Από το 2015 και μετά αυτό που γίνεται στην Αργεντινή δεν έχει προηγούμενο. Πρωτάθλημα 30 ομάδων εκείνη τη χρονιά, Τρανσισιόν με δύο ομίλους το 2016, ώστε να γυρίσει ξανά το καλεντάρι σύμφωνα με το ευρωπαϊκό, ενώ μόλις το 2014 το είχαν γυρίσει σύμφωνα με το νοτιοαμερικανικό, για να φτάσουμε τελικά στην ίδρυση της Σουπερλίγκα.
Το καλό είναι ότι έκτοτε το πρωτάθλημα δεν έχει αλλάξει μορφή, η μόνη διαφοροποίηση -η οποία καλώς και υπάρχει- είναι η σταδιακή μείωση των ομάδων, από τις 30 φτάσαμε στις 26 και του χρόνου 24. Αυτό βέβαια έφερε ένα πρόβλημα φέτος, το πρωτάθλημα των 26 ομάδων τελείωσε πολύ νωρίς, μόλις αρχές Απριλίου, αφήνοντας κενό στη σεζόν. Οι δαιμόνιοι Αργεντινοί όμως βρήκαν λύση και σε αυτό, το Κόπα ντε λα Σουπερλίγκα!
Πρόκειται για μια εντελώς καινούρια διοργάνωση που στην ουσία είναι σαν τα Λιγκ Καπ των ευρωπαϊκών χωρών. Η διαφορά του είναι ότι επειδή πρέπει να λειτουργήσει ως επέκταση της σεζόν για το πρωτάθλημα της Σουπερλίγκα, συμμετέχουν σε αυτό μόνο οι ομάδες της κατηγορίας ενώ ο νικητής έχει και μια μεγάλη επιβράβευση, ένα εισιτήριο για το Λιμπερταδόρες του 2020. Ο δε ηττημένος του τελικού πάει στο Σουνταμερικάνα, συνεπώς δεν έχουμε να κάνουμε με μια υποβαθμισμένη διοργάνωση, όπως έχουμε συνηθίσει στα ευρωπαϊκά Λιγκ Καπ.
Το φορμάτ του απλό και άμεσα εξαρτημένο από την τελική βαθμολογία της Σουπερλίγκα. Αρχικά συμμετέχουν οι ομάδες που κατέκτησαν τις θέσεις 7-26 με τον εξής τρόπο, η έβδομη αντιμετωπίζει την 26η, η 8η την 25η κ.ο.κ. Στην επόμενη φάση μπαίνουν και οι έξι πρώτες κι από κει και πέρα συνεχίζει όπως όλα τα κύπελλα. Διπλά παιχνίδια μέχρι τα ημιτελικά, κάτι που σημαίνει περισσότερα ματς και έσοδα, μόνος τελικός στο «Κέμπες» της Κόρδοβα για το σασπένς και την προβολή. Κοινώς τα σκέφτηκαν όλα οι διοργανωτές, τώρα το κατά πόσο θα το κρατήσουν του χρόνου, αυτό δεν είναι σαφές, θα εξαρτηθεί και από την επιτυχία του ή μη.
Αλλη μια ευκαιρία για το Λιμπερταδόρες
Για κάποιες ομάδες πάντως η συγκεκριμένη διοργάνωση μπορεί να αποτελεί και μια μεγάλη ευκαιρία. Πέραν του ότι δεν παύει να αποτελεί ένα τρόπαιο, το εισιτήριο στο Λιμπερταδόρες δεν είναι μικρή υπόθεση. Ειδικά οι ομάδες που είχαν στόχο την εξασφάλιση μιας θέσης στην τετράδα και απέτυχαν έχουν κάθε λόγο να προσπαθήσουν περισσότερο.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Ιντεπεντιέντε, η οποία μπήκε με μίνιμουμ στόχο την τετράδα στο πρωτάθλημα και τελικά κατέληξε να παλεύει για να μπει στην εννιάδα. Η συμμετοχή στο επόμενο Σουνταμερικάνα ασφαλώς και δεν αρκεί στη «ρόχο», ο Χόλαν μπορεί να έθεσε ως προτεραιότητα το φετινό Σουνταμερικάνα, αυτό όμως δεν την εμποδίζει να δει σοβαρά και τη συγκεκριμένη διοργάνωση. Οσο μπορεί τουλάχιστον με την αυτοκαταστροφικότητα που τη διακατέχει στις εγχώριες διοργανώσεις εδώ και χρόνια…
Κάτι ανάλογο ισχύει και για τις Ατλέτικο Τουκουμάν και Βελέζ. Ισως μάλιστα εκείνες να έχουν και ένα λόγο παραπάνω να θέλουν το τρόπαιο, αφού σε αντίθεση με την Ιντεπεντιέντε δεν έχουν Σουνταμερικάνα, οι διέξοδοί τους προς το Λιμπερταδόρες είναι πιο λίγες. Βέβαια η Ατλέτικο έχει πάρει την πέμπτη θέση κι αυτή ενδεχομένως στο μέλλον να της φέρει μια συμμετοχή στην κορυφαία νοτιοαμερικάνικη διασυλλογική διοργάνωση από σπόντα ενώ συνεχίζει και στο κύπελλο. Ωστόσο είναι σαφές ότι δεν είναι έξυπνο να κλείνει πόρτες κι ο Σιελίνσκι δεν είναι από αυτούς που λειτουργούν με τέτοια αφέλεια.
Η Βελέζ από την άλλη πολύ απλά θέλει πάντα να κερδίζει. Αυτή είναι η νοοτροπία Χάιντσε και όσο εκείνος βρίσκεται στον πάγκο δεν πρόκειται να αλλάξει, συνεπώς και στο Κόπα ντε λα Σουπερλίγκα θα πάει για το καλύτερο.
Σ’ αυτό το γκρουπ θεωρώ ότι μπορώ να βάλω και τις Ντεφένσα και Σαν Λορέντζο. Γεγονός είναι πως η ομάδα του Μπεκατσέσε έχει πάρει τη δεύτερη θέση και θα είναι στο Λιμπερταδόρες του 2020, ωστόσο αυτό δεν νομίζω ότι αρκεί για μια ομάδα που από το πουθενά κυνήγησε το πρωτάθλημα. Αυτή η φουρνιά με αυτό τον κόουτς πολύ δύσκολα θα ξαναεμφανιστεί σε ένα σχεδόν συνοικιακό σύλλογο που μόλις το 2014 πήρε την πρώτη του συμμετοχή στην πρώτη κατηγορία, λογικό είναι όλοι να θέλουν να φέρει και έναν τίτλο. Σαφώς και αυτό το κύπελλο δεν συγκρίνεται με το πρωτάθλημα, αλλά και πάλι θα αποτελεί ένα σημαντικό τρόπαιο, το πρώτο στο… άδειο πάνω ράφι του συλλόγου.
Οσο για τη «σικλόν», πλέον είναι καταφανές ότι η πορεία που έκανε στο πρωτάθλημα δεν είναι αντιπροσωπευτική της δύναμης της, στο Λιμπερταδόρες κόντρα σε πολύ δυνατούς αντιπάλους «πετάει». Ο Αλμιρόν γνωρίζει πως αν τυχόν από ‘κει που ήταν να απολυθεί, πάρει και έναν τίτλο μέσα στο 2019, θα γίνει πρώτος μάγκας στο Μποέδο και πιστεύω πως αυτό το ενδεχόμενο δεν τον αφήνει ασυγκίνητο. Ειδικά τώρα που στην πρώτη φάση η τύχη έφερε και κλάσικο με την Ουρακάν. Στο να δει σοβαρά το Κόπα ντε λα Σουπερλίγκα βοηθάει αρκετά και το γεγονός ότι στο Λιμπερταδόρες έχει αγκαλιάσει την πρόκριση, μπορεί να ρίξει λίγο βάρος και σε αυτήν τη διοργάνωση και το σίγουρο είναι ότι χαμένος δεν πρόκειται να βγει.
Αουτσάιντερ με αστερίσκο
Συνεχίζω με τις ομάδες που θεωρώ πως έχουν επίσης κάποιες πιθανότητες, αρκεί να το πιστέψουν και να τις κυνηγήσουν. Πρωτίστως αναφέρομαι σε Λανούς και Ταγέρες που έχασαν την εννιάδα την τελευταία αγωνιστική. Αμφότερες άφησαν καλές εντυπώσεις μετά τη μεγάλη διακοπή, κάλυψαν το χαμένο έδαφος μετά το μέτριο ως κακό πρώτο μισό, ωστόσο στο… φώτο φίνις απέτυχαν να εξασφαλίσουν μια θέση σε μια διεθνή διοργάνωση. Με λίγα λόγια η μεγάλη προσπάθεια τους έμεινε ημιτελείς και το Κόπα ντε Σουπερλίγκα μπορεί να λειτουργήσει ως κάτι μεταξύ ρεβάνς και εξιλέωσης.
Η Εστουδιάντες είναι λίγο διαφορετική υπόθεση, δεν ήταν εξ ίσου καλή στο πρωτάθλημα, τερμάτισε αρκετά πιο χαμηλά, όμως από τότε που ανέλαβε ο Γκαμπριέλ Μιλίτο έχει αλλάξει εικόνα. Δεν υπάρχει πιο αντιπροσωπευτικό παιχνίδι που να αποδεικνύει αυτό τον ισχυρισμό από εκείνο της τελευταίας αγωνιστικής με την Ουνιόν εκτός. Αδιάφορη, είδε στα μάτια την αντίπαλο που καιγόταν για τη νίκη και της πήρε το βαθμό αγωνιζόμενη μάλιστα με δέκα παίκτες για περίπου ένα ημίχρονο. Με ανάλογες εμφανίσεις και στο Κόπα ντε λα Σουπερλίγκα αν μη τι άλλο τις εντυπώσεις μπορεί να τις κερδίσει. Τώρα για κάτι περισσότερο, θα δείξει…
Αρχεντίνος και Ροζάριο με προβλημάτισαν πολύ. Οι «μπίτσος» έχουν δυνατό ρόστερ, καλό προπονητή, τον δουλευταρά Νταμπόβε που ήδη άρχισε να τους αλλάζει, αλλά με προβληματίζει ότι πέφτουν πάνω στην Ιντεπεντιέντε από την πρώτη φάση. Ας είναι! Τους αξίζει μια θέση σε αυτό το γκρουπ, είναι ομάδα που δεν θα εκπλαγώ αν κάνει υπέρβαση κι εδώ που τα λέμε αν έχουν ελπίδες απέναντι σε ένα μεγάλο όνομα, αυτό είναι η αλλοπρόσαλλη Ιντεπεντιέντε, η οποία είναι ικανή για το καλύτερο, αλλά και για το χειρότερο.
Για τη Ροζάριο πάλι ακόμα δεν είμαι σίγουρος, τη βάζω με αστερίσκο λόγω των διασταυρώσεων που έχει στο ταμπλό αλλά ίσως να ανήκει στην από κάτω κατηγορία. Σαφώς και με τον Κόκα θέλει μια νέα αρχή σε μια φρέσκια διοργάνωση και έχει ανάγκη ένα διεθνές εισιτήριο, όμως τη βαραίνουν δύο στοιχεία. Πρώτο το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι μια ολόκληρη σεζόν δεν έπαιξε ποδόσφαιρο, τουλάχιστον όχι αυτό που έπρεπε βάσει ρόστερ, και δεύτερον το ότι έχει Λιμπερταδόρες όπου οφείλει έστω κι αν αποκλειστεί να δείξει κάτι καλύτερο από αυτά που έχει παρουσιάσει μέχρι στιγμής.
Αδίκησαν τον εαυτό τους
Σ’ αυτήν την άτυπη γκρουποποίηση θεωρώ ότι πρέπει να αναφερθώ και σε κάποιες ομάδες που πιστεύω ότι αδίκησαν τον εαυτό τους και από τη μία μπορούν να δουν το Κόπα ντε λα Σουπερλίγκα σαν ευκαιρία για να δώσουν απαντήσεις αλλά ταυτόχρονα υπάρχουν και κάποια στοιχεία που ίσως να μην τους το επιτρέψουν.
Εδώ ασφαλώς και μπαίνει πρώτη απ’ όλες η Τίγκρε, που υποβιβάστηκε παρ’ όλο που στο τέλος πραγματοποίησε κυριολεκτικά πορεία πρωταθλητισμού. Η ομάδα του Γκοροσίτο ίσως έχει να δώσει κάτι ακόμα αυτή τη σεζόν, δεν λέω ότι μπορεί να πάρει το τρόπαιο ωστόσο μετά από αυτό το 5-2-0(!) στο πρωτάθλημα έχει τα εχέγγυα να αποτελέσει ακόμα και τη μεγάλη έκπληξη του θεσμού. Το ερώτημα είναι αν έχει το κουράγιο να το πάει παραπέρα, ή ο υποβιβασμός την «άδειασε» ψυχολογικά.
Μπερδεμένη υπόθεση και η αντίπαλος της στην πρώτη φάση, Κολόν. Επίσης έχει να δώσει απαντήσεις. Ο Λαβαγέν τόσο καιρό δεν είχε χρόνο να δουλέψει λόγω των συνεχόμενων υποχρεώσεων, τώρα είναι η ευκαιρία του να περάσει τη φιλοσοφία του και να… χτίσει πάνω στην καμένη γη που παρέλαβε. Τα υλικά υπάρχουν και με το παραπάνω, το θέμα είναι κατά πόσο θα προλάβει να αλλάξει την εικόνα μιας ομάδας που αδίκησε τον εαυτό της όσο λίγες στο φετινό πρωτάθλημα.
Θεωρώ πως σε αυτήν την κατηγορία μπαίνει και η Μπάνφιλντ. Δεν είναι αυθαίρετο αυτό που λέω για την «ταλάδρο», μου δίνεται η αίσθηση ότι ο Κρέσπο τις τελευταίες αγωνιστικές προετοίμαζε την ομάδα του για το Κόπα ντε λα Σουπερλίγκα στα τελευταία παιχνίδια, είναι ένας τεχνικός που έχει τη φιλοδοξία να προκαλέσει εκπλήξεις και δεν το κρύβει. Το αν θα τα καταφέρει άλλο θέμα, το άσχημο είναι ότι από την πρώτη φάση πέφτει πάνω στην ανεβασμένη Εστουδιάντες.
Κόπα ντε… τι;
Ισως παρακινδυνευμένο σαν σκέψη αλλά θα την τολμήσω. Γνωρίζοντας τις προτεραιότητες των Ρίβερ και Μπόκα, των δύο ισχυρότερων ομάδων της χώρας, θεωρώ πως στη συγκεκριμένη διοργάνωση θα δώσουν ελάχιστη σημασία. Αμφότερες θέλουν το Λιμπερταδόρες, δεν υπάρχει λογική στο να επιβαρύνουν περισσότερο το πρόγραμμα τους για να κυνηγήσουν ένα τρόπαιο μικρότερης σημασίας.
Το ίδιο πιστεύω ότι ισχύει και για τη Ράσινγκ. Πρωταθλήτρια, στους ομίλους του Λιμπερταδόρες 2020, ήρθε η ώρα να απολαύσει την επιτυχία της και να χαλαρώσει από το άγχος του πρωταθλητισμού, δεν υπάρχει απολύτως κανένας λόγος να παρατείνει κι άλλο τη σεζόν. Να πω την αλήθεια δεν θα εκπλαγώ αν δω ροτέισον και από τις τρεις τους.
Από ‘κει και πέρα στην συγκεκριμένη κατηγορία βάζω και όλες τις υπόλοιπες. Για κάποιες ομάδες όπως η Ουνιόν αυτό μπορεί να προκαλεί έκπληξη, αλλά πραγματικά δεν πιστεύω ότι οι «τατένγκες» με αυτό το ρόστερ μπορούν να ζητήσουν κάτι περισσότερο από τη σεζόν, μετά τη ρεβάνς του Σουνταμερικάνα με την Ιντ. ντελ Βάγε περιμένω να χαλαρώσουν εντελώς. Αλλωστε σύντομα έχουν και εκλογές κι αυτό μόνο άνευ σημασίας δεν είναι…
Από τις υπόλοιπες ομολογώ πως δεν περιμένω κάτι. Η Αλντοσίβι έβγαλε μια δύσκολη σεζόν με εξαιρετικό τρόπο κι αυτό μπορεί να την έχει αφήσει άδεια από σωματικά και ψυχικά αποθέματα, η Χιμνάσια αγωνιστικά φάνηκε ότι έχει χαμηλό ταβάνι, η Νιούελς αν δεν λύσει τα οικονομικοδιοικητικά άσπρη μέρα δεν βλέπει, η Ουρακάν του Μοαμέντ δεν μπορεί να ξεφύγει από την μετριότητα ακόμα και όταν κερδίζει, ενώ η Πατρονάτο αφού σώθηκε η σεζόν γι’ αυτή τελείωσε και είναι επιτυχημένη. Οσο για τις δύο Σαν Μαρτίν και την Μπελγράνο που υποβιβάστηκαν, πήραν αυτό που άξιζαν με βάση την εικόνα και κυρίως τα εγκληματικά λάθη που έκαναν και ήδη ξεκίνησαν το σχεδιασμό για την επόμενη σεζόν στη Β’ Νασιονάλ.
Και η… αντιφατική Γοδόι Κρουζ
Μια κατηγορία μόνη της η Γοδόι Κρουζ, δεν μπαίνει σε καμία από τις παραπάνω, εδώ υπάρχει η απόλυτη αντίφαση! Από τη μία έχει Λιμπερταδόρες, από την άλλη δεν έχει εξασφαλίσει θέση σε κάποια διεθνή διοργάνωση το 2020. Από τη μία η βελτίωση της με τον Μπερνάρντι στον πάγκο είναι αισθητή, από την άλλη έχει ένα κοντό ρόστερ που δεν τη βλέπω να μπορεί να σταθεί καλά σε δύο διοργανώσεις ακόμα κι αν το προσπαθήσει. Πραγματικά δεν ξέρω τι μπορώ να περιμένω από αυτή την ομάδα, το βέβαιο είναι ότι απολύτως βάσιμα δεν έχω καμία εμπιστοσύνη στον μετρίων ικανοτήτων, Μπερνάρντι.
