Η φετινή Λιγκ 1 είναι ζόρικη κατηγορία. Γενικά η Λιγκ 1 είναι λίγο μπέρδεμα, παραδοσιακά έχω την εντύπωση πως είναι η πιο απρόβλεπτη και από τις τρεις Αγγλιδούλες, αλλά ειδικά η φετινή φαντάζει πολύ ανοιχτή, τόσο για την άνοδο όσο και για τον υποβιβασμό.
Φέτος στη Λιγκ 1 δεν υπάρχουν «θηρία» του στιλ Μπλάκμπερν ή Γουίγκαν. Πέρυσι τέτοιο καιρό, το μόνο ερωτηματικό που μπορούσες να βρεις στην Μπλάκμπερν ή στη Γουίγκαν ήταν μην τυχόν και τα θαλασσώσουν από μόνες τους, ή μην τυχόν και προκύψει κάτι εξαιρετικά απρόοπτο στην πορεία. Φέτος όμως η κατάσταση δείχνει πολύ πιο ισορροπημένη.
Στη θέση τους, από την Τσάμπιονσιπ, ήρθαν η Σάντερλαντ, η Μπάρνσλι και η Μπέρτον. Από αυτές, προφανώς και η Σάντερλαντ έχει το ειδικό βάρος του θηρίου, και για αυτό δίνεται καθαρότατο φαβορί του 4,00. Όμως η συνολική της εικόνα, ως σύλλογος που προέρχεται από δύο συνεχόμενους υποβιβασμούς και καλείται να αναδιοργανωθεί ριζικά, με νέα διοίκηση, νέους παίκτες και νέο προπονητή (τον Σκωτσέζο Τζακ Ρος από τη Σεντ Μίρεν), δεν μπορεί να προσφέρει την ίδια «σιγουριά» που πρόσφεραν η Γουίγκαν και η Μπλάκμπερν.
Το gegenpressing της Λιγκ 1
Η Μπάρνσλι, που είναι το δεύτερο φαβορί στο 9,00, μέχρι στιγμής δεν έχει κάνει ούτε μία μεταγραφή (ίσως σήμερα κλείσει τον Αυστραλό χαφ της Σπάρτα Ρότερνταμ Κένεθ Ντούγκαλ). Από την άλλη όμως δεν έχει και κάποια πραγματικά σοβαρή απώλεια (μόνο ο Χάμιλ και ο Γιάλντομ, αλλά το νόημα δεν αλλάζει) και το ρόστερ της δείχνει ποιοτικότατο για επίπεδο Λιγκ 1.
Η βασική αμφιβολία για την «ξανθιά με τις πρόκες» είναι ότι πλέον στον πάγκο της ξεκινά ο 44χρονος Γερμανός Ντάνιελ Στέντελ. Για τον Στέντελ (στο Αννόβερο το ’16-’17) ακούγονται καλά λόγια, ενώ ο ίδιος δηλώνει πως θέλει να φέρει στη Λιγκ 1 το gegenpressing του Κλοπ και του Βάγκνερ και να μας παρουσιάσει μια μικρή Λίβερπουλ ή μια μικρή Χάντερσφιλντ. Αλλά είναι αρχή μου. Προπονητές που έρχονται στο αγγλικό ποδόσφαιρο χωρίς να έχουν προηγουμένως την κουλτούρα των αγγλικών γηπέδων, περιμένω να τους δω, για κάθε Βάγκνερ υπάρχει κι ένας Μοντανιέ.
Tο κλειδί πάντως στην Μπάρνσλι, πέρα από τον Στέντελ, είναι πώς θα κινηθεί διοικητικά. Πέρυσι στη μέση της σεζόν την ομάδα του Γιόρκσιρ την πήρε ένα κινεζοαμερικάνικο γκρουπ, που εκτός των άλλων πρόσφατα είχε αγοράσει και τη γαλλική Νις. Οι Κινεζοαμερικάνοι, πέρα από τις κλασικές εξαγγελίες, ακόμη δεν μας έχουν δείξει τις πραγματικές τους διαθέσεις. Στη μεταγραφική περίοδο του Γενάρη τα έκαναν λίγο θάλασσα, όπως θάλασσα τα έκαναν και με την πρόσληψη του γνωστού μας από την ΑΕΚ Ζοσέ Μοράις, με αποτέλεσμα να μην αποφύγουν την ψυχρολουσία του υποβιβασμού. Και φέτος μού κάνει εντύπωση που η Μπάρνσλι δεν ήταν δυναμική στο παζάρι. Την περίμενα πιο ενεργή, δεν έχω καταλάβει ποια ακριβώς είναι η οικονομική τους πολιτική. Θα τους δούμε βέβαια ως το τέλος των μεταγραφών.
Δύο αναγνώσεις
Η τρίτη που έπεσε από την Τσάμπιονσιπ είναι η Μπέρτον. Η μικρούλα δεν έχει βέβαια το όνομα της Σάντερλαντ, ούτε καν της Μπάρνσλι, και δίνεται κάπου δέκατο φαβορί, στο 21,00.
Αυτό το 21,00 έχει δύο αναγνώσεις. Αν το δούμε βάσει του ότι μιλάμε για την Μπέρτον, δηλαδή για ένα χωριό που δεν έχει το ειδικό βάρος του πρωταθλητισμού, και πολύ τής είναι. Η Μπέρτον, για όσους δεν το έχουν στο μυαλό τους και μένουν μόνο στις δύο σερί ανόδους που την έφεραν μέχρι την Τσάμπιονσιπ, είναι πολύ μικρό μέγεθος στο αγγλικό ποδόσφαιρο, το επίπεδό της θα έλεγα ότι είναι κάπου μεταξύ Λιγκ 2 και Νάσιοναλ. Και νομίζω πως είμαι αρκετά επιεικής, μόλις το 2002 ανέβηκε πρώτη φορά στην ιστορία της στη Νάσιοναλ/Κόνφερενς και μόλις το 2009 στο Φούτμπολ Λιγκ και στη Λιγκ 2.
Αν όμως το δούμε από την οπτική ότι μιλάμε για μια ομάδα που ήρθε από την Τσάμπιονσοπ, που διατηρεί τα βασικά της δομικά στοιχεία (ο Κλαφ κανονικά στον πάγκο, πολύ ήρεμη διοικητικά, χωρίς τρελές αλλαγές στο ρόστερ) και, κυρίως, δεν παθαίνει κάποιο πολιτισμικό σοκ με τον υποβιβασμό, τότε το πράγμα αλλάζει και έχουμε μπροστά μας καθαρό value.
Αλλά ειλικρινά δεν ξέρω από ποια από τις δύο πλευρές πρέπει να το δει κανείς.
Στρατιωτάκια ακούνητα
Οσοι από εσάς έτυχε να διαβάσετε τα άλλα δύο αντίστοιχα blogs, είτε της Τσάμπιονσιπ είτε της Λιγκ 2, θα έχετε ήδη καταλάβει πως κάτι συμβαίνει με τη Λιγκ 1. Οντως, και για αυτό στο σημερινό blog δεν ακολουθώ το δοκιμασμένο φορμάτ των δύο προηγούμενων. Είναι απλό. Στη Λιγκ 1, πρακτικά, αυτό το καλοκαίρι δεν έχουν υπάρξει αλλαγές σε σχέση με το άνοιγμα της αγοράς. Όπως το ακούτε, οι αποδόσεις έχουν μείνει κυριολεκτικά παγωμένες, στρατιωτάκια αμίλητα, ακούνητα, αγέλαστα.
Στο print screen βλέπετε τις αποδόσεις της 365 στις 2 Ιουνίου, στο άνοιγμά τους δηλαδή. Και είναι σαν να βλέπετε τις τωρινές αποδόσεις. Δυο μήνες μετά, μόνο σε δύο ομάδες έχουν διαφοροποιηθεί, η Πίτερμπρο έπεσε από το 17,00 στο 15,00 και η Ντονκάστερ ανέβηκε από το 26,00 στο 34,00. Τίποτε άλλο.
Για την Ντονκάστερ δεν έχω να σημειώσω κάτι. Δεν είναι αλλαγή απόδοσης στην οποία διακρίνω κάτι βαθύτερο, ίσως και απλά να έγινε ώστε να παραμείνει σταθερή η γκανιότα μετά την αλλαγή στην τιμή της Πίτερμπρο, δεν ξέρω. Αλλά για την Πίτερμπρο θα ανοίξουμε διαφορετικό κεφάλαιο.
Είναι έτσι κι αλλιώς ιδιαίτερη ομάδα η Πίτερμπρο, οι «αριστοκράτες» του αγγλικού ποδοσφαίρου. Και φυσικά απόλυτα αναγνωρίσιμη στοιχηματικά, δεν υπάρχει άνθρωπος που να έμαθε το στοίχημα εκεί γύρω στο 2000 και να μην έχει παίξει κάποια στιγμή διπλό την Πίτερμπρο. Έστω, κάποιο όβερ της ή κάποια ανατροπή της…
Μια ιδιαίτερη περίπτωση
Η Πίτερμπρο, εδώ και αρκετά χρόνια, από το 2006, όταν την αγόρασε ένας νεαρός Ιρλανδός επιχειρηματίας, ο 42χρονος σήμερα Ντάραχ ΜακΆντονι, ανέπτυξε μια πολύ συγκεκριμένη ταυτότητα. Έχοντας πάντα δίπλα του τον θρυλικό Μπάρι Φράι (στην κεντρική φωτογραφία του blog είναι οι δυο τους), η πολιτική του ΜακΆντονι είναι απλή. Διαθέτοντας ένα εξαιρετικό δίκτυο στις μικρότερες κατηγορίες και πολύ ανεπτυγμένο σκάουτινγκ, ανακαλύπτει διαμαντάκια, τα εξελίσσει και τα χρυσοπουλάει.
Αμέτρητα τα ονόματα και πολλά τα χρήματα που έχουν μπει στα ταμεία της, Γκέιλ, Μπόιντ, Ασομπαλόνγκα, Τόμλιν, Μακέιλ-Σμιθ, ΜακΛιν κτλ. Χαρακτηριστικό για την πολιτική της Πίτερμπρο, και αρκεί μόνο αυτό, είναι πως ένα χρόνο πριν λήξει το συμβόλαιο κάποιου παίκτη τού γίνεται πρόταση για ανανέωση. Αν δεχθεί, όλα καλά. Αν όχι, μπαίνει αυτόματα στην transfer list.
Δεν είναι όμως σούπερ μάρκετ η Πίτερμπρο, ούτε ομάδα ατζέντηδων. ΜακΆντονι και Φράι προσπαθούν να ισορροπούν την κατάσταση. Και κλαμπ που πουλάει όποιον παίκτη φτάσει στο peak του, αλλά και να διατηρούν μια καλή ομάδα, που να παίζει πάντα ωραίο και επιθετικό ποδόσφαιρο – αυτά τα δύο εξάλλου είναι αλληλένδετα. Δεν τα καταφέρνουν πάντα, αλλά συνήθως τους βγαίνει. Από το 2008 που ανέβηκε στη Λιγκ 1, η Πίτερμπρο έχει περάσει τρεις σεζόν στην Τσάμπιονσιπ και τις υπόλοιπες εφτά, στη Λιγκ 1, είναι πάντα μέσα στο γκρουπ που κυνηγά τουλάχιστον τα πλέι οφ, ποτέ δεν έχει τερματίσει κάτω από τη 13η θέση.
Μια χαρά δηλαδή για το επίπεδό της. Διαχρονικά, το ειδικό βάρος της Πίτερμπορο είναι κλαμπ μεγαλούτσικο για Λιγκ 2 και μικρομεσαίο για τη Λιγκ 1, κάπως έτσι, έστω κι αν τα τελευταία χρόνια έχει καθιερωθεί ως μεγαλομεσαία ομάδα Λιγκ 1. Όπως και να έχει όμως, ο καημός του ΜακΆντονι είναι η Τσάμπιονσιπ. Δύο φορές την ανέβασε στην Τσάμπιονσιπ ο Ιρλανδός, αλλά και τις δύο αποδείχθηκε πως και ο ίδιος, και ο συνολικός οργανισμός της Πίτερμπρο, δεν ήταν έτοιμος. Έγιναν πολλά λάθη, την πρώτη (2009) υποβιβάστηκε άμεσα, τη δεύτερη (2011) άντεξε απλώς μια χρονιά.
Στόχος η άνοδος
Φέτος, αυτή την αίσθηση έχω, ΜακΆντονι και Φράι έβαλαν επίσημα στόχο την άνοδο. Δεν είναι απλό ούτε προφανές. Στις Αγγλιδούλες, ακριβώς λόγω της απρόβλεπτης φύσης τους, οι περισσότερες ομάδες δεν ξεκινούν με ξεκάθαρο στόχο, κυριαρχεί η λογική τού πάμε για μια καλή σεζόν και οριοθετούμε στόχους στην πορεία, λίγες είναι αυτές που από το καλοκαίρι δηλώνουν τις προθέσεις τους.
Αυτή είναι η έκτη πλέον σερί σεζόν στη Λιγκ 1 για την Πίτερμπρο και καταλαβαίνω πως το πήραν απόφαση, ο ΜακΆντονι αισθάνεται έτοιμος να κυνηγήσει μια τρίτη ευκαιρία να βγάλει το σύλλογο και τα ταλέντα του στη βιτρίνα της Τσάμπιονσιπ. Και το καλοκαίρι της Πίτερμπρο, μεταγραφικά, ήταν πολύ γεμάτο.
Ήδη είχε προαναγγελθεί από τη στιγμή που πέρυσι την άνοιξη απέλυσε τον ΜακΚαν και προσέλαβε τον Στιβ Εβανς. Δεν προσλαμβάνεις έναν τύπο σαν τον Εβανς αν δεν έχεις σκοπό να σπάσεις αυγά, να χωθείς γερά στο παζάρι και να βάλεις στόχο την άνοδο.
Το καλοκαίρι των αλλαγών
Η τελευταία φουρνιά της Πίτερμπρο, παρότι πολύ ποιοτική, έδειχνε ότι κάτι της έλειπε, στο χαρακτήρα, στη χημεία, δεν ξέρω. Και η απόφαση για αλλαγή ήταν δεδομένη, με τον ΜακΆντονι να εξαργυρώνει τις επενδύσεις των τελευταίων χρόνων. Ο Μάριοτ (27 γκολ πέρυσι) έκλεισε μόλις την Πέμπτη στην Ντέρμπι, για ένα ποσό που ακούγεται στα 3 εκ. λίρες και με τα μπόνους μπορεί να φτάσει στα 5. Ο 19χρονος Ντα Σίλβα Λόπες πήγε με εφταψήφιο νούμερο στη Γουίγκαν, ο Έντουαρντς με 750.000 στην Ιπσουιτς, ενώ μέχρι να ολοκληρωθεί το παράθυρο το πιθανότερο είναι πως θα πουληθεί και ο πιο μεγάλος της σταρ, ο Μάντισον.
Είναι όμως, το είπαμε, προσχεδιασμένες πωλήσεις. Και ταυτόχρονα η Πίτερμπορο έχει προχωρήσει σε 14 μεταγραφές. Χωρίς μάλιστα να έχει τελειώσει, αφού μετά την οριστικοποίηση της πώλησης του Μάριοτ είναι βέβαιο πως ο ΜακΆντονι και ο Φράι θα πάνε για την απόκτηση ενός τουλάχιστον φορ. Ολες έξυπνες και στοχευμένες κινήσεις, σε καλή ηλικία, με παρόν και, κυρίως, προοπτική, μεταγραφές του κλασικού στιλ της Πίτερμπρο. (Στη φωτό, ο 23χρονος στόπερ Τζος Γιόργουερθ, που αποκτήθηκε από την Κρόουλι.)
Η παράμετρος Στιβ Έβανς
Προφανώς και πάντα υπάρχει το ρίσκο όταν αλλάζεις τόσο πολύ, αλλά στην Πίτερμπρο ήταν όντως αναγκαία κίνηση, κάπου είχε λιμνάσει η κατάσταση. Και το κυριότερο, δεν γίνεται ούτε στην τύχη ούτε υπό πίεση, το πλάνο είναι ξεκάθαρο και έχω εμπιστοσύνη τόσο στον ΜακΆντονι όσο και στον Μπάρι Φράι. Ποδοσφαιράνθρωποι, ξέρουν τι κάνουν, γιατί το κάνουν και πώς πρέπει να το κάνουν.
Αν υπάρχει ένα ερωτηματικό στη φετινή Πίτερμπρο, είναι ο Στιβ Έβανς (στη φωτό από κάτω, μαζί φυσικά με τον Μπάρι Φράι). Δεν επηρεάζομαι βέβαια από το ότι είναι αντιπαθητικός, ούτε από το ότι τον πρωτογνωρίσαμε στα σκοτεινά μονοπάτια της Μπόστον, στο στοίχημα δεν χωράνε… οπαδικά. Ο Έβανς είναι από τους πλέον έμπειρους τεχνικούς στη Λιγκ 1, με πολλά παράσημα στην πλάτη του (τέσσερις συνολικά ανόδους, και έξι αν βάλουμε και δύο στις ερασιτεχνικές κατηγορίες κάτω από τη Νάσιοναλ). Δεν μπορώ όμως παρά να σημειώσω πως στην τελευταία του δουλειά, στη Μάνσφιλντ, έχοντας ξανά πίσω του μια πολύ ισχυρή διοίκηση και ένα ποιοτικότατο ρόστερ, δεν κρίνεται ακριβώς επιτυχημένος.
Θέλω πάντως να πιστεύω πως άλλο Μάνσφιλντ και άλλο Πίτερμπρο. Άλλο Ντάραχ ΜακΆντονι και Μπάρι Φράι, και άλλο το διοικητικό ζεύγος της Μάνσφιλντ, ο Τζον Ράντφορντ και η πολυσυζητημένη Κάρολιν Ράντφορντ. Τον καταλαβαίνω τον Έβανς, που δεν αισθάνθηκε ποτέ άνετα στο γκλαμουράτο περιβάλλον της Μάνσφιλντ. Αλλά τώρα, μαζί με δυο ανθρώπους που μιλάνε την ίδια γλώσσα, με τους οποίους γνωρίζεται πολλά χρόνια και μεταξύ τους υπάρχει απόλυτη αλληλοεκτίμηση, ε, αν δεν τα καταφέρει, ας το κλείσει το μαγαζί κι ας βγει στη σύνταξη.
Τρίτο φαβορί
Με αυτά και με αυτά, προφανώς και συμφωνώ με την (έστω και μικρή) πτώση της απόδοσης της Πίτερμπρο. Κατά τη γνώμη μου, η Πίτερμπρο δεν έπρεπε καν να είχε ανοίξει στο 17,00, η πιο αντιπροσωπευτική τιμή θα ήταν κάτι μεταξύ 10,00 και 12,00. Τρίτο φαβορί δηλαδή, πίσω μόνο από τη Σάντερλαντ, που δικαιωματικά λόγω ονόματος δεν γίνεται να μην είναι πρώτο, και την Μπάρνσλι.
To να παίξει κανείς για τίτλο στις Αγγλιδούλες δεν είναι και το πιο σώφρον. Ο τίτλος και η πρώτη θέση στις μικρές κατηγορίες είναι απλά για το ονόρε, δεν έχει καμία σημασία για την κάθε Πίτερμπρο αν θα τερματίσει πρώτη ή δεύτερη, και είναι πολύ σύνηθες το φαινόμενο ομάδες που εξασφαλίζουν την άνοδο να το χαβαλεδιάζουν τις τελευταίες αγωνιστικές. Αλλά το 6,00 για άνοδο στον Stoiximan, ο οποίος έχει κρατήσει σταθερά στο 18,00 τον τίτλο, είναι σωστή επιλογή για όποιον ψάχνεται να μπλέξει με μακροχρόνια.
Υστερόγραφο
Βγήκε λίγο διαφορετικό το κείμενο σήμερα, αλλά έτσι είναι τα blogs, την έχουν την ελευθερία τους, καμιά φορά δεν ξέρεις πού ακριβώς θα σε οδηγήσουν. Για πιο… τακτοποιημένα και αναλυτικά, στην εφημερίδα την Τρίτη, στο αφιέρωμα του Αντώνη Τσούτη.
Το βιντεάκι με το οποίο κλείνω είναι για τους πολύ άρρωστους. Ενα ντοκιμαντέρ που προβλήθηκε στην αγγλική τηλεόραση και παρακολουθεί τον Μπάρι Φράι και την Πίτερμπρο τη σεζόν 1996-97. Ο Φράι τότε ήταν στα ντουζένια του, μόλις είχε απολυθεί από την Μπέρμιγχαμ και είχε γίνει… ιδιοκτήτης-προπονητής στην Πίτερμπρο. Ναι, η Πίτερμπρο τότε είχε οικονομικά θέματα και ο Φράι επένδυσε την αποζημίωση που είχε πάρει από την Μπέρμιγχαμ αγοράζοντάς την. Αλλά η πρώτη του χρονιά, την οποία ακολουθεί το ντοκιμαντέρ, δεν είχε καλό τέλος, υποβιβάστηκε από τη Λιγκ 1 (τότε Division Two) στη Λιγκ 2 (τότε Division Three).
Είναι 50 λεπτά, κανονική ταινία, αλλά το είπα από την αρχή, για τους πολύ άρρωστους. Από την άλλη βέβαια, «αν δεν ξέρεις τι έπαιξε ο Μπάρι Φράι στο μπουκάδικο της γειτονιάς του Σάββατο πρωί, μην μπλέκεις με την Πίτερμπρο», που έλεγε και ο Παρασκευάς.
