Αυτό το Σαββατοκύριακο στην Αργεντινή, ύστερα από διακοπή ενάμιση μήνα, επιστρέφει η Σουπερλίγκα. Και το τοπίο, όσον αφορά τόσο τον τίτλο όσο και τις θέσεις για Λιμπερταδόρες, Σουνταμερικάνα, είναι θολό όσο ποτέ.
Καθαρό φαβορί για το πρωτάθλημα φέτος απλά δεν υπάρχει! Η Ράσινγκ είναι πρώτη στη βαθμολογία, αλλά δεν πολυπείθει ούτε από πλευράς ρόστερ, ούτε από πλευράς νοοτροπίας. Είναι σαφές ότι το προβάδισμα που έχει πάρει οφείλεται στο ότι Μπόκα και Ρίβερ, οι οποίες υπερτερούν σε όλα απέναντί της, είχαν επικεντρωθεί στο Λιμπερταδόρες. Αυτό ωστόσο δεν πάει να πει ότι οι δύο τελευταίες θα γεφυρώσουν εύκολα το χάσμα που έχει δημιουργηθεί, ήδη η Ρίβερ στο πρώτο εξ αναβολής έφαγε τα μούτρα της με την Ντεφένσα.
Δεύτερη στη βαθμολογία αυτή τη στιγμή είναι η Ντεφένσα. Αήττητη μεν, αλλά προφανώς και δεν πρόκειται να πάρει το πρωτάθλημα, μάλιστα είναι αμφίβολο το αν θα καταφέρει να κρατήσει και τη θέση της εντός τετράδας. Ομως είναι πολύ πιθανόν να έχει ρόλο ρυθμιστή. Με αυτή την πορεία που έχει διαγράψει μέχρι στιγμής, λειτουργεί ως αγχωτικός παράγοντας για την πρωτοπόρο Ράσινγκ. Κι αυτό μπορεί να αποδειχθεί χρήσιμο για Μπόκα και Ρίβερ.
Η τετράδα του τίτλου
Ξεκινώντας από τη Ράσινγκ, η «ακαδέμια» δεν έκανε κάτι για να αυξήσει τις πιθανότητες της να πάρει το βαρύ τρόπαιο. Ο Κοουδέτ ενδεχομένως να ήθελε μεταγραφές, αυτό κατά καιρούς προέκυπτε και από τις δηλώσεις του, αλλά η διοίκηση και ο πρόεδρος πλέον δεν είναι το ίδιο ανοιχτοχέρηδες με τα προηγούμενα χρόνια. Ετσι, το ρόστερ αποφορτίστηκε από κάποια βαριά συμβόλαια ενώ μοναδική προσθήκη ήταν αυτή του Κροάτη Ντάριο Τσβίτανιτς, ενός φορ έμπειρου, με έφεση στο σκοράρισμα, αλλά πλέον όχι ικανού να σηκώσει στις πλάτες του βάρος πρωταθλητισμού.
Η Ντεφένσα, από την πλευρά της, κάνει ό,τι μπορεί ώστε να στηρίξει το όνειρο. Κράτησε τους βασικούς της, γέμισε περισσότερο το ρόστερ, επέστρεψε και ένας ικανότατος σκόρερ, ο φορ Μάρκες, δείχνει διατεθειμένη να το πάει μέχρι τέλους. Ασφαλώς και της λείπει η φανέλα και το μέταλλο για να διεκδικήσει το πρωτάθλημα, όσο όμως η τακτική του Μπεκατσέσε αποδίδει, μπορεί να ονειρεύεται την πρώτη της συμμετοχή στο Λιμπερταδόρες.
Μπόκα και Ρίβερ ακολουθούν προς το παρόν την πολιτική της Ράσινγκ στο κομμάτι ενίσχυση. Τίποτα το ιδιαίτερο. Ειδικά η Ρίβερ έχασε βασικά στελέχη ενώ τα δύο νέα αποκτήματα, ο στόπερ Ρόχας με τον περιφερειακό φορ Σουάρες, είναι μεν λύσεις που μπορούν να προσφέρουν αλλά δεν προκαλούν και ενθουσιασμό. Ηρθε κι αυτό το 0-1 από την Ντεφένσα στην… αυγή του 2019, ο τίτλος για τους «μιγιονάριος» φαντάζει από τη μία κάτι εφικτό, αλλά από την άλλη για να έρθει δεν θα είναι αρκετή μόνο η δική τους υπερπροσπάθεια, χρειάζεται και μια κατάρρευση της Ράσινγκ, κατά κύριο λόγο.
Η Μπόκα είναι κάπως πιο κοντά, δεν έχει και τόσα ματς λιγότερα, αλλά κι εκεί υπάρχουν προβλήματα. Ο Σελότο έφυγε, ο Αλφάρο ανέλαβε, ενίσχυση του ήδη πολύ σοβαρού ρόστερ έγινε και μάλιστα σε θέσεις που χρειαζόταν αλλά ο έμπειρος τεχνικός θέλει και χρόνο για να δείξει την ομάδα που έχει στο μυαλό του. Κι αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο, καθώς και ο ίδιος καλείται να αναθεωρήσει κάποιες απόψεις του πάνω στο άθλημα μια και πρώτη φορά αναλαμβάνει ένα τόσο μεγάλο όνομα. Η αμυντικογενής φιλοσοφία του είναι γνωστή σε όλη τη χώρα, όμως στο «Μπομπονέρα» τόση άμυνα δεν θα την αποδεχθούν έτσι απλά, δεν αρμόζει σε έναν τέτοιο σύλλογο να κάνει παιχνίδι συντήρησης και καιροσκοπισμού, η Μπόκα είναι συνηθισμένη σε μεγάλες νίκες με πολλά γκολ και επιθετικό ποδόσφαιρο. Κι αυτό ίσως είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που μπορεί να εμφανιστεί τόσο για τον κόουτς, όσο και για τους «σενέισες».
Τα αουτσάιντερ του Λιμπερταδόρες
Οι παραπάνω είναι και οι επικρατέστερες για την τετράδα, που δίνει εισιτήρια για το Λιμπερταδόρες. Από ‘κει και πέρα υπάρχει η Ιντεπεντιέντε, η οποία όμως και φέτος παρουσιάζεται εξ ίσου «αυτοκτονική» όσο και τις προηγούμενες σεζόν. Μάλιστα τελευταία αρχίζει να διαρρέεται ότι οι σχέσεις μεταξύ Χόλαν – παικτών δεν είναι οι καλύτερες, γενικά στη «ρόχο» φαίνεται ότι μετά την κατάκτηση του Σουνταμερικάνα και τα «φεύγω-μένω» του κόουτς, το οικογενειακό κλίμα έπαψε να υπάρχει. Εκτός αυτού η ομάδα προς το παρόν βγαίνει και αποδυναμωμένη από τη μεταγραφική περίοδο, παρά την προσθήκη του χαφ Πέρες από την Μπόκα, η πώληση των Μέσα, Γιγλιότι αφήνει σημαντικό κενό μεσοεπιθετικά.
Ουρακάν και Ατλέτικο Τουκουμάν διατηρούν αυτή τη στιγμή θέσεις τετράδας. Ωστόσο η πρώτη έχασε τον αρχιτέκτονα της, Αλφάρο, η δεύτερη σημαντικά στελέχη της ενδεκάδας της με κυριότερο τον εμβληματικό φορ Ροντρίγκες, επομένως καμία από τις δύο δεν φαίνεται να έχει μεγάλες πιθανότητες να μείνει εκεί μέχρι το τέλος. Ο Μοαμέντ είναι άξιος αντικαταστάτης του Αλφάρο στην «γκλόμπο», αλλά όπως και να ‘χει το πράγμα, ανέλαβε στη μέση της σεζόν ένα σύνολο με πολύ συγκεκριμένη φιλοσοφία που δεν είναι ίδια με τη δική του.
Η Ατλέτικο, πάλι, είναι ομάδα πάνω απ’ όλα, όμως κενό σαν αυτό του Ροντρίγκες εκ των έσω δεν καλύπτεται με τίποτα και προς το παρόν δεν έχει γίνει καμιά προσθήκη. Υπάρχει και η Βελέζ του Χάιντσε, που έκανε ένα καλό πρώτο μισό και θεωρητικά μπορεί να διεκδικήσει ένα εισιτήριο για Λιμπερταδόρες. Ωστόσο από τη μία η απειρία του ρόστερ, από την άλλη οι μηδενικές καλές λύσεις στον πάγκο δεν της δίνουν και μεγάλες πιθανότητες.
Μπορεί η Ροζάριο, άλλαξε επίπεδο η Κολόν
Στη ζώνη του Σουνταμερικάνα, πέρα από τις Βελέζ, Μπόκα και Ιντεπεντιέντε -η Ρίβερ δεν είναι καν εκεί αλλά έχει και τρία ματς λιγότερα- αυτή τη στιγμή βρίσκονται και οι Γοδόι Κρουζ, Αλντοσίβι. Κι αν για την τελευταία αυτό είναι συγκυριακό και θα πρέπει να γίνει θαύμα για να καταφέρει να κρατήσει αυτή τη θέση, για την «τόμπα» τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Από τη μία έχασε τον Νταμπόβε που την είχε μετατρέψει σε υπόδειγμα αποτελεσματικότητας, από την άλλη κράτησε τον σκόρερ Γκαρσία που δύο φορές έφτασε μια ανάσα από το να αποτελέσει παρελθόν και αμφότερες τελικά έμεινε. Βάζοντας τα νέα δεδομένα στη ζυγαριά το συμπέρασμα είναι ότι η ομάδα της Μεντόσα θα δυσκολευτεί να διατηρηθεί στην εννιάδα. Εκτός βέβαια αν ο άπειρος σε τέτοιο επίπεδο Μαρσέλο Γκόμες αποδειχθεί νέος Νταμπόβε.
Την ευκαιρία για ένα εισιτήριο περιμένουν αρκετές ομάδες. Μπάνφιλντ, Ουνιόν, Εστουδιάντες, Νιούελς, Ταγέρες, Ροζάριο, Κολόν, όλες έχουν κάποιες πιθανότητες, ωστόσο στις περισσότερες τα αρνητικά υπερτερούν των θετικών. Η Μπάνφιλντ με πολλά οικονομικά προβλήματα κάνει νέο ξεκίνημα με τον άπειρο Ερνάν Κρέσπο στον πάγκο και χωρίς τον ηγέτη φορ Σβίτανιτς. Η Ουνιόν έχασε τον Σολδάνο για ψίχουλα και η αντιπολίτευση στο σύλλογο ετοιμάζεται να… φάει ζωντανό τον πρόεδρο Σπαν εν όψει εκλογών, καλός ο Μαδελόν αλλά χρειάζεται και παίκτες για να επαναλάβουν οι «τατένγκες» την περσινή τους επιτυχία. Η Εστουδιάντες γέμισε το ρόστερ της λίγο περισσότερο αλλά η προσοχή όλων στο σύλλογο δεν παύει να βρίσκεται στην ολοκλήρωση του νέου γηπέδου. Στη Νιούελς «επαναπατρίστηκε» ο Μάξι Ροντρίγκες αλλά πλέον βρίσκεται στα 38 του ενώ τα οικονομικά και διοικητικά προβλήματα καλά κρατούν. Η Ταγέρες γέμισε το ρόστερ της όμως πρωτάθλημα και Λιμπερταδόρες με αυτό το δυναμικό δεν βγαίνει, εδώ μετά βίας μπορεί να σταθεί καλά στο ένα από τα δύο.
Μένουν οι δύο τελευταίες Ροζάριο και Κολόν, στις οποίες υπάρχει
και μια αχτίδα ελπίδας. Η «κανάγια» ως κυπελλούχος θα έχει παιχνίδια για το
Λιμπερταδόρες αλλά ο Μπάουσα είναι τεχνικός που μπορεί να κρατήσει μια
ισορροπία. Πολύ περισσότερο τώρα που ήρθαν και τα κατάλληλα υλικά, ο χαφ
Ρινάουντο από τη Χιμνάσια, ο εξαιρετικός μεσοεπιθετικός Μπαρέρα από τη Ζούνιορ,
ο εξτρέμ Αλιόνε και ο φορ Ριάνιο. Εφυγε βέβαια ο Ρούμπεν, αλλά η αλήθεια είναι
ότι τελευταία είτε βρισκόταν, είτε δεν βρισκόταν στην ομάδα, διαφορά δεν
υπήρχε, κυρίως λόγω των πολλών τραυματισμών που έβγαλε.
Ακόμα καλύτερα τα πράγματα στην Κολόν, που έχει και φέτος υποχρεώσεις στο Σουνταμερικάνα. Στον πάγκο ο Κομενσάνια, ένας κόουτς ο οποίος αν μη τι άλλο πάει στη Σάντα Φε ως πρωταθλητής Κολομβίας 2018 και διαθέτει ίσως την περισσότερη εμπειρία από όλους τους υπόλοιπους στην κατηγορία. Στο έμψυχο δυναμικό ο στόπερ Καδαβίδ, ο χαφ Σούκι και ο φορ Ροντρίγκες που έγραψε ιστορία στην Ατλέτικο Τουκουμάν. Πώς μετά να μην ονειρεύεται ο τραγικά στερημένος οπαδός της Κολόν όταν έχουν διαμορφωθεί τέτοια νέα δεδομένα; Αρκεί βέβαια κι αυτός να δείξει την απαιτούμενη υπομονή και να μην βγάλει γκρίνια στην πρώτη στραβή όπως συνήθως.
Αδιάφορες με αστερίσκο
Λανούς και Σαν Λορέντζο μπορούν να καταταγούν στις αδιάφορες με αστερίσκο. Ειδικά η «σικλόν» που με το απαράδεκτο πρώτο μισό έχει τεθεί σχεδόν νοκ άουτ ακόμα και από την εννιάδα. Βέβαια η έλευση Αλμιρόν και η σημαντική ενίσχυση με παίκτες όπως οι τέσσερις από την Ατλ. Νασιονάλ και ο εξτρέμ Φέρτολι γενούν προσδοκίες όμως από τη στιγμή που υπάρχουν και υποχρεώσεις στο φετινό Λιμπερταδόρες, η Σουπερλίγκα μάλλον περνάει σε δεύτερο πλάνο για τους «κουέρβος».
Η Λανούς πάλι καθιερώνεται ως μερικώς αδιάφορη. Από τότε που ήρθε ο Σουβελδία η παραμονή φαίνεται πως εύκολα ή δύσκολα θα επιτευχθεί ενώ και η επιστροφή του εμβληματικού φορ Σαντ δίνει ξανά ελπίδα. Στα 38 του μεν ο τελευταίος, ακμαίος δε αφού συνεχίζει να σκοράρει με την ίδια συχνότητα, μπορεί όχι μόνο να επισφραγίσει την άνετη παραμονή της «γρανάτε» αλλά και να τη βοηθήσει να ανεβάσει το μέσο όρο της εν όψει των επόμενων σεζόν.
Μάχη στο χείλος του γκρεμού
Τα ίδια με κάθε χρόνο στη βαθμολογία υποβιβασμού. Εξι ομάδες θα δώσουν μάχη να αποφύγουν τις τέσσερις τελευταίες θέσεις και προγνωστικά δεν χωρούν. Ακόμα και η Τίγκρε που έχει δύσκολα μεταβλητό και ακριβώς στη μονάδα μέσο όρο, ξεγραμμένη δεν είναι. Βέβαια την προκαλεί την τύχη της πολύ έντονα, με Ετσεβερία προπονητή και σχεδόν μηδενική ενίσχυση, οι πιθανότητες λένε ότι του χρόνου μάλλον θα παίζει στη Β’ Νασιονάλ.
Οσον αφορά τις υπόλοιπες, ομίχλη! Σαν Μαρτίν Τουκουμάν, Πατρονάτο, Μπελγράνο, Σαν Μαρτίν Σαν Χουάν, Χιμνάσια και Αρχεντίνος όλες εμπλέκονται σε μια κούρσα ζωής και θανάτου έχοντας έστω ένα λόγο για να ελπίζουν βάσιμα. Περισσότερες εκείνες των Χιμνάσια και Αρχεντίνος λόγω μέσου όρου, ονόματος, προπονητών, ρόστερ και εμπειρίας. Ειδικά η Αρχεντίνος χειρότερα από το πρώτο μισό δεν γίνεται να πάει, η έλευση Νταμπόβε δεν γίνεται να μην φέρει βελτίωση με βάση όσα έδειξε ο τελευταίος στη Γοδόι Κρουζ.
Από ‘κει και μετά οι πιθανότητες είναι μάλλον μοιρασμένες από τη στιγμή που καμιά τους δεν έχει κάνει ριζικές αλλαγές στο ρόστερ. Η Σαν Μαρτίν Τουκουμάν έχει ευμετάβλητο μέσο όρο και εκεί θα πατήσει ελπίζοντας παράλληλα ότι η βελτίωση που έδειξε στο τέλος του 2018 δεν ήταν κάτι πρόσκαιρο. Η ομώνυμη της από το Σαν Χουάν έχει μια έδρα από τις πιο αξιόπιστες, αν την εκμεταλλευτεί όπως πρέπει, κάτι μπορεί να κάνει. Η Πατρονάτο είναι ατσαλωμένη από τα περασμένα χρόνια σε τέτοιες μάχες και έχει μια τάση όταν όλοι την θεωρούν ξεγραμμένη να φωνάζει παρών.
Η περίπτωση της Μπελγράνο είναι πιο σύνθετη. Εδειξαν αποφασιστικότητα η διοίκηση και ο Οσέλα να θέσουν βάσεις παραμονής, ο στόπερ Ερέρα, οι χαφ Μέλι, Γκουδίνιο και ο φορ Κουέρο που προστέθηκαν στο δυναμικό της μόνο τυχαίοι δεν είναι. Ακόμα και ο τελευταίος παρ’ όλο που έχει να κάνει καλή σεζόν από τότε που έπαιζε στην Μπάνφιλντ, δηλαδή το 2015. Το θέμα είναι ότι η Ρίβερ της χάλασε όλον το σχεδιασμό και της ψαλίδισε πάλι τα φτερά με την… αρπαγή του φορ Σουάρες. Τεράστιο πλήγμα για τον Οσέλα, μπορεί να ακουστεί υπερβολή αλλά ίσως αυτή η εξέλιξη να στοιχίσει στο τέλος στην «πιράτα» τη θέση της στην κατηγορία.
Μια ιδιαίτερη περίπτωση
Κλείνοντας κάτι πολύ σημαντικό! Να μην αποκλείσει κανείς το ενδεχόμενο εμπλοκής της Αλντοσίβι στη συγκεκριμένη μάχη. Μπορεί αυτή τη στιγμή να βρίσκεται στις θέσεις που οδηγούν στο Σουνταμερικάνα, πολύ μακριά από τη ζώνη, όμως ο μέσος όρος της είναι ο πιο ευμετάβλητος, όπως της Σαν Μαρτίν Τουκουμάν. Στο πρώτο μισό διέγραψε εντυπωσιακή πορεία για τα δεδομένα της κι αυτό της δίνει δικαίωμα να αναπνέει πιο άνετα. Παρ’ όλα αυτά ακόμα δεν πέτυχε τίποτα. Αν μάλιστα ακολουθήσει αντίθετη πορεία σε αυτό το δεύτερο μισό, τότε δεν αποκλείεται ακόμα και το ενδεχόμενο να επιβεβαιώσει τη φήμη του ασανσέρ…
