«Ένα ολόκληρο μπλογκ για την ΙΦΚ Νόρσεπινγκ;!» σας ακούω ήδη να αναρωτιέστε μόνο και μόνο από τον τίτλο του σημερινού άρθρου. Κι όμως, η ΙΦΚ Νόρσεπινγκ είναι ένας από τους ιστορικότερους συλλόγους του σουηδικού ποδοσφαίρου. Ένας σύλλογος που ευκαιρία, τώρα στον καιρό της καραντίνας και του κορονοϊού, να τον γνωρίσουμε καλύτερα, ώστε και να τον αντιμετωπίζουμε στοιχηματικά με τον τρόπο που του αρμόζει.
Αδιαμφισβήτητα, οι δύο πιο βαριές φανέλες της Σουηδίας είναι η Μάλμε και η Γκέτεμποργκ. Η Μάλμε έχει τα περισσότερα πρωταθλήματα (20), έχει στην πλάτη της ένα χαμένο τελικό Πρωταθλητριών Ευρώπης με τη Νότιγχαμ Φόρεστ το 1979, ενώ την τελευταία δεκαετία συμμετέχει σχεδόν ανελλιπώς σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Η δε Γκέτεμποργκ είναι η δεύτερη ομάδα σε πρωταθλήματα (18), όμως ξεχωρίζει για το σπουδαίο κατόρθωμα της δεκαετίας του ’80, όταν κατέκτησε δις το κύπελλο ΟΥΕΦΑ (1981-82, 1986-87), το σημερινό Γιουρόπα Λιγκ, και ταυτόχρονα δυο φορές (1985-86, 1992-93) έφτασε μέχρι και τα ημιτελικά του κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης.
Όλα τα παραπάνω είναι λίγο-πολύ γνωστά στο ευρύ ποδοσφαιρικό κοινό, κι ας μην παρακολουθεί στενά το σουηδικό ποδόσφαιρο. Όμως σουηδικό ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο η Μάλμε και η Γκέτεμποργκ. Ούτε βέβαια, ακόμη περισσότερο, μόνο η ΑΪΚ και η Γιουργκόρντεν…
Ένα υποθετικό γκάλοπ
Εντελώς υποθετικά, αν μπορούσαμε να κάνουμε ένα γκάλοπ στο ελληνικό κοινό που παρακολουθεί το σουηδικό ποδόσφαιρο για το ποια ομάδα είναι μεγαλύτερη βάσει τίτλων, σπουδαίων ποδοσφαιριστών και συμμετοχών στη μεγάλη κατηγορία ανάμεσα σε Χάμαρμπι και Νόρσεπινγκ, πιθανολογώ πως η συντριπτική πλειοψηφία θα απαντούσε Χάμαρμπι. Και δεν τίθεται καν θέμα για την απάντηση αν στη θέση της Χάμαρμπι βάζαμε τη Γιουργκόρντεν, πόσω μάλλον την ΑΪΚ.
Όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι απλά. Μεταξύ Χάμαρμπι και Νόρσεπινγκ, η σύγκριση είναι σχεδόν αστεία, όταν από τη μία έχουμε να κάνουμε με μια Χάμαρμπι που μετρά μόλις έναν τίτλο στην ιστορία της και 51 συμμετοχές στην Αλσβένσκαν, τη στιγμή που η Νόρσεπινγκ έχει στην τροπαιοθήκη της 13 πρωταθλήματα και 6 κύπελλα, ενώ μετρά 79 συμμετοχές στην Αλσβένσκαν. Και ταυτόχρονα η Νόρσεπινγκ ξεπερνά σε τίτλους κατά ένα πρωτάθλημα και τις δυο… δίδυμες της Στοκχόλμης, Γιουργκόρντεν και ΑΪΚ, αν και σε σχέση με την ΑΪΚ υστερεί σε συμμετοχές στην Αλσβένσκαν, αφού τα «τρωκτικά» κατέχουν το ρεκόρ με 91.
Για να το συνοψίσω, η Νόρσεπινγκ αποτελεί την τέταρτη μεγαλύτερη δύναμη του σουηδικού ποδοσφαίρου. Έστω κι αν, τουλάχιστον στο ευρύ κοινό της Ελλάδας, στερείται φήμης, καθώς από τη στιγμή που μπήκε το στοίχημα στην καθημερινότητά μας δεν περνά και τις καλύτερες μέρες της.
To ΙΦΚ και το… κινέζικο προσωνύμιο
Στις 29 Μαΐου του 1897 δυο μαθητές, ο 16χρονος Λουίς Σέτερστιεν και ο 17χρονος Περ Ένεμαρκ, που φοιτούσαν σε δυο διαφορετικά δημόσια σχολεία της Στοκχόλμης, είχαν ένα κοινό όραμα. Τη δημιουργία αθλητικών συλλόγων σε ολόκληρη τη χώρα. Για το όνομα δεν έψαξαν και πολύ να το βρουν, αφού εμπνεύστηκαν από μια νεανική εφημερίδα της εποχής, την Kamraten, που σημαίνει φίλοι/σύντροφοι. Και κάπως έτσι προέκυψε η Idrottsföreningen Kamraterna Norrköping, δηλαδή ο Αθλητικός σύλλογος φίλων/συντρόφων Νόρσεπινγκ. Το κάλεσμα των δύο φίλων στους αναγνώστες της εφημερίδας να συνεισφέρουν στην ίδρυση του συλλόγου βρήκε άμεσα ανταπόκριση και τα πρώτα 25 εγγεγραμμένα μέλη της ΙΦΚ Νόρσεπινγκ ήταν γεγονός.
Έκτοτε, έχουν δημιουργηθεί πολλές ομάδες με το ΙΦΚ στο όνομά τους. Είτε στη Σουηδία (ΙΦΚ Γκέτεμποργκ κτλ.) είτε στη Φινλανδία (ΙΦΚ Μαριεχάμν, ΙΦΚ Χέλσινγκφορς, Βάσα ΙΦΚ κτλ.). Οι περισσότερες εξ αυτών των ΙΦΚ, όπως φυσικά και η Νόρσεπινγκ, έχουν ως χρώμα το γαλανόλευκο, που συμβολίζει την αγνότητα και την αφοσίωση, ή εναλλακτικά την καθαρότητα, τη χαρά και τις μεγάλες προσδοκίες. Η ίδια η Νόρσεπινγκ έχει ως σήμα ένα μπλε αστέρι, το οποίο μέχρι και σήμερα κοσμεί σταθερά τις εμφανίσεις της ομάδας και με τη σειρά του συμβολίζει την επιμονή, την ετοιμότητα, τη δύναμη και τη συντροφικότητα.
Με πρόεδρο έναν κύριο που έφερε το όνομα Αλμπρεχτ Λίντστρεμ, ο νεοϊδρυθείς σύλλογος διοργάνωνε εκδρομές στα δάση, πεζοπορίες και πατινάζ. Γρήγορα όμως ο σύλλογος βυθίστηκε σε λήθη, αφού πολλά μέλη τελείωναν το σχολείο και είτε μετακόμιζαν για να βρουν δουλειά είτε καλούνταν να εκπληρώσουν τη στρατιωτική τους θητεία.
Την 11η Μαϊου του 1902 όμως, περίπου τριάντα νέοι άντρες συναντήθηκαν στην καφετέρια “Absoluta Nykterhetscaféet”, που βρισκόταν στην παλιά πλατεία της πόλης, με σκοπό την ίδρυση ποδοσφαιρικού τμήματος. Και κάπως έτσι, και με νέο πρόεδρο τον Μπέρναρντ Κάρλμπεργκ, ξεκίνησε το ποδοσφαιρικό τμήμα του συλλόγου.
Λέγεται πως ο Σβεν Χεντίν, γνωστός ερευνητής στην πρώτη δεκαετία του 20ού αιώνα, έπειτα από ένα ταξίδι του στην Κίνα είπε πως η λέξη Πέκινγκ σημαίνει βόρεια πρωτεύουσα, όπως περίπου και το Νόρσεπινγκ. Γρήγορα υιοθετήθηκε από αρκετούς και με αυτό τον τρόπο στη Νόρσεπινγκ «κόλλησε» το προσωνύμιο Πέκινγκ.
Η χρυσή δεκαετία
Μέχρι και τη δεκαετία του ’30 η Νόρσεπινγκ ήταν μια μικρή ομάδα που συμμετείχε μόλις έξι σεζόν στην Αλσβένσκαν, την περίοδο 1924-1930. Μάλιστα, ένας άλλος σύλλογος από την ομώνυμη πόλη, η ΙΚ Σλέιπνερ, κατάφερε να πανηγυρίσει το μοναδικό πρωτάθλημα στην ιστορία του το 1938.
Αυτό ήταν και η αφορμή για τη μεγάλη αντεπίθεση της Νόρσεπινγκ. Με πρωτεργάτες τους Τούρστεν Γιούανσον (’38-’48), τον Νάλε Χαλντίεν (’52-’55) και τον Σίγκε Αντερσον (’56-’69) πήρε την απόφαση να αλλάξει επίπεδο, να μεταμορφωθεί στην καλύτερη ομάδα της χώρας και να στήσει τη δική της αυτοκρατορία.
Για να καταφέρει να πετύχει το σκοπό της ξεκίνησε το «παιδομάζωμα» ταλέντων από ολόκληρη τη χώρα. Αυτό το εγχείρημα απέδωσε γρήγορα καρπούς, αφού μόλις το 1943 κατάφερε να κατακτήσει τον πρώτο τίτλο της ιστορίας της.
Αρκετές είναι οι ομάδες, όχι μόνο στη Σουηδία, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο, που κατακτούν την κορυφή, αλλά αδυνατούν να διατηρηθούν εκεί. Για τη Νόρσεπινγκ δεν ισχύει το ίδιο. Δεν σταμάτησε εκεί. Η δεκαετία του ’40 είναι η χρυσή εποχή για αυτήν κατακτώντας πέντε πρωταθλήματα, με τελευταίο το 1948 νικώντας τη Μάλμε εντός έδρας με 2-1. Εξ ου και το προσωνύμιό της Γκούλντσεπινγκ, που της κόλλησε εκείνα τα χρόνια – ένα λογοπαίγνιο με το όνομά της και τη λέξη χρυσός.
Ο θρύλος του σουηδικού ποδοσφαίρου
Τη συγκεκριμένη δεκαετία τη φανέλα της Νόρσεπινγκ την τίμησε ένας θρύλος του σουηδικού ποδοσφαίρου, που ωστόσο ελάχιστοι τον γνωρίζουν. Ο Γκούναρ Νούρντολ.
Δίπλα του είχε και τον Νιλς Λίεντχολμ, έναν ακόμη σπουδαίο ποδοσφαιριστή, με τον οποίο σχηματίστηκε αργότερα στη Μίλαν το θρυλικό τρίο Gre-No-Li (Γκούναρ Γκρίεν – Γκούναρ Νούρντολ – Νιλς Λίεντχολμ). Προς τιμήν του Νούρντολ στήθηκε και ένα άγαλμα έξω από το γήπεδο της Νόρσεπινγκ βασιζόμενο στην πασίγνωστη και πλέον κλασική φωτογραφία του, ενώ και η κερκίδα των οργανωμένων φέρει το όνομά του.
Η πτώση και η επιστροφή στην κορυφή
Το διάστημα 1952-1963 κατέκτησε έξι ακόμη πρωταθλήματα, όμως κάπου εκεί μπήκε ένα στοπ στην κυριαρχία της. Έκτοτε, η Νόρσεπινγκ βυθίστηκε στην αφάνεια για τις επόμενες δεκαετίες, γνωρίζοντας μάλιστα σε αυτό το διάστημα και έναν υποβιβασμό, το 1982, έπειτα από 43 συνεχείς παρουσίες στην Αλσβένσκαν.
Μετά τον υποβιβασμό του 1982, η επιστροφή της ήταν άμεση και το 1987 τερμάτισε στη δεύτερη θέση για πρώτη φορά έπειτα από το μακρινό 1966. Δυο χρόνια αργότερα, το 1989, κατάφερε να τερματίσει ξανά δεύτερη, δυο βαθμούς πίσω από τη Μάλμε, και να εξασφαλίσει το εισιτήριο για τον τελικό. Στο πρώτο παιχνίδι ηττήθηκε στο γήπεδό της με 0-2, αλλά κατάφερε να πάρει τη ρεβάνς στο Μάλμε με 1-0 και να πάει τη σειρά σε τρίτο και τελευταίο παιχνίδι. Το τρίτο και καθοριστικό ματς ήταν και πάλι στην έδρα της Μάλμε και έπειτα από 120 λεπτά αγώνα δίχως τέρματα, οδηγηθήκαμε στα πέναλτι, όπου η Νόρσεπινγκ ολοκλήρωσε την έκπληξη και επέστρεψε στην κορυφή έπειτα από 26 ολόκληρα χρόνια.
Η εποχή Γιάνε Άντερσον
Το 1993 ήταν η τελευταία φορά που τερμάτισε στη δεύτερη θέση. Τα επόμενα χρόνια κινήθηκε στη μετριότητα και φλέρταρε με τον υποβιβασμό, τον οποίο απέφυγε αρκετές φορές, όχι όμως και το 1999. Κι αυτή τη φορά χρειάστηκε οχτώ ολόκληρα χρόνια για να βρει τον τρόπο να επιστρέψει στην Αλσβένσκαν, από την οποία όμως ξαναϋποβιβάστηκε αμέσως.
Ξόδεψε άλλες δυο σεζόν στη δεύτερη κατηγορία, για να επιστρέψει εκ νέου το 2010 στα σαλόνια της Αλσβένσκαν. Τότε οι υπεύθυνοί της αποφάσισαν να δώσουν τα ηνία της ομάδας στον νυν ομοσπονδιακό τεχνικό της εθνικής Σουηδίας, τον Γιάνε Άντερσον. Ο Άντερσον εκείνη την περίοδο ήταν από το 2004 προπονητής της Χάλμσταντ. Με εξαίρεση όμως το 2004, που κατάφερε να τερματίσει δεύτερος, δεν είχε κάτι περισσότερο να επιδείξει, αφού η Χάλμσταντ κινούταν στη μετριότητα. Και αξίζει να σημειωθεί πως το 2009, μια χρονιά δηλαδή πριν αναλάβει την ΙΦΚ Νόρσεπινγκ, η ομάδα του είχε φλερτάρει με τον υποβιβασμό.
Η καριέρα του Άντερσον στη Νόρσεπινγκ δεν ξεκίνησε ιδιαίτερα ελπιδοφόρα. Όμως η διοίκηση πίστεψε στη δουλειά του, δεν ήταν διατεθειμένη να αλλάξει τεχνικό και δικαιώθηκε, αφού ο Άντερσον έφερε το πρωτάθλημα πίσω στο Νόρσεπινγκ μετά από 26 χρόνια, το 2015. Κατά διαβολική σύμπτωση, την τελευταία αγωνιστική της Αλσβένσκαν αντιμετώπιζε εκτός έδρας τη Μάλμε και για δεύτερη φορά κατάφερε να στεφθεί πρωταθλήτρια μέσα στο «σπίτι» των «γαλάζιων» κερδίζοντας με 2-0.
Από τότε, με τεχνικό πλέον τον Γιένς Γκούσταφσον, προσπαθεί να διακριθεί σε ευρωπαϊκή διοργάνωση και φυσικά να πανηγυρίσει το 14ο πρωτάθλημα. To 2016 τερμάτισε στην 3η θέση της Αλσβένσκαν, το 2017 στην 6η, το 2018 στη 2η, χάνοντας για δύο πόντους τον τίτλο από την ΑΪΚ, και το 2019 στην 5η. Όσο για το 2020, ας δούμε πρώτα πότε θα ξεκινήσει η σεζόν…
Κανονικά, η φετινή Αλσβένσκαν θα έπρεπε να είχε κάνει σέντρα στις 4 Απριλίου, αλλά φυσικά ο κορονοϊός ανέτρεψε όλα τα πλάνα και στη Σουηδία. Η τελευταία ημερομηνία έναρξης της σεζόν είναι ανεπίσημα η 14η Ιουνίου, αλλά τίποτε δεν είναι σίγουρο και απόλυτο. Σε κάθε περίπτωση, εδώ θα είμαστε για να τα πούμε…
