Χρέη από τζόγο, κακές παρέες, λεφτά, Λας Βέγκας και μια μπασκετική καριέρα που καταστράφηκε. Το σκάνδαλο του Αριζόνα Στέιτ στο κολεγιακό μπάσκετ το 1994, δεν είναι από τα πιο γνωστά, αλλά έχει ζουμί και έχει και έναν σπουδαίο παίκτη, τον Στέβιν Σμιθ, που πλήρωσε ακριβά τον τζόγο και τη συμμετοχή του στα στημένα παιχνίδια.
Πώς τους «τσάκωσαν» στο Λας Βέγκας και πώς «έσπασε» το τελευταίο ματς στο οποίο είχαν ποντάρει τα περισσότερα λεφτά. Μια ακόμη ιστορία στημένων παιχνιδιών και στοιχηματικών σκανδάλων, μετά από αυτή του Ζεγιούν Γε που ανέλυσε εξαιρετικά προ ημερών ο Θοδωρής Χαρόπουλος.
Ο ορισμός της χαζομάρας
Είναι 5 Μαρτίου του 1994, δύο εκ των κορυφαίων μπουκμέικερ στην ιστορία των καζίνο του Λας Βέγκας, ο Τζίμι Βάκαρο (φωτό) και ο μακαρίτης «Πίτσμπουργκ Τζακ» Φρέντσι (ή απλά «Θείος Τζακ»), ενημερώνουν την αρμόδια επιτροπή της περιοχής ότι κάτι δεν πάει καλά με την αναμέτρηση Αριζόνα Στέιτ – Ουάσινγκτον για το κολεγιακό μπάσκετ (NCAA). Ένα ματς που θεωρητικά θα είχε περί τις 40.000 δολάρια τζίρο στο χάντικαπ, είχε φτάσει στις 525.000 μέσα σε λίγες ώρες μόνο σε ένα καζίνο της πόλης, στο Mirage (το FBI αργότερα στην έρευνα που έκανε υπολόγισε το ποσό στις 900.000 σε όλα τα καζίνο της πόλης, κάτι που θεωρήθηκε πολύ μικρό). Η αρμόδια επιτροπή ελέγχου των καζίνο του Λας Βέγκας ενημερώνει την περιφέρεια PAC-10 (εκεί ανήκαν τα κολέγια) ότι το ματς είναι πιθανότατα στημένο. Και κάπως έτσι ξεκίνησε το ξετύλιγμα της ιστορίας ενός από τα πιο «λιγότερο γνωστά» στοιχηματικά σκάνδαλα.
Το Αριζόνα Στέιτ ήταν φαβορί με 11 πόντους στο χάντικαπ, αλλά με σχεδόν όλα τα λεφτά στην κόντρα του, είχε πέσει στους 3 πόντους. Ηταν το 4ο ματς του κολεγίου Αριζόνα Στέιτ στη σειρά με περίεργο στοιχηματικό background. Απλά αυτή τη φορά το ποσό ήταν εντυπωσιακά μεγαλύτερο και ο «χειρισμός» λάθος. Μια ομάδα από φοιτητές του κολεγίου Αριζόνα Στέιτ φορώντας φανέλες του, γύρναγαν στους δρόμους του Λας Βέγκας από το απόγευμα της Παρασκευής (παραμονή του αγώνα) και πόνταραν βαλίτσες με λεφτά στην κόντρα του χάντικαπ. Φοιτητές με φανέλες, έπαιζαν κόντρα στο κολέγιό τους… Ο ορισμός της χαζομάρας. Ηταν το πιο εύκολο ματς να μπορέσουν να ανακαλύψουν ότι κάτι δεν πάει καλά οι ιθύνοντες των καζίνο.
Η αρχή της ιστορίας
Ας τα πάρουμε με τη σειρά. Παρασκευή 4 Μαρτίου του 1994. Στους δρόμους του Λας Βέγκας γυροβολάει μια ομάδα φοιτητών του κολεγίου Αριζόνα Στέιτ με αθλητικούς σάκους και τσάντες γεμάτες λεφτά. Μπαινοβγαίνουν στα καζίνο και στα «καζίνο στοπ» της πόλης και ρωτάνε πόσα μπορούν να παίξουν στο χάντικαπ της Ουάσινγκτον. Πρώτα πήγαν στο κεντρικό καζίνο Μπάρμπαρι Κόουστ. Ο «Θείος Τζακ» (ήταν ο oddsmaker του καζίνο) ενημερώθηκε από τα γκισέ ότι είναι κάποιοι τύποι που θέλουν να ποντάρουν το μαξ στο +11 της Ουάσινγκτον και βγήκε να τους τσεκάρει. Δέχθηκε τα μπετ (δεν τους ήξερε φατσικά) και έριξε το χάντικαπ. Αλλά αυτοί πήγαν και στα συνεργαζόμενα με το Μπάρμπαρι Κόουστ καζίνο και ο «Θείος Τζακ» κατάλαβε τι γίνεται και άρχισε τα τηλέφωνα. Πήρε τους φίλους του, τον Τζίμι Βάκαρο (Mirage) και τον Βίνι Ματζιούλο (Caesars Palace) και τους είπε ότι θεωρεί πως κάτι τρέχει. Και οι τρεις άρχισαν να ψάχνουν το Betting pattern αυτού του αγώνα και των πρόσφατων του Αριζόνα Στέιτ. Κατάλαβαν ότι κάτι δεν πάει καλά. Αλλά δεν γνώριζαν τις φάτσες αυτών που πόνταραν εκείνη την ημέρα.
Το πρωί του Σαββάτου το χάντικαπ από τα μεγάλα ποσά που παίζονταν είχε φτάσει πια στο +3 από το +11 αφού μπήκαν στο παιχνίδι και επαγγελματίες παίκτες στοιχήματος άμεσα, όταν αντιλήφθηκαν τι συμβαίνει και στην πορεία έκαναν middle. Αρκετοί από τους μεγαλοπαίκτες του Λας Βέγκας, τους οποίους γνώριζαν οι ιθύνοντες των καζίνο, βρέθηκαν με τέσσερις, πέντε και έξι πόντους «middle tickets». Το μεσημέρι του Σαββάτου όλοι πια είχαν καταλάβει τι γίνεται, με τους Βάκαρο και «Θείο Τζακ» να ενημερώνουν την αρμόδια επιτροπή (Nevada Gaming Board Commission) και αυτή με τη σειρά της αργότερα την περιφέρεια PAC-10 και η ιστορία πήρε το δρόμο της…
Ετσι χάλασε το στημένο ματς
Το Αριζόνα Στέιτ ξεκίνησε χάνοντας τα πρώτα 14 σουτ του στο ματς, δεν είχε βάλει καλάθι στα πρώτα 12 λεπτά της αναμέτρησης και κέρδιζε μόνο 25-23 στο ημίχρονο, εν μέσω αποδοκιμασιών από τους φοιτητές/οπαδούς στις εξέδρες. Όχι από όλους, πάντως, αφού κάποιοι πίσω στο κάμπους στο πανεπιστήμιο έτριβαν τα χέρια τους.
Όπως αναφέρθηκε στην ταινία που βγήκε το 2002 για το σκάνδαλο με τίτλο «Big Shot Confessions of a Campus Bookie» ο προπονητής του Αριζόνα Στέιτ, Μπιλ Φρίντερ, ενημερώθηκε στο ημίχρονο από άνθρωπο της PAC-10 ότι υπάρχει υποψία στησίματος στο ματς. Ο Φρίντερ άρχισε να φωνάζει στο ημίχρονο, να τους κοροϊδεύει για το πόσο κακοί παίκτες είναι και να κοιτάζει τον σταρ της ομάδας Στέβιν Σμιθ και να λέει πως «υπάρχει σκάουτ των Πόρτλαντ Μπλέιζερς στις εξέδρες και θα βγω έξω να του πω να φύγει, δεν χρειάζεται να σας βλέπει έτσι όπως παίζετε». Στο δεύτερο ημίχρονο παίζουν «κανονικά» και κερδίζουν διά περιπάτου 73-55. «Οι αποδοκιμασίες έγιναν πανηγυρισμοί», έγραψε η τοπική εφημερίδα την επόμενη μέρα για το ματς που… ξεστήθηκε στο ημίχρονο.
Την επόμενη του αγώνα ο Μπιλ Φρίντερ βρίσκεται στο καζίνο Mirage στο Λας Βέγκας για να ποντάρει σε άλογα. Μεγάλος τζογαδόρος και πολύ καλός στοιχηματζής, από τους αποκαλούμενους sharp bettors εκείνης της εποχής. Ο Βάκαρο τον βλέπει και τον πιάνει κρύος ιδρώτας. Τον γνώριζε τον Φρίντερ, ήξερε ότι παίζει πολλά λεφτά και κερδίζει. Οι sharp bettors είναι κόκκινο πανί (παντού και πάντα).
«Μπιλ, τι κάνεις εκεί;» του είπε ο Βάκαρο, για να πάρει την απάντηση: «Τζίμι, άλογα παίζω». Ο (διευθυντής στοιχημάτων τότε στο Mirage) Βάκαρο του είπε ξεκάθαρα πως «κάποιοι λένε ότι το χθεσινό σας ματς με το κολέγιο της Ουάσινγκτον ήταν στημένο», για να πάρει την απάντηση του Φρίντερ «κερδίσαμε με 18, τίποτα δεν ήταν». Ο Βάκαρο ζήτησε ευγενικά από τον Φρίντερ να πάρει τη βαλίτσα με τα λεφτά του και να πάει να παίξει άλογα αλλού. Ηταν σίγουρος πια ότι είχε απόλυτο δίκιο 24 ώρες πριν όταν ενημέρωνε την επιτροπή. Η έρευνα που ακολούθησε αποκάλυψε πάρα πολλά, με τον Μπιλ Φρίντερ πάντως να μην εμπλέκεται, αν και απολύθηκε ως συνέπεια του σκανδάλου.
Οι συμφοιτητές και τα χρέη
Κεντρικό πρόσωπο στο σκάνδαλο ήταν ο φοιτητής του Αριζόνα Στέιτ, Μπένι Σίλμαν, που λειτουργούσε σαν «μπουκμέικερ εντός του κολεγίου», και δύο παίκτες της ομάδας της σεζόν 1993-94, ο Στέβιν Σμιθ και ο Αϊζάακ Μπάρτον. Ο Σίλμαν έπαιρνε λεφτά από συμμαθητές του για να τους παίζει στοιχήματα μέσω των γνωστών φίλων που είχε στον χώρο του τζόγου, αλλά ουσιαστικά ήταν ο μπροστινός ενός συνδικάτου. Αρκετά μπετ τα κράταγε, κάνοντας καθαρά τον μπουκ και παίρνοντας το ρίσκο. (Στη φωτό, από το Sports Illustrated, o Σίλμαν τη στιγμή που πάει στο δικαστήριο για τα στημένα παιχνίδια – ε, δεν έχει την εικόνα «μπούκη»…)
Ενας εκ των φίλων του ήταν ο Στέβιν Σμιθ, πλέι μέικερ του Αριζόνα Στέιτ, ο σταρ της ομάδας (και με επαγγελματικό μέλλον όπως έλεγαν όλοι οι σκάουτ τότε) και ακόμη και τώρα ρέκορντμαν στην ιστορία του κολεγίου σε πάρα πολλές στατιστικές κατηγορίες. Ο Σμιθ έπαιζε στοιχήματα σε άλλα σπορ μέσω του Σίλμαν, είχε χάσει πολλά και του χρώσταγε αρκετά λεφτά. Ο Σίλμαν τον είδε «μπόσικο», μίλησε στους «δικούς του» και βρήκαν την εύκολη λύση.
«Θα παίρνεις χρήματα, θα σβήνω και μέρος των χρεών», ήταν η πρόταση του Σίλμαν στον Σμιθ για να στήσουν παιχνίδια και αυτός το δέχθηκε. Η πρόταση έγινε τον Δεκέμβριο του 1993 και έκτοτε έψαχναν να βρουν το κατάλληλο ματς.
Η πρώτη φορά του Στέβιν Σμιθ
Πρώτο παιχνίδι που θα προσπαθούσαν να επηρεάσουν αυτό με το Ορεγκον Στέιτ στις 27 Ιανουαρίου του 1994.
«Σε εκείνο το παιχνίδι ήταν να μαρκάρω τον Ντέιβιντ Ντρέικφορντ, έναν πολύ καλό σουτέρ. Ημασταν φαβορί, ο Μπένι μου είπε ότι αν κερδίσουμε με διαφορά μέχρι ένα συγκεκριμένο αριθμό πόντων –θα μου έλεγε το νούμερο την ημέρα του αγώνα – θα μου έδινε 10.000 δολάρια μετρητά και θα μου έσβηνε και 10.000 δολάρια από το χρέος μου. Είχα αρχίσει να αγχώνομαι, δεν ήξερα πώς να στήσω το χάντικαπ (shaving points το λένε στο χωριό μου). Δεν αισθανόμουν ιδιαίτερα άσχημα διότι δεν μου είπε κανείς να κάνω την ομάδα μου να χάσει, απλά να μην κερδίσει με πάρα πολλούς πόντους, ενώ και εγώ θα έβγαινα από τη δύσκολη κατάσταση των χρεών.
»Δεν μου είχε δώσει ο Μπένι κάποια συμβουλή πώς να το κάνω, απλά μου είπε ότι ίσως χρειαζόμουν και τη βοήθεια κάποιου συμπαίκτη μου. Σκέφτηκα τον Μπάρτον, που παίζαμε μαζί στα γκαρντ και πάντα έλεγε ότι του αρέσει η πολυτέλεια, του άρεσαν τα χρυσαφικά και το αυτοκίνητο που εγώ είχα. Μέχρι και τώρα, το γεγονός ότι τον έμπλεξα σε αυτό είναι ό,τι χειρότερο έκανα. Του εξήγησα, του είπα ότι θα πάρει 2.000 δολάρια και για να με πιστέψει του έδωσα μπροστά τα 1.000.
»Την ημέρα του αγώνα ο Μπένι Σίλμαν με πήρε τηλέφωνο και μου είπε να κερδίσουμε μέχρι και 6 πόντους. Το είπα στον Αϊζάακ και πήγαμε στο παιχνίδι. Εγώ είχα πρόβλημα στο δάχτυλο αλλά δεν μπορούσα να αστοχήσω εκείνη την ημέρα. Εβαλα 28 πόντους με 7/8 τρίποντα στο πρώτο ημίχρονο, οι συμμαθητές μου με αποθέωναν από την εξέδρα και εγώ… έστηνα το ματς. Προς τα τέλη του ημιχρόνου ήμασταν μπροστά 40-27 και πηγαίναμε για περίπατο. Ζήτησα αλλαγή να πάρω ανάσες, ο Ντρέικφορντ έβαλε ένα τρίποντο. Μπήκα μέσα, του έδωσα λίγο χώρο και έβαλε ένα ακόμη. Ενα από τα αβαντάζ του σπουδαίου σουτέρ που εγώ ήμουν είναι πως ξέρεις πόσο χώρο και χρόνο θέλει ένας άλλος σουτέρ για να σκοράρει. Επαιξα λοιπόν τον Ντρέικφορντ μισό βήμα πιο πίσω και έτσι είχε το χρόνο/χώρο που ήθελε. Κανείς δεν το κατάλαβε. Στο δεύτερο ημίχρονο έδιναν στον Ντρέικφορντ συνεχώς ελεύθερα σουτ και το σκορ έμεινε κοντά», έγραψε σε ένα απολογητικό του άρθρο στο Sports Illustrated ο Στέβιν Σμιθ στις 9 Νοεμβρίου του 1998.
Το Αριζόνα Στέιτ κέρδισε το ματς με το Ορεγκον Στέιτ με 88-82 με το χάντικαπ στο ματς να είναι 14,5 πόντοι. Ο Στέβιν Σμιθ είχε ρεκόρ καριέρας σε εκείνο το ματς με 39 πόντους και 10/14 τρίποντα, αλλά η ανύπαρκτη άμυνά του έφερε το «προσδοκώμενο» αποτέλεσμα.
Μόλις ο Σμιθ γύρισε στο δωμάτιό του τον περίμενε ο Σίλμαν με εκατό… 100δόλαρα. Όπως αποκαλύφθηκε στη διάρκεια της έρευνας, οι «επαγγελματίες παίκτες» φίλοι του Σίλμαν πόνταραν στο Λας Βέγκας περίπου 500.000 δολάρια. Το έκαναν με σπαστά πονταρίσματα των 9.000 δολαρίων από αρκετά διαφορετικά άτομα (τους αποκαλούμενους movers), σε όλα τα καζίνο της Νεβάδα ώστε να μη χτυπήσουν τα καμπανάκια (το λίμιτ ήταν 10.000 για το χάντικαπ). Είναι άγνωστο το ποσό που έβγαλε το συνδικάτο των φίλων του Σίλμαν ποντάροντας offshore (εκτός Λας Βέγκας δηλαδή, εκεί έβγαλαν κοντά στις 450.000 δολάρια κέρδος).
Η συνέχεια και τα λάθη
Τα επόμενα δύο ματς ήταν με το Ορεγκον (σκέτο, χωρίς Στέιτ) και το USC. Ιδια τακτική, ίδια ιστορία. Με το Ορεγκον κέρδισαν με έξι πόντους αλλά δεν κάλυψαν το χάντικαπ, με το USC έχασαν παρότι ήταν φαβορί εννέα πόντων. Κάποιοι υπολογίζουν τα κέρδη του συνδικάτου του Σίλμαν από τα τρία αυτά ματς κοντά στα πέντε εκατομμύρια σε Λας Βέγκας και εκτός. Αυτό τους άνοιξε την όρεξη και άρχισαν να πιέζουν τον Σίλμαν για μεγαλύτερα κέρδη.
Αυτός έκανε το μεγάλο διπλό λάθος: Επέλεξε ως τέταρτο ματς στη σειρά για να στήσουν αυτό απέναντι στην πολύ κακή αγωνιστικά Ουάσινγκτον και άρχισε να «μιλάει» σε κάποιους φίλους του στο κάμπους του κολεγίου. Και όταν «μιλάς» σε τέτοιες ιστορίες, το πράγμα πάντα ξεφεύγει. Μίλησε ο Σίλμαν σε φίλους του, μίλησε και ο Σμιθ σε έναν κολλητό του από το Φοίνιξ για αυτό το ματς ώστε να ποντάρει και να μειώσει κάποια φέσια που είχε, όλα αυτά οδήγησαν αρκετούς να γυροβολάνε με φανέλες του Αριζόνα Στέιτ στο Λας Βέγκας και να αυτό-καρφώνονται… Και το σκάνδαλο αποκαλύφθηκε, και τα λεφτά τους έκαναν φτερά, αφού το μπετ σε αυτό το παιχνίδι δεν πέρασε, και η καριέρα του Στέβιν Σμιθ καταστράφηκε. Ισως είναι το πιο «χαζό» φινάλε ιστορίας στημένων αγώνων για το στοίχημα.
«Γυρίζοντας σπίτι…»
Η συμφωνία του Σμιθ με τον Σίλμαν για το ματς με την Ουάσινγκτον ήταν 20.000 δολάρια μείωση χρέους και 20.000 δολάρια «αποζημίωση». Επειδή ήταν ματς που το συνδικάτο είχε παίξει πολλά περισσότερα λεφτά από τα τρία προηγούμενα παιχνίδια, ο Σίλμαν κράτησε τις 20.000 δολάρια του Σμιθ και του τα πόνταρε στο ματς. Αρα ο Σμιθ θα είχε μεγαλύτερο κέρδος συνολικά και μεγαλύτερο κίνητρο. Το ματς «έσπασε», όσοι πόνταραν έχασαν.
Ο Στέβιν Σμιθ περιγράφει στο Sports Illustrated το τι έζησε μετά: «Όταν γύρισα σπίτι εκείνο το απόγευμα μετά το παιχνίδι, είδα τον Σίλμαν να περιμένει έξω. Ηρθε στο αυτοκίνητό μου εμφανώς οργισμένος και άρχισε να μου λέει ‘τι έκανες στο δεύτερο ημίχρονο’. Στα σκαλοπάτια ήταν ένας από τους τζογαδόρους του συνδικάτου, ο Μπιγκ Ρεντ. Ηταν τεράστιος, κοντά στα 180 κιλά. Μου είπε ότι είχε ποντάρει πάρα πολλά λεφτά επειδή ο Σίλμαν του είχε πει ότι είμαι έμπιστος. Τον φοβήθηκα. Ημουν πιο φοβισμένος από οποιαδήποτε άλλη στιγμή στη ζωή μου. Ημουν σίγουρος ότι θα μου σπάσει τα πόδια για να μην ξαναπαίξω μπάσκετ. Με φωνή που δεν θα ξεχάσω ποτέ, ο Μπιγκ Ρεντ μου είπε ότι θέλει πίσω τις 75.000 δολάρια που πόνταρε, και τις θέλει άμεσα. Ανέβηκα στο διαμέρισμά μου και κατάφερα να βρω 3.000-4.000 δολάρια που είχα καβάτζα από τα προηγούμενα ματς. Του τα έδωσα, του είπα ότι το καλοκαίρι θα υπογράψω σε ομάδα του ΝΒΑ και θα τον ξεπληρώσω. Το δέχθηκε και έφυγε.
»Ανέβηκα στο διαμέρισμά μου και καθόμουν και αρκετές ώρες μετά δέχθηκα ένα τηλεφώνημα από έναν από τους βοηθούς του προπονητή που μου είπε ότι ο κόουτς μάς ήθελε όλους στο γήπεδο για συνάντηση. Στη συνάντηση ο κόουτς μάς είπε ότι το FBI έψαχνε το ματς και ο ίδιος ήξερε ποιος προσπάθησε να το στήσει ζητώντας να βγει μπροστά αυτός που το έκανε. Δεν βγήκα, θεώρησα ότι μπλόφαρε και έτσι ήταν. Φεύγοντας, ο Αϊζάακ με ρώταγε τι κάνουμε τώρα και του είπα να μην πει ποτέ σε κανέναν τίποτα».
«Θα μου κλ… τα αρχ…»
Ο Στέβιν Σμιθ συνέχισε να περιγράφει με γλαφυρό τρόπο τα όσα συνέβησαν στη ζωή του ύστερα από εκείνο το ματς. «Δύο μέρες μετά με πήρε ο Μπένι Σίλμαν και μου είπε ότι φεύγει από το Φοίνιξ γιατί αρχίζει να κάνει ‘ζέστη’ (σ.σ. εννοούσε την έρευνα του FBI). Ηταν η τελευταία φορά που του μίλησα. Κανείς δεν ήρθε να με ρωτήσει, ούτε ο κόουτς, ούτε το σχολείο, ούτε η αστυνομία, ούτε οι εφημερίδες. Δεν ξέρω αν ήταν ο σεβασμός που είχα ως ο αρχισκόρερ στην ιστορία του Αριζόνα Στέιτ ή κάτι άλλο. Όταν δεν έγινα ντραφτ, κατάλαβα ότι εμένα υποψιάζονταν.
»Τα επόμενα τρία χρόνια έπαιζα στο CBA, στις Φιλιππίνες, στην Αργεντινή, στη Γαλλία, μέχρι το Μάρτιο του 1997, όταν δέχθηκα πρόταση από τους Ντάλας Μάβερικς για 10ήμερο συμβόλαιο. Είχα ωραίες εμπειρίες, αλλά δεν ήταν το ΝΒΑ. Όταν κατάλαβα τι έχασα εμπλεκόμενος με τον Μπένι Σίλμαν, ήταν πια αργά. Εκανα δύο 10ήμερα συμβόλαια με τους Μάβερικς και το καλοκαίρι έδειξαν ενδιαφέρον να με υπογράψουν για την επόμενη χρονιά. Θεώρησα ότι όλα πια έμπαιναν στο σωστό δρόμο. Και ξαφνικά δέχομαι ένα τηλεφώνημα από φίλο που γνώριζα τη φωνή του. Μου είπε να μην πω το όνομά του όσο μιλάγαμε, αφού με ρώτησε αν γνωρίζω ποιος είναι. Μου είπε ότι την επόμενη μέρα θα δεχόμουν ένα τηλέφωνο από έναν παλιόφιλο στο πανεπιστήμιο όταν θα είναι στο αεροδρόμιο του Ντάλας και αν πάω εκεί και πιάσω το αριστερό του πόδι θα βρω κοριό από το FBI.
»Δέχθηκα το τηλεφώνημα την επόμενη μέρα, ήταν ο φίλος μου από το Φοίνιξ που του είχα πει για το ματς με την Ουάσινγκτον. Του είπα ότι θα πάω, αλλά όταν έφτασαν τον πήρα τηλέφωνο και του είπα να πει σε αυτούς που μας ακούν (FBI) ότι θα μου κλ… τα αρχ… Πήρα τον ατζέντη μου, του ζήτησα δικηγόρο, βρήκα έναν πολύ καλό, μίλησε με τις αρχές και μου είπε ότι τα ήξεραν όλα και έπρεπε να συνεργαστώ. Το έκανα τον Δεκέμβριο του 1997, τα παραδέχθηκα όλα».
Ο Στέβιν Σμιθ τον Φεβρουάριο του 1999 τιμωρήθηκε με ένα χρόνο και μία μέρα φυλακή. Βγήκε το 2000, έπαιξε μπάσκετ στην Ευρώπη ως το 2008 και έβαλε τέλος στην καριέρα του. «Πληρώνω πολλά περισσότερα από τον ένα χρόνο φυλακή. Πλήρωσα την καριέρα μου αλλά το χειρότερο είναι ότι κάθε φορά που έπαιζα με φίλους μου στις αλάνες και έχανα κάποιο σουτ γύρναγαν και μου έλεγαν ότι τους έστησα…»
Υ.Γ.: Σκέφτηκα πολλά σκάνδαλα (σε διάφορα σπορ) που θα μπορούσα να γράψω. Επέλεξα αυτό, για πολλούς λόγους που τους αντιλαμβάνεται κάποιος αν το διαβάσει. Αλλωστε είναι από τα μη «διάσημα» στοιχηματικά -σκάνδαλα και βγάζει και συμβουλή για όσους «ψάχνουν» στημένα παιχνίδια ή «σίγουρα» ματς για να ποντάρουν: Ακόμη και τα στημένα με… συμβόλαια σπάνε. Αλλωστε μην ξεχνάτε και τη σαφώς πιο διάσημη ιστορία, αυτή του Τιμ Ντόναχι, του διαιτητή που έστηνε ματς του ΝΒΑ που ο ίδιος σφύραγε και εκεί το… ποσοστό επιτυχίας στο στήσιμο ήταν κάτω από 70%!
