
Προτάσεις Μουντιάλ: Η τελική τριάδα
Με αυτά και με αυτά, φτάνουμε στην τελική τριάδα, Βραζιλία, Γαλλία και Αργεντινή – και προσωπικά πιστεύω ότι μία από αυτές τις τρεις θα είναι και η παγκόσμια πρωταθλήτρια του 2018.
Η Βραζιλία έχει μπόλικα συν. Εχει καλή ομάδα, έχει και καλό προπονητή, και έχει και τη φανέλα, αφού πάνω από όλα είναι η Βραζιλία. Αλλά για ένα στοιχηματζή έχει ένα πολύ βασικό μείον, είναι πρώτο φαβορί. Και για να παίξω πρώτο φαβορί σε μια τόσο ιδιαίτερη διοργάνωση όπως το Μουντιάλ θα πρέπει όλα να είναι υπέρ του, που στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν νομίζω πως είναι.
Ψυχολογικά, δεν έχω εμπιστοσύνη στους Βραζιλιάνους, σε αυτό το πρέπει να το πάρουμε για να ξεπλύνουμε την ντροπή του 1-7 του Μινεϊράο. Επιπλέον, αγωνιστικά, δεν περνάω καθόλου στο ντούκου πως ο Νεϊμάρ έρχεται από τραυματισμό. ΟΚ, οι Βραζιλιάνοι λένε ότι θα είναι απόλυτα έτοιμος, αλλά εγώ τουλάχιστον δεν θυμάμαι παίκτη που να πήγε σε Μουντιάλ/Euro προερχόμενος από τραυματισμό και να έκανε καλό τουρνουά.
Το τελευταίο επίσημο παιχνίδι του Νεϊμάρ ήταν στις 25 Φεβρουαρίου, έκτοτε δεν έχει ξαναπαίξει και ο προγραμματισμός είναι να του δώσουν χρόνο στα δύο φιλικά με Κροατία και Αυστρία στις αρχές Ιούνη (η φωτό που βλέπετε είναι από την παρουσία του σε μια εκπομπή της βραζιλιάνικης τηλεόρασης στις 17 Απριλίου). Κι όσο κι αν λένε ότι, έτσι κι αλλιώς, ο Τίτι έχει φτιάξει μια ομάδα που δεν περιστρέφεται γύρω από τον σούπερ σταρ του, προσωπικά τα ακούω βερεσέ. Για να το πω και όπως πρέπει, δηλαδή στοιχηματικά, αν η Βραζιλία πήγαινε στη Ρωσία με τον Νεϊμάρ σε σούπερ φόρμα και απόλυτα υγιή, ή και με τον Ντάνι Αλβες στο δεξιό άκρο της άμυνας και όχι τον Ντανίλο ή τον Φάγκνερ, πόσο θα έδινε, 4,00 και 3,00;
Η Γαλλία έχει και αυτή ένα βασικό συν, ότι έχει εξαιρετική φουρνιά, άμεσα συγκρίσιμη με τη φουρνιά που πήρε το Μουντιάλ του 1998 και το Euro του 2000. Αλλά έχει ένα πολύ βασικό μειονέκτημα, δεν έχει μέταλλο. Τουλάχιστον, δεν μας το έδειξε στο Euro πριν από δύο χρόνια, όπου και πάλι την ίδια εξαιρετική φουρνιά είχε αλλά έμεινε με τη γλύκα. Θα μας το δείξει τώρα; ΟΚ, φυσικά και δεν είναι απίθανο, όμως ταυτόχρονα, και στη Γαλλία, ίσως σε λίγο μικρότερο βαθμό, σημειώνω τα δύο πλην που σημείωσα στη Γερμανία και στην Ισπανία. Δηλαδή, πρώτον, ότι και για τους Γάλλους το ρωσικό έδαφος δεν είναι ακριβώς φιλικό και, κατά συνέπεια, ούτε τη Γαλλία μπορώ να τη δω να πανηγυρίζει μέσα στη Μόσχα. Και δεύτερον, ότι, όπως και η Ισπανία, η Γαλλία ως ποδοσφαιρικό έθνος και ως κοινωνία είχε πάντα το πρόβλημα της συσπείρωσης. Και σε αυτή τη σύγχρονη Ευρώπη της κρίσης, τη Γαλλία δεν τη λες ακριβώς μια γροθιά…
Και πάμε και στην Αργεντινή. Οπου εδώ θα ξεκινήσω από το μειονέκτημά της, ότι μέσα στο γήπεδο εδώ και πολύ καιρό δεν δείχνει καλό πρόσωπο. Οι Αργεντίνοι κινδύνευσαν πολύ σοβαρά να μείνουν εκτός Μουντιάλ, κάνοντας τελείως απογοητευτικά προκριματικά. Και φυσικά δεν είναι καθόλου τυχαίο πως μετά το Μουντιάλ του ’14 υποχρεώθηκαν σε συνεχείς αλλαγές στον πάγκο τους, τον Σαμπέλα τον αντικατέστησε ο Μαρτίνο, τον Μαρτίνο ο Μπάουσα και τον Μπάουσα, όταν πλέον τους Αργεντίνους τούς έζωσαν τα φίδια πως θα μείνουν εκτός Ρωσίας, ο Χόρχε Σαμπάολι. Και με τον Σαμπάολι όμως η κατάσταση δεν βελτιώθηκε δραματικά, μόλις 1-3-0 το ρεκόρ του στα επίσημα παιχνίδια, 5-3-2 αν βάλουμε μέσα και τα φιλικά.
Απόλυτα κατανοητά όλα αυτά. Αλλά θα επιμείνω, ως στοιχηματζήδες είναι πολύ επικίνδυνο να αντιμετωπίζουμε ένα τουρνουά ενός μήνα όπως το Μουντιάλ με καθαρά ποδοσφαιρικά κριτήρια και βασιζόμενοι στη «φόρμα» – είναι πολλά τα παραδείγματα εθνικών που είτε σε Μουντιάλ είτε σε Euro πήγαιναν στην τελική φάση χωρίς καλά αποτελέσματα πίσω τους και την κρίσιμη στιγμή έβγαλαν τελείως διαφορετική εικόνα. Και στον Σαμπάολι, με την εμπειρία της Χιλής τόσο στο Μουντιάλ του 2014 όσο και στο Κόπα Αμέρικα του 2015, όταν κατέκτησε την κούπα κόντρα στην Αργεντινή, έχω εμπιστοσύνη ότι θα τη βρει την άκρη μέχρι τις 15 Ιουνίου.
Το κλειδί όμως για την Αργεντινή δεν είναι άλλο από τον Μέσι. Ο Μέσι που έφτασε πια στα 31 και ακόμη δεν έχει καταφέρει να πάρει ένα Μουντιάλ, για την ακρίβεια όχι Μουντιάλ, ούτε καν ένα Κόπα Αμέρικα, κανέναν τίτλο με την εθνική Αργεντινής. Προσωπικά θεωρώ αδύνατον (αδύνατον όμως, όπως ακριβώς το λέω) να κλείσει η εποχή Μέσι και ο καλύτερος παίκτης του κόσμου να μη σηκώσει το Μουντιάλ.
Και φυσικά δεν μιλάω περί δικαιοσύνης, ότι είναι δίκαιο και σωστό, αυτά είναι παραμύθια, η ζωή δεν είναι δίκαιη. Εμπορικά και επιχειρηματικά μιλάω, είναι αδύνατον ο μαζί με τον Ρονάλντο πλέον αναγνωρίσιμος παίκτης της εποχής μας να μην πάρει το Μουντιάλ. Ακόμη και ο Ρονάλντο, με την εθνική Πορτογαλίας, που προφανώς δεν έχει το ειδικό βάρος της Αργεντινής, κατάφερε να πάρει το Euro, θα μείνει ο Μέσι χωρίς τίτλο;
Ενας Μέσι που πρακτικά παίζει στο τελευταίο Μουντιάλ της καριέρας του, αφού το 2022 θα είναι πια 35 χρονών και ποιος ζει και ποιος πεθαίνει μέχρι τότε… Και που φέτος είχε μια σχετικά χαλαρή σεζόν, με την Μπαρτσελόνα να παίρνει περπατώντας το πρωτάθλημα, να μένει εκτός Τσάμπιονς Λιγκ νωρίς για τα δεδομένα της και τον ίδιο πρακτικά όλη τη χρονιά απλώς να προετοιμάζεται για το ραντεβού του Ιουνίου…
Μουντιάλ στοίχημα: Συμπέρασμα
Οπως καταλαβαίνετε, διαφωνώ κάθετα με την απόδοση της Αργεντινής, που την ώρα που γράφω σχεδόν σε όλες τις «ελληνικές» εταιρίες είναι στο 10,00. Ιδιες πάνω κάτω πιθανότητες με το Βέλγιο και τις μισές σε σχέση με τη Βραζιλία ή τη Γερμανία; Συγνώμη, αλλά τέτοια τιμολόγηση είναι τελείως εκτός της δικιάς μου λογικής. Μέχρι και στο 8,00 θα την έπαιζα άνετα, να πω την αλήθεια ακόμη και στο 7,00, με λίγο σκόντο.
Συμπερασματικά, και ανακεφαλαιώνοντας, οι βασικές υποψήφιες για την κούπα του Μουντιάλ είναι για μένα τρεις, η Βραζιλία, η Γαλλία και η Αργεντινή. Η Γαλλία ίσως και να ΄χει το καλύτερο ρόστερ, αλλά δεν με πείθει ως μέταλλο για τριτοτέταρτο φαβορί του 7,00-7,50. Η Βραζιλία είναι πάντα η Βραζιλία, αλλά και αυτή για πρώτο φαβορί του 5,00 δεν με ψήνει. Στο κάτω κάτω, πολύ πιο λογικό μού φαντάζει να το πάρει το 2022 στο Κατάρ, που ως περιβάλλον ταιριάζει πολύ περισσότερο στην πιο εμπορική φανέλα του πλανήτη από ό,τι η ψυχρή Ρωσία. Και μην απορείτε για αυτό που λέω, εκτός αν θεωρείτε τελείως τυχαίο ότι οι δύο σύγχρονοι τίτλοι της Βραζιλίας ήρθαν στα δύο πλέον εμπορευματοποιημένα Μουντιάλ, σε αυτό των ΗΠΑ το 1994 και σε αυτό της Ιαπωνίας/Ν. Κορέας το 2002…
Οσο για την Αργεντινή, πληροί και τις δύο βασικές προϋποθέσεις που απαιτούνται για να ποντάρει κανείς σε ένα Μουντιάλ ή σε ένα Euro, και το «βλέπω» και τη στοιχηματική αξία. Έτσι, προσωπικά παίζω Αργεντινή στο 10,00, και για να κλείσω παραφράζοντας ελαφρώς μια ατάκα ενός Αργεντίνου φίλου, «δεν ξέρω πόσο καλή ομάδα έχουμε, αλλά πάμε να το σηκώσουμε, με Μέσι, φανέλα κι άντερα».
