Το Απερτούρα του Ισημερινού τελείωσε το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, και με την άμεση έναρξη του Κλαουσούρα την Παρασκευή, μπαίνουμε αισίως στην τελική ευθεία για την ανάδειξη του πρωταθλητή. Στον Ισημερινό, όπως και στις περισσότερες χώρες της Λατινικής Αμερικής, η σεζόν χωρίζεται μεν σε Απερτούρα και Κλαουσούρα, όμως ο πρωταθλητής είναι ένας. Η νικήτρια του Απερτούρα (φέτος η Λίγκα Κίτο) και η νικήτρια του Κλαουσούρα παίζουν στον τελικό και ο νικητής παίρνει τον τίτλο, εκτός βέβαια αν και το Απερτούρα και το Κλαουσούρα κατακτηθεί από την ίδια ομάδα.
Ταυτόχρονα, από τη συνολική βαθμολογία των Απερτούρα και Κλαουσούρα, βγαίνουν τα εισιτήρια για Λιμπερταδόρες και Σουνταμερικάνα, όπως και οι ομάδες που υποβιβάζονται. Το γεγονός μάλιστα πως το πρωτάθλημα του Εκουαδόρ αποτελείται μόλις από 12 ομάδες, δηλαδή στο τέλος της χρονιάς μόλις οι δυο δεν έχουν «κατακτήσει» κάτι (4 Λιμπερταδόρες, 4 Σουνταμερικάνα και 2 υποβιβάζονται), το κάνει ένα από τα πιο αμφίρροπα και ενδιαφέροντα τουρνουά της Λατινικής Αμερικής.
Το μαγικό ραβδί
Στο Απερτούρα που μόλις τελείωσε, η Λίγκα Κίτο πραγματοποίησε μια πραγματικά ξέφρενη πορεία, που είχε χρόνια να μας παρουσιάσει, κατακτώντας για πρώτη φορά ύστερα από το 2015 την πρώτη θέση. Το θέμα είναι πως φέτος δεν στοχεύει απλά σε μια τυπική πρωτιά σε Απερτούρα/Κλαουσούρα, αλλά θέλει να επιστρέψει στα πρωταθλήματα μετά το 2010.
Η φετινή Λίγκα σίγουρα ξεκίνησε με προοπτικές και με έναν τεράστιο αέρα αισιοδοξίας, ωστόσο στήριξε πολλά σε δυο πρόσωπα: Στον κάτι παραπάνω από αξιόλογο κόουτς Ρεπέτο, αλλά και στον καλύτερο φορ του πρωταθλήματος, τον Μπάρκος.
Ο πρώτος έφτιαξε τεράστιο όνομα στη Λατινική Αμερική και πάλι σε πάγκο εκουατοριανής ομάδας, όταν με την Ιντεπεντιέντε Ντελ Βάγε –όπου κάθισε τέσσερα χρόνια- έφτασε στους τελικούς πρωταθλήματος το 2013 (υψηλότερη θέση στην ιστορία της), αλλά κυρίως όταν το 2016, στην τελευταία του χρονιά, την έφτασε στους τελικούς του Λιμπερταδόρες.
Ο Ρεπέτο δείχνει να κρατά ένα μαγικό ραβδί, καθώς ο σύλλογος της Λίγκα τα τελευταία χρόνια αντιμετώπιζε αρκετά σοβαρά προβλήματα και παρόλο που είναι από τις πιο σταθερά οικονομικά ομάδες της χώρας και σχεδόν πάντα με ένα αξιόλογο ρόστερ, δυσκολευόταν χαρακτηριστικά να ορθοποδήσει. Ο Ουρουγουανός προπονητής τα άλλαξε όλα αυτά μέσα σε σχεδόν ένα χρόνο, πρόλαβε να βγάλει πέρυσι την ομάδα στο Σουνταμερικάνα, φτάνοντας την ύστατη στιγμή –ύστερα από μια τραγική σεζόν- στην 8η προνομιούχο θέση, ενώ φέτος, πέρα από το Απερτούρα, εξασφάλισε στην ομάδα και την επιστροφή στους ομίλους του Λιμπερταδόρες μετά το 2016 και όπως όλα δείχνουν έπεται συνέχεια…
Όχι μόνο τα γκολ
Το δεύτερο πρόσωπο στο οποίο στηρίχτηκε φέτος, αλλά και πέρυσι εν πολλοίς, η ομάδα του Κίτο ήταν ο επιθετικός Μπάρκος. Ο θηριώδης Αργεντίνος φορ, ύστερα από την επιτυχημένη του παρουσία στα τελευταία καλά χρόνια της Λίγκα (2010-11), επέστρεψε πέρυσι ως δανεικός από τη Σπόρτινγκ στους «άσπρους» και θεωρήθηκε η καλύτερη μεταγραφή στο Εκουαδόρ. Όχι αδίκως, αφού ο 34χρονος δεν ήρθε να κολλήσει τα τελευταία του ένσημα, αλλά πήρε την ομάδα από το χεράκι, πραγματικά μάτωσε τη φανέλα περισσότερο και από τους Εκουατοριανούς της ομάδας και αν δεν ήταν αυτός πολύ πιθανό η Λίγκα να πάλευε για την παραμονή λίγες αγωνιστικές πριν το τέλος. Κάτι τέτοιο δεν έγινε, αφού την ύστατη στιγμή ανέλαβε ο Ρεπέτο και μαζί έσωσαν κάπως τη χρονιά.
Ανάλογη και η παρουσία του στο πρώτο φετινό μισό, όπου μπορεί να μη σκόραρε τα περσινά 21 γκολ (εννέα φέτος), αλλά με πολλή δουλειά σε όλο το γήπεδο και με πολλές ασίστ, πολλές φορές χάρισε ματς ενώ η Λίγκα δεν ήταν καν καλή.
Ο ίδιος είχε διαβεβαιώσει πως θα παραμείνει μέχρι το τέλος της σεζόν ώστε να βοηθήσει τη Λίγκα να επιστρέψει στους τίτλους, δεν τήρησε όμως την υπόσχεσή του και πριν από λίγες μέρες υπέγραψε στη βραζιλιάνικη Κρουζέιρο. Γεγονός που, εννοείται, προκάλεσε κλονισμούς στο εσωτερικό της ομάδας αλλά και σε όλο το σχεδιασμό της σεζόν. Και χωρίς τον ηγέτη της, αναμένουμε μια διαφορετική Λίγκα στο δεύτερο μισό.
Οι μεγάλες του Γκουαγιακίλ
Οι δυο ομάδες που δείχνουν πιο κοντά στο Κλαουσούρα είναι οι δυο μεγαλύτερες της χώρας και του Γκουαγιακίλ, η Μπαρτσελόνα και η Εμελέκ.
Η Μπαρτσελόνα ξεκίνησε ως το ακλόνητο φαβορί φέτος για την κατάκτηση του πρωταθλήματος, με αρκετούς να περιμένουν πως θα το έπαιρνε και χωρίς την ανάγκη τελικού, δηλαδή κατακτώντας Απερτούρα και Κλαουσούρα, όπως έκανε το 2016. Υπήρχε αυτή η αίσθηση διότι πέρυσι η Μπαρτσελόνα έμεινε πίσω λόγω της ξέφρενης πορείας στο Λιμπερταδόρες. Φέτος, αντίθετα, έμεινε νωρίς εκτός διεθνών διοργανώσεων μετά τον αποκλεισμό στο Σουνταμερικάνα από τη μικρή Σολ και εκεί όλοι πίστεψαν πως θα κάνει περίπατο στο Απερτούρα.
Για εκεί πήγαινε όντως η δουλειά, καθώς μέχρι τη λήξη του πρώτου γύρου είχε διαφορά επτά (!) βαθμών από τη Λίγκα. Ωστόσο, στα δυο κομβικά ματς με τους «άσπρους», αστόχησε δις (ήττα 2-1 εκτός και 0-1 εντός), επιβεβαιώνοντας έτσι και την «κατάρα του λευκού σπιτιού».
Εν συνεχεία ήρθαν κάτι γκέλες μεγατόνων και μάλιστα εντός έδρας (0-2 Γκουαγιακίλ, 1-1 Αούκας) και όλα αυτά έδωσαν βαθμολογικό αλλά και ψυχολογικό πλεονέκτημα στη Λίγκα.
Στο Κλαουσούρα πάντως μπαίνει με διαφορετικό αέρα. Μπορεί να έχασε δυο από τους καλύτερους της παίκτες (τον στόπερ Αϊμάρ και τον μεσοεπιθετικό Καστίγιο), ωστόσο απέκτησε έμπειρους διεθνείς Εκουατοριανούς, όπως είναι ο μεσοεπιθετικός Γκουερόν και ο φορ Αγιοβί, ενώ είναι πολύ κοντά στο να ολοκληρώσει και την απόκτηση του στόπερ Εράσο, ο οποίος ύστερα από τέσσερα χρόνια σε ομάδες της Βραζιλίας επιστρέφει στην ομάδα που τον ανέδειξε.
Επίσης, καλή προσθήκη είναι εκείνη του πιτσιρικά μέσου Αλεμάν, ο οποίος ολοκλήρωσε τον δανεισμό του στην Εστουδιάντες. Και πάντα βέβαια στον πάγκο της είναι ένας από τους πιο ταλαντούχους προπονητές της Λατινικής Αμερικής, ο Ουρουγουανός Αλμάδα.
Το αντίπαλο δέος
Στην αντίπερα όχθη έχουμε την Εμελέκ, η οποία μπορεί να πραγματοποίησε τραγικό πρώτο μισό σε Απερτούρα και Λιμπερταδόρες, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να υποτιμηθεί.
Στην Εμελέκ υπάρχει επίσης ένας αξιόλογος προπονητής και με αυτόν στο τιμόνι της μπορεί να ελπίζει, ο 37χρονος (!) Σόσο. Ο νεαρός Αργεντινός ανέλαβε πριν λίγους μήνες την ομάδα και άλλαξε την ψυχολογία, αν και τα τρανταχτά κενά στην αμυντική γραμμή δεν του επέτρεψαν κάτι παραπάνω στο Απερτούρα.
Μπορεί ο Αργεντινός να απέτυχε στον πάγκο της Χιμνάσια Λα Πλάτα, αλλά τυγχάνει να γνωρίζω τον εν λόγω τεχνικό από το πέρασμα του στη Σπόρτινγκ Κριστάλ, όπου σε ένα ανάλογο πρωτάθλημα όπως εκείνο του Περού κατάφερε και πήρε το πρωτάθλημα (φωτό).
Η γραμμή κρούσης της Εμελέκ είναι από τις καλύτερες του πρωταθλήματος, αφού διαθέτει τον νεαρό Ανγκούλο, ο οποίος είναι ένα από τα πιο hot ονόματα του Εκουαδόρ και ήδη βολιδοσκοπείται από αρκετές ομάδες του MLS. Η μεσαία της γραμμή επίσης είναι καλή, αλλά το πρόβλημα εντοπίζεται στην οπισθοφυλακή. Αυτό διότι, μαζί με τον τερματοφύλακα, οι τέσσερις από τους πέντε είναι άνω των 31 και ο πέμπτος, ο πιτσιρικάς Μεχία, θέλει ακόμα πολλά ψωμιά για να σταθεί σε ένα αξιόλογο επίπεδο.
Προφανώς και διέκρινε το εν λόγω πρόβλημα ο κόουτς Σόσο και η πρώτη μεταγραφική κίνηση της Εμελέκ είναι ο στόπερ Βέγα, ένας πολλά υποσχόμενος πιτσιρικάς της Ρίβερ Πλέιτ. Και δεν θα είναι η μόνη και τελευταία προσθήκη των «μιγιονάριος», αφού το γεγονός πως ο Σόσο γνωρίζει καλά την αργεντίνικη αγορά θα του επιτρέψει να προσθέσει ακόμα δυο-τρεις ποιοτικές επιλογές στο ρόστερ που θα επιτρέψουν στην ομάδα του να πρωταγωνιστήσει.
Το γκρουπ της δεύτερης ταχύτητας
Από εκεί και έπειτα υπάρχει ένα γκρουπ ομάδων οι οποίες μπορούν να θεωρηθούν καλές αλλά είναι αρκετά δύσκολο να πρωταγωνιστήσουν.
Αρχικά, η Ουνιβερσιδάδ Κατόλικα πραγματοποίησε ονειρικό Απερτούρα, διεκδικώντας για αρκετό διάστημα την πρωτιά και τελικά τερματίζοντας στην 3η θέση πίσω από Λίγκα και Μπαρτσελόνα. Ωστόσο, θεωρώ αρκετά δύσκολο να πραγματοποιήσει δεύτερο σερί καλό τουρνουά, ειδικά αν ο φορ Σιφουέντε, με 24 γκολ σε 21 ματς, αποτελέσει παρελθόν από αυτή τη μεταγραφική περίοδο, μιας και αποτελεί μήλον της έριδος για αρκετές ομάδες. Βέβαια, η Κατόλικα αν φτάσει σε ένα απλά καλό Κλαουσούρα, δεν αποκλείεται να μαζέψει τους απαραίτητους βαθμούς που θα τη στείλουν στα προκριματικά του Λιμπερταδόρες.
Εισιτήριο του Λιμπερταδόρες θα κυνηγήσει και η Ιντεπεντιέντε Ντελ Βάγε, που πλήρωσε ακριβά ένα πολύ κακό πρόγραμμα που είχε στα μισά του Απερτούρα και έτσι έμεινε πίσω. Εν συνεχεία την πήρε από κάτω ψυχολογικά και ακόμα και με τις μικρές ομάδες δεν μπόρεσε να σηκώσει κεφάλι.
Απέλυσε τον τεχνικό Σούρερ, ο οποίος δεν της βγήκε έτσι όπως θα περίμενε, και ρισκάρει εμφανώς με τον άπειρο Ρεσκάλβο. Αλλά αν αναλογιστούμε πως έχει ένα καλό ρόστερ, την περιμένω να παλέψει για ένα εισιτήριο στο Λιμπερταδόρες, για το οποίο βέβαια, καθώς στη βαθμολογία του Απερτούρα τελείωσε 6η με 31 βαθμούς, χρειάζεται να κάνει ένα πραγματικά καλό Κλαουσούρα.
Η ευχάριστη έκπληξη του περσινού πρωταθλήματος, η «μικρούλα» Ντελφίν, στέκεται μια χαρά και φέτος. Δεν ξεκίνησε πολύ καλά τη σεζόν, αφού είχε να χωρέσει σε μια μασχάλη δύο καρπούζια (Λιμπερταδόρες και πρωτάθλημα), όμως μετά τον αποκλεισμό του Λιμπερταδόρες και την απόλυση του αξιόλογου προπονητή Σανγκινέτι, συνήλθε, έκανε τρομερή πορεία και τερμάτισε 5η, μόλις τέσσερις βαθμούς πίσω από την 4η Εμελέκ.
Η αλήθεια είναι πως έχει καλύτερο ρόστερ από πέρυσι, ωστόσο δεν παρουσιάζει την ίδια σταθερότητα και μάλιστα δυσκολεύεται αρκετά στα εντός, που πέρυσι είχε φτιάξει κάστρο στη Μάντα. Θεωρώ πάντως σίγουρο πως θα κατακτήσει ένα εισιτήριο για το Σουνταμερικάνα και θα παλέψει επί ίσοις όροις για τα προκριματικά του Λιμπερταδόρες.
Οι αποδόσεις του τίτλου
Οι αποδόσεις για κατάκτηση του Κλαουσούρα δείχνουν ως ισάξια φαβορί τις Μπαρτσελόνα και Λίγκα, στην ίδια απόδοση (2,90), μετέπειτα ακολουθεί η Εμελέκ με 3,10 και οι υπόλοιπες ομάδες είναι πολύ πίσω (Ιντεπεντιέντε 12,00, Κατόλικα και Ντέλφιν 25,00 κτλ.).
Από το κάδρο θα βγάλω τη Λίγκα. Πρωτίστως λόγω της αποχώρησης του Μπάρκος, καθώς ο Αργεντινός έπαιρνε στις πλάτες του την ομάδα και τέτοιος παίκτης μεσοεπιθετικά αυτή την στιγμή δεν υπάρχει στο ρόστερ της, κι ακόμη κι αν αποκτηθεί, θα πρέπει να προσαρμοστεί άμεσα. Επίσης, όπως προανέφερα, στο Απερτούρα οι «άσπροι» πολλές φορές πήραν αποτελέσματα χωρίς να παίζουν πραγματικά καλά και δεν θεωρώ πως θα γίνει κάτι ανάλογο για δεύτερο συνεχόμενο τουρνουά 22 αγώνων.
Ετσι, κλίνω προς τις δυο του Γκουαγιακίλ, επιλέγοντας την Μπαρτσελόνα στο 2,90 του Stoiximan. Τα «καναρίνια» διψάνε για τον τίτλο, αφού αυτόν έχουν μάθει να κατακτούν τόσο καιρό και δύο χρόνια μακριά από την κορυφή είναι ήδη αρκετά. Πέρυσι υπήρχε το Λιμπερταδόρες, φέτος δεν υπάρχει τίποτα, θα έπρεπε να κάνει περίπατο με αυτό το ρόστερ στο Απερτούρα, ενώ τώρα που προστέθηκε και η εμπειρία έχει μια ώθηση παραπάνω.
Δεν υποτιμώ την Εμελέκ, αλλά έχει μεγάλη απόσταση να καλύψει μετά την προβληματική εικόνα που έδειξε σε πολλά ματς του Απερτούρα, την ώρα που η Μπαρτσελόνα έχει εμφανώς ένα πιο ολοκληρωμένο και πιο ποιοτικό ρόστερ από τους «μιγιονάριος».
Δυστυχώς, οι εταιρίες δεν προσφέρουν άλλα μακροχρόνια στοιχήματα, πέρα από αυτό της κατάκτησης του Κλαουσούρα. Και θα είχε ενδιαφέρον να βλέπαμε τις αποδόσεις, καθώς μπορούν να υπάρξουν επιπλέον σκέψεις. Για παράδειγμα, το να τερματίσει η Ιντεπεντιέντε στην πρώτη τετράδα του Κλαουσούρα θα παρουσίαζε μεγάλο ενδιαφέρον. Όπως αν υπήρχαν μακροχρόνια υποβιβασμού, καθώς Γκουαγιακίλ και Τέκνικο δείχνουν σε πολύ δύσκολη θέση, αφού η Κουένκα φαίνεται ένα επίπεδο παραπάνω, ενώ Νασιονάλ και Μακαρά θεωρώ ότι πολύ δύσκολα θα κινδυνεύσουν.
