Στη Σουηδία έχουμε φτάσει πια στα μισά της φετινής αγωνιστικής περιόδου και τα πράγματα αρχίζουν να ξεκαθαρίζουν. Αυτό το Σαββατοκύριακο ολοκληρώθηκε ο πρώτος γύρος στην Allsvenskan και είναι καλή αφορμή ώστε στο σημερινό blog να σταθούμε σε κάποιες από τις πρωταγωνίστριες, προσπαθώντας να χτίσουμε το προφίλ τους και να γνωριστούμε καλύτερα με αυτές.
Περασμένα μεγαλεία
Αδιαμφισβήτητα, η ιστορικότερη ομάδα στη Σουηδία είναι η Γκέτεμποργκ και παρόλο που φέτος δεν πρωταγωνιστεί, αξίζει να κάνουμε μια μικρή αναφορά. Οι παλιότεροι ενδεχομένως να θυμούνται τη μεγάλη ομάδα του Σβεν-Γιόραν Έρικσον τη χρυσή δεκαετία του ’80, τότε που κατέκτησε 4 πρωταθλήματα, 2 κύπελλα και 2 κύπελλα ΟΥΕΦΑ (1983, 1985). Τα τελευταία χρόνια έχει χάσει την αίγλη της, όμως παραμένει η πιο βαριά φανέλα της χώρας κι ας έχει μείνει στην κούρσα των τίτλων πίσω από τη Μάλμε (20) κατά δυο πρωταθλήματα.
Βέβαια, και η δεκαετία του ’90 για την κυανόλευκη ομάδα, ή «Μπλόβιτ» ή «άγγελοι», όπως είναι τα παρατσούκλια της, δεν ήταν άσχημη, καθώς με τις προσθήκες των Κένετ Άντερσον και Στίεφαν Ρεν, από το 1990 μέχρι το 1995 κατέκτησε πέντε πρωταθλήματα χάνοντας μόνο ένα από την ΑΪΚ. Τη χρυσή αυτή πενταετία είχε στο ρόστερ της πολλούς γνωστούς και υψηλού επιπέδου ποδοσφαιριστές, όπως οι Χόκαν Μιλντ, Τούμας Ραβέλι, Μάγκνους Έρλινγκμαρκ, Γιέσπερ Μπλούμκβιστ, Τέντι Λούσιτς, Πόντους Κόμαρκ κ.ά.
Έκτοτε, η πορεία της ήταν πτωτική και την επόμενη δεκαετία, και πιο συγκεκριμένα το 2002, έφτασε με το ένα πόδι στον υποβιβασμό και χρειάστηκε τα μπαράζ παραμονής για να κρατηθεί στην κατηγορία. Από το σημείο εκείνο και έπειτα άρχισε η αναγέννηση, το 2004 γιορτάζοντας τα 100 της χρόνια τερμάτισε 3η ενώ το 2007 κατέκτησε και το πρωτάθλημα με πρωτεργάτη στον πάγκο της τον παλιό ποδοσφαιριστή της Στέφαν Ρεν και βοηθό του τον Γιούνας Ούλσον, έχοντας στο έμψυχο δυναμικό της παίκτες όπως ο Πόντους Βέρνμπλουμ και τους γνωστούς από το πέρασμά τους από τον Παναθηναϊκό Μάρκους Μπεργκ, ο οποίος αναδείχθηκε εκείνη τη χρονιά πρώτος σκόρερ σημειώνοντας 14 γκολ, αλλά και τον αμυντικό Ματίας Μπιάρσμιρ.
Το 2008 δεν κατάφερε να κάνει το back-to-back, μένοντας στην 3η θέση πίσω από τη Μάλμε, ενώ το 2009 έχασε το πρωτάθλημα την τελευταία αγωνιστική στο γήπεδό της από τη μισητή της αντίπαλο ΑΪΚ. Από τότε, έχει να επιδείξει δυο σερί χρονιές, 2015 και 2016, που τερμάτισε δεύτερη πίσω από τη Μάλμε, κατακτώντας παράλληλα το 7ο κύπελλο στην ιστορία της. Σήμερα, εξαιτίας των μεγάλων και πολλών οικονομικών προβλημάτων, η ιστορική IFK παραπαίει και ενδέχεται να κινδυνεύσει μέχρι και με υποβιβασμό.
Ήθελε τον Γερμανό της
Η δε Μάλμε, η δεύτερη μεγαλύτερη ομάδα της χώρας, έχει να περηφανεύεται για τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ το 1979 (τότε Πρωταθλητριών) με τη Νότιγχαμ Φόρεστ, αλλά και για τα 20 πρωταθλήματα και τα 14 κύπελλα. Από το 2010 μέχρι και σήμερα και με καθοδηγητή τον Νορβηγό τεχνικό -νυν της εθνικής Δανίας- Όγκε Χαράιντε και ηγέτη τον γνωστό από τα αγγλικά γήπεδα επιθετικό Μάρκους Ρούσενμπεργκ, μετρά πέντε πρωταθλήματα και έχει στήσει τη δική της αυτοκρατορία για δεύτερη φορά μετά τη δεκαετία του ’70, τότε που κατέκτησε πέντε πρωταθλήματα.
Βέβαια, οι κακές επιλογές παικτών στο μεταγραφικό παζάρι, οι λάθος χειρισμοί του έμψυχου δυναμικού, οι προσλήψεις προπονητών που αποδείχθηκαν λανθασμένες, όπως αυτή του Δανού Άλαν Κουν το 2016, αλλά και του Σουηδού Μάγκνους Πέρσον την αμέσως επόμενη χρονιά, δεν κατάφεραν να δώσουν χαρακτήρα στην ομάδα και τα μεγάλα οικονομικά ανοίγματα έφεραν το σύλλογο στη δυσχερή θέση να παλεύει –ρεαλιστικά μιλώντας- φέτος για ευρωπαϊκό εισιτήριο και να ελπίζει σε θαύμα για την κατάκτηση του 21ου πρωταθλήματος.
Φυσικά, το να κατακτήσει το φετινό πρωτάθλημα μαθηματικά δεν είναι αδύνατο, και η ίδια δεν τα παρατά, ρεαλιστικά όμως θεωρείται σχεδόν χαμένο παιχνίδι, αφού η απόσταση από την κορυφή είναι στο -11. Η διοίκηση έκρινε πως υπαίτιος της μετριότατης αυτής εικόνας ήταν ο μέχρι πρότινος τεχνικός της, Μάγκνους Πέρσον, τον οποίο αντικατέστησε στη διακοπή του πρωταθλήματος με τον 49χρονο Γερμανό τεχνικό Ούβε Ρέσλερ, που έκανε καριέρα τόσο ως παίκτης όσο και ως προπονητής στην Αγγλία.
Όμως, αυτή δεν είναι όλη η αλήθεια. Στο αφιέρωμα της εφημερίδας όταν ξεκινούσε η σεζόν στη Σουηδία, είχαμε τονίσει πως η Μάλμε είχε αποδυναμωθεί σημαντικά, χάνοντας παίκτες-κλειδιά, δίχως να βρει ισάξιους αντικαταστάτες. Έτσι, εν μέρει ο Πέρσον μπορεί δικαιωματικά να νιώθει αδικημένος που πλήρωσε αυτός τα σπασμένα.
Η έκπληξη της σεζόν
Η ιστορία της Χάμαρμπι είναι φτωχή, έχοντας να επιδείξει μόλις ένα κερδισμένο πρωτάθλημα το 2001. Έχει όμως πολύ πιστούς οπαδούς, που βρίσκονται δίπλα της ανεξαρτήτου θέσης και αγωνιστικής κατάστασης, με μέσο όρο εισιτηρίων ανά σεζόν πάνω από 20.000 ακόμη και την πενταετία που έβγαλε στη Σουπερέταν.
Φέτος προσέλαβε στο τιμόνι της τον Στέφαν Μπίλμπορν, ο οποίος μέχρι πρότινος ήταν βοηθός προπονητή στη β’ ομάδα. Δίχως να υπάρχει μεγάλο βάθος στο ρόστερ, αλλά με μερικούς ποιοτικούς ποδοσφαιριστές, όπως είναι ο μέσος Γιλόαν Χαμάντ, ο επιθετικός Ντίμπα –ο οποίος αποτελεί παρελθόν, καθώς μετακόμισε στην Κίνα-, αλλά και ο στυλοβάτης της άμυνας, Μπγιόρν Πάουλσεν, ο Μπίλμπορν έχει μεταμορφώσει τη Χάμαρμπι, ή «Μπάγεν» όπως είναι το χαϊδευτικό της, από μια μέτρια ομάδα σε έναν τίμιο διεκδικητή του τίτλου, αποτελώντας την έκπληξη του πρωταθλήματος.
Πλέον, ο ενθουσιασμός στις τάξεις της είναι μεγάλος, όμως ρεαλιστικά, εκτιμώ πως δεν μπορεί να κοιτάξει στα μάτια τη φετινή ΑΪΚ, κάτι που φάνηκε στο μεταξύ τους παιχνίδι στο Tele2, εκεί όπου υπέκυψε στην ανωτερότητα των «τρωκτικών» γνωρίζοντας την ήττα με 0-1. Ωστόσο, ο σχεδιασμός φαίνεται πως λειτουργεί σωστά και δείχνει ικανή να αλλάξει επίπεδο τα επόμενα χρόνια.
Βαριά ιστορία
Η Νόρσεπινγκ, που οι περισσότεροι θα τη θυμούνται τα προηγούμενα χρόνια να παλεύει να εδραιωθεί στη μεγάλη κατηγορία, έχοντας αρκετές χρονιές στη Σουπερέταν, είναι από τις ομάδες με βαριά ιστορία. Έχει κατακτήσει 13 πρωταθλήματα και 6 κύπελλα με χρυσή δεκαετία εκείνη του ’40 (5 πρωταθλήματα και 2 κύπελλα).
Την τελευταία πενταετία έχει μεταμορφωθεί και πάλι σε μόνιμη διεκδικήτρια του τίτλου, κατακτώντας τον μάλιστα τη χρονιά 2015 έπειτα από 28 ολόκληρα χρόνια με τεχνικό τον νυν της εθνικής Σουηδίας, Γιάνε Άντερσον. Η απόφαση του Γιάνε να αφήσει την ομάδα για χάρη της εθνικής στο τέλος της σεζόν, έφερε τον 39χρονο πλέον, Γιενς Γκούσταφσον στο τιμόνι, ο οποίος καταφέρνει να την κρατάει σε ανταγωνιστικά επίπεδα, έχοντας στη διάθεσή του ικανούς και ταλαντούχους ποδοσφαιριστές.
Παρότι δείχνει πως θα είναι άξια ανταγωνίστρια, δεν βγάζει τη σταθερότητα που απαιτούν οι συνθήκες ώστε να μπορέσει να ξεπεράσει την ΑΪΚ και να της κλέψει το πρωτάθλημα.
Σε φάση αναγέννησης
Η Γιουργκόρντεν, ή Τζουργκάρντεν όπως -κακώς- συνηθίσαμε να τη λέμε στην Ελλάδα, προσπαθεί να αναγεννηθεί έπειτα από δύσκολα χρόνια με πολλά προβλήματα, εντάσεις και κρίσεις – οικονομικές και εσωτερικές. Φέτος έχει καταφέρει να χτίσει μια ανταγωνιστική ομάδα, φέρνοντας στη χώρα Σουηδούς διεθνείς ποδοσφαιριστές παγκοσμίας φήμης, όπως είναι ο τερματοφύλακας Αντρέας Ίσακσον, ο μέσος Κιμ Σέλστρεμ, αλλά και ο κεντρικός αμυντικός Γιούνας Ούλσον.
Από την τεχνική ηγεσία απομακρύνθηκε ο Περ Ούλσον που αποδείχθηκε ανεπαρκής ώστε να ανεβάσει την ομάδα επίπεδο και αντικαταστάθηκε από τον Οζκάν Μελκεμιτσέλ, που δέχτηκε μεγάλη αμφισβήτηση και έντονη κριτική από τον Τύπο, αλλά και τους οπαδούς της ομάδας. Παρόλα αυτά, στην πρώτη του χρονιά –την περσινή- κατάφερε να τερματίσει στην 3η θέση πραγματοποιώντας σταθερά καλή πορεία και με τον πήχη αναπόφευκτα να ανεβαίνει και την κατάκτηση του τίτλου να αποτελεί πλέον στόχο, με μίνιμουμ απαίτηση την έξοδο της ομάδας στην Ευρώπη.
Στο τέλος της προηγούμενης χρονιάς οι κακές σχέσεις με τον πολύπειρο χαφ Κιμ Σέλστρεμ, οδήγησαν τον ποδοσφαιριστή στην απόσυρσή του από το ποδόσφαιρο μια ώρα αρχύτερα, ωστόσο η Γιουργκόρντεν παρέμεινε ανεπηρέαστη και φέτος διαγράφει αξιόλογη πορεία, με μερίδα οπαδών της να αισιοδοξεί για την κατάκτηση του τίτλου, ενώ κατέκτησε το πέμπτο κύπελλο στην ιστορία της από τη Μάλμε έπειτα από 14 ολόκληρα χρόνια.
Στο μεγαλύτερο ντέρμπι της Σκανδιναβίας, φιλοξενήθηκε από τη μισητή αντίπαλό της, ΑΪΚ, και γνώρισε την ήττα με 0-2 με κατεβασμένα τα χέρια, δείχνοντας πως στερείται ποιότητας ώστε να μπορέσει να διεκδικήσει το πρωτάθλημα με αξιώσεις.
Πρωταθλήτρια εν αναμονή
Η ΑΪΚ είναι η μακροβιότερη ομάδα της κατηγορίας, μετρώντας 89 σεζόν, 11 πρωταθλήματα και 5 κύπελλα. Φέτος, στον πρώτο γύρο πέρασε αλώβητη από την έδρα της Μάλμε (1-1, εκεί όπου για πάνω από 20 χρόνια αγνοεί τη νίκη), κέρδισε 1-0 στην έδρα της Χάμαρμπι και υποχρέωσε τη Γιουργκόρντεν σε ήττα με 2-0, δείχνοντας πως η φετινή Allsvenskan της ανήκει. Εξαίρεση αποτελεί το εντός έδρας 3-3 με τη Νόρσεπινγκ στο τελευταίο παιχνίδι πριν τη διακοπή, εκεί όπου από δικά της λάθη συμβιβάστηκε με την ισοπαλία.
Στις αρχές του 2000, η κακή διαχείριση στα οικονομικά οδήγησε την ομάδα της Στοκχόλμης σε υποβιβασμό το 2004. Τότε, προσέλαβε τον νυν τεχνικό της Ρίκαρντ Νούρλινγκ, ο οποίος κατάφερε να την ανεβάσει την αμέσως επόμενη χρονιά και σύντομα μετατράπηκε στον αγαπημένο προπονητή της κερκίδας. Μαζί του, τα πρώτα χρόνια μετά την επάνοδο, δίχως να μπορεί να διεκδικήσει το πρωτάθλημα, αλλά με καλό υλικό τερμάτισε τις τρεις επόμενες χρονιές σε αξιόλογες θέσεις (3η, 5η, 5η).
Η διοίκηση, ωστόσο, αποφάσισε να τον αντικαταστήσει με τον γνωστό από το σύντομο πέρασμά του από τα ελληνικά γήπεδα και τον Πανιώνιο, Μίκαελ Στόρε, έχοντας ως βοηθό του τον Αντρέας Αλμ. Στην πρώτη του χρονιά κατάφερε το απόλυτο, κατακτώντας πρωτάθλημα, κύπελλο και σούπερ καπ, από την Γκέτεμποργκ. Εκείνη η χρονιά, το 2009 δηλαδή, θα μείνει αξέχαστη, έχοντας ίσως το πιο συναρπαστικό φινάλε των τελευταίων ετών με την ΑΪΚ να φιλοξενείται στην τελευταία αγωνιστική από την πρώτη Γκέτεμποργκ η οποία έπαιζε για δυο αποτελέσματα. Η ΑΪΚ, με τον φυσικό ηγέτη της, Ντόνιελ Σέρνστρεμ, καταφέρνει να κάνει την ανατροπή και να γυρίσει το παιχνίδι υπέρ της σε 2-1 και να πανηγυρίσει το πρωτάθλημα μέσα στο Ούλεβι.
Όμως, ο Στόρε, αμφισβητήθηκε έντονα από τον κόσμο της ομάδας με την πρόφαση πως τα βρήκε όλα έτοιμα από τον «προφέσορ», ή «Αριστοτέλη» όπως αποκαλούσαν τότε τον Νούρλινγκ. Κάτι τέτοιο φάνηκε να επιβεβαιώνεται με το καλημέρα της επόμενης χρονιάς, κάνοντας ένα από τα χειρότερα ξεκινήματα, με τον Στόρε να ακολουθεί την πόρτα της εξόδου έπειτα από πέντε αγωνιστικές, την ομάδα να πουλάει όσους ποιοτικούς παίκτες είχε και να βυθίζεται πάλι σε κρίση και το γήπεδο να θυμίζει σκηνικό από Ελλάδα, με τους οπαδούς της να πλακώνονται μεταξύ τους στην κερκίδα σχεδόν σε κάθε εντός έδρας παιχνίδι.
Το 2012 με το νεόκτιστο γήπεδο και τον πρώην ποδοσφαιριστή της, Αντρέας Αλμ, στο τιμόνι της, αναγεννάται, κερδίζει επική πρόκριση μέσα στη Μόσχα από την ΤΣΣΚΑ για τους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ και από τότε έχει μετατραπεί ξανά σε μόνιμη διεκδικήτρια του τίτλου, χωρίς ωστόσο να έχει καταφέρει μέχρι τώρα να τον κατακτήσει.
Το 2017 ο Αλμ αντικαταστάθηκε από τον πλέον πιο ώριμο Νούρλινγκ, η ομάδα τερμάτισε στη 2η θέση πίσω από τη Μάλμε και φέτος με καλό σχεδιασμό, αποκτώντας πολλούς ποιοτικούς ποδοσφαιριστές όπως είναι ο πολύπειρος διεθνής μέσος Σεμπάστιαν Λάρσον, με ξεκάθαρο πλάνο και μια αμυντική φιλοσοφία βασισμένη πάνω στο 3-5-2, φαίνεται πως ο φετινός τίτλος είναι ολοκληρωτικά και δικαιωματικά δικός της.
