Ροζέριο Σένι, ο άνθρωπος των ρεκόρ. Ο μύθος, αρχηγός και ηγέτης της Σάο Πάουλο. 25 συναπτά χρόνια με τη φανέλα της ίδιας ομάδας. 1237 εμφανίσεις. 978 αγώνες ως αρχηγός της Σάο Πάουλο. 623 νίκες και 418 «καθαρές εστίες». 1195 αναμετρήσεις ως βασικός. Ο τερματοφύλακας με τα περισσότερα γκολ συνολικά στην καριέρα του (131) και τις περισσότερες ασίστ (7). Αυτός με τα περισσότερα γκολ σε μία σεζόν (21 το 2005) και με τα περισσότερα γκολ από απευθείας φάουλ (59) και πέναλτι (69).
Ο γηραιότερος (42 τότε) παίκτης της Σάο Πάουλο που σκόραρε σε Μπραζιλεϊράο, πρωτάθλημα Παουλίστα και Κόπα Λιμπερταδόρες. Ένας από τους τελευταίος αρχηγούς/ηγέτες του λατινοαμερικάνικου, και όχι μόνο, ποδοσφαίρου.
Ζοσέ Μουρίνο: «Ο ηγέτης γεννιέται, δεν αγοράζεται»
Τον Δεκέμβρη του 2019, όταν ακόμη βρισκόταν σε διακοπές μετά την απόλυσή του από τη Μάντσεστερ Γιουν., ο Ζοσέ Μουρίνιο σε τηλεοπτική εκπομπή μίλησε για τη διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στον αρχηγό και τον ηγέτη.
Ο Πορτογάλος υπογράμμισε πως αρκετοί φίλαθλοι μπερδεύονται και νομίζουν ότι ο ηγέτης μιας ομάδας είναι ο αρχηγός.
«Στις ομάδες μου είχα αρχηγούς που δεν ήταν ηγέτες. Έχει περάσει ως σύνδεση του περιβραχιόνιου με τις ηγετικές ικανότητες. Και όμως, πολλές φορές ο αρχηγός δεν είναι ο ηγέτης μιας ομάδας. Ο ηγέτης γεννιέται, δεν μπορείς να τον αγοράσεις. Ήμουν τυχερός στην καριέρα μου να προπονήσω τους Ζανέτι και Τέρι, οι οποίοι ήταν και αρχηγοί και ηγέτες. Κάτι που διευκόλυνε και το ρόλο μου ως προπονητή» είπε χαρακτηριστικά ο Μουρίνιο.
Μάλιστα αναφέρθηκε και σε ένα περιστατικό, ακόμη από τις μέρες του στην Πόρτο, με πρωταγωνιστή τον Ζορζε Κόστα. Ο στόπερ/κάπτεν της Πόρτο, με την ομάδα του να χάνει 2-0 στο ημίχρονο, άφησε εκτός αποδυτηρίων, για λίγο, τον Μουρίνιο στην ανάπαυλα. Γκάζωσε για τα καλά τους συμπαίκτες του. Με το που τελείωσε, είπε στον Ζοσέ: «Εντάξει, τώρα δείξε μας πώς να παίξουμε για να κερδίσουμε». Αποτέλεσμα; Η Πόρτο κέρδισε 3-2.
Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο το είδος του ηγέτη τείνει να χαθεί. Θέλεις τα social media. Η διαφορετική ανατροφή των παικτών. Ο βεντετισμός και η εντελώς επαγγελματική σχέση με το ποδόσφαιρο. Ο ψίθυρος των μάνατζερ στο αυτί τους για έναν νέο πιο προσοδοφόρο προορισμό στην καριέρα τους, φέρνει και μικρότερο δέσιμο με τις ομάδες.
Αλλά είναι μόνο αυτό; Χρειάζεται να θέλεις και να κερδίσεις. Να αφήσεις κάτι πίσω σου όταν πέσει η κουρτίνα και το σύντομο σόου τελειώσει. Άσχετο με τα χρήματα και τις μεταγραφές.
Ροζέριο Σένι κάτοικος…«Μορουμπί»
«Το μόνο που με νοιάζει είναι η νίκη, τίποτε άλλο δεν μετρά» είχε πει κάποτε ο Ροζέριο Σένι. Για αυτό, και πολλά άλλα, πέφτει μέσα στην κατηγορία αρχηγού/ηγέτη, στην οποία αναφέρθηκε και ανέλυσε πολύ απλά αλλά ολόσωστα ο Ζοσέ Μουρίνιο.
«Υπήρχαν πολλά κρύα βράδια, χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα και με περίεργες καταστάσεις στο “Μορουμπί”. Καταστάσεις για τις οποίες δεν μιλούσε κανείς ανοιχτά. Ήταν δύσκολα. Περνούσαν βδομάδες που έτρωγα βούτυρο, ψωμί και γάλα. Δεν με ενοχλούσε. Ήμουν συγκεντρωμένος. Τίποτε άλλο δεν ήθελα. Μόνο να παίξω».
Η Σάο Πάουλο πρόσθεσε τον Ροζέριο Σένι στο δυναμικό της το 1990 σε ηλικία 17 ετών. Είχε προλάβει να παίξει μία χρονιά στη Σινόπ (φωτό) από την κεντροδυτική πολιτεία του Μάτο Γκρόσο.
Παιδί της επαρχίας, με πατέρα «βαμμένο» οπαδό της Ιντερνασιονάλ. Γεννημένος στην περιφέρεια Παρανά και για πρώτη φορά σε μεγάλη πόλη, ο πιτσιρικάς Ροζέριο πέρασε τέσσερα χρόνια στην εστίαση που υπάρχει κάτω από τις κερκίδες του «Μορουμπί».
Η αποχώρηση Ζέτι και ο μύθος του Σένι
Το αρνητικό/θετικό για τον Ροζέριο ήταν πως εκείνη την εποχή η Σάο Πάουλο μεγαλουργούσε.
Στον πάγκο ο Τέλε Σαντάνα. Πρωταγωνιστικός ρόλος εντός και εκτός Βραζιλίας και ανταγωνισμός για τη θέση κάτω από τα δοκάρια ο Ζέτι.
Μόνο αμελητέα ποσότητα δεν ήταν ο Ζέτι. Έπρεπε να γκρινιάξει ο Ροζέριο Σένι και να φτάσει μία ανάσα από το να μετακομίσει στην Ιντερνασιονάλ, για να πάρει ευκαιρία. Πίστευε στον εαυτό του. Η κίνηση για… αποχώρηση έμοιαζε και με απειλή. Να γίνει βασικός ή να αποχωρήσει. Είχε έρθει η ώρα του. Έπειτα από αυτό, η αποχώρηση Ζέτι ήρθε το 1997 για τη Σάντος.
Με τα χρόνια μεγάλωσε. Έγινε ένα με τον σύλλογο. Έφτασε σε σημείο να συνομιλεί με τους φροντιστές του γηπέδου για την κατάσταση του αγωνιστικού χώρου.
Να ελέγχει το ιατρικό επιτελείο και την πρόοδο των συμπαικτών που ήταν τραυματίες. Κάτι παραπάνω από αρχηγός και ηγέτης. Μοναδικό ψεγάδι σε όλη αυτή την πορεία, η διαμάχη που είχε με τον Νέι Φράνκο το 2013.
Ο μύθος λέει ότι ο Σένι δεν τον συμπάθησε από την αρχή, ότι του ροκάνισε την καρέκλα με αποτέλεσμα την απόλυσή του.
Όταν πέρασαν τα χρόνια και οι δύο το αρνήθηκαν. Η γλώσσα του σώματος αμφότερων εκείνη την περίοδο της ποδοσφαιρικής συμβίωσής τους φώναζε το αντίθετο.
Ο Ραμάλιο και το… ανέκδοτο
Το 1997 ήταν η χρονιά του και ο προπονητής που τον εμπιστεύτηκε δεν είναι άλλος από το «τοτέμ» της βραζιλιάνικης προπονητικής, τον Μουρισί Ραμάλιο.
Ο Ραμάλιο, ο μοναδικός προπονητής με τρία σερί πρωταθλήματα στο βιογραφικό του (όλα με τη Σάο Πάουλο), φλέρταρε καιρό με ένα… ανέκδοτο. Όχι με το να τοποθετήσει τον Σένι κάτω από τα δοκάρια αλλά να τον χρίσει ως εκτελεστή των στημένων φάσεων.
Στις 15 Φλεβάρη 1997, στο 2-0 επί της Ουνιάο Σάο Πάουλο για το πρωτάθλημα Παουλίστα, ήρθε το πρώτο γκολ με απευθείας φάουλ του Ροζέριο Σένι. Για να φτάσει όμως αυτή η στιγμή, χρειάστηκαν 15.000 φάουλ στο προπονητικό κέντρο, από το 2015 και μετά, και η απόλυτη εμπιστοσύνη του Ραμάλιο.
Ακόμη από την προετοιμασία και ένα φιλικό με την Κόλο Κόλο, συστήθηκε στο κοινό η επιλογή του Σένι ως εκτελεστή. Ήδη το 1997 και πριν το πρώτο γκολ, είχε δοκιμάσει χωρίς επιτυχία να σκοράρει τέσσερις φορές. Πολλοί σχολιαστές έκαναν λόγο για ανέκδοτο, όμως η πέμπτη ήταν η φαρμακερή.
Η προσπέραση Σένι σε Τσιλαβέρτ
Πέρασαν εννιά χρόνια για να φτάσουμε στον Αύγουστο του 2006. Τότε ο Ροζέριο Σένι με απευθείας φάουλ σκόραρε κόντρα στην Κρουζέιρο το 63ο γκολ της καριέρας του. Αυτόματα έγινε αιώνιος, κάνοντας προσπέραση στον εμβληματικό Παραγουανό Τσιλαβέρτ.
Το γκολ ήρθε εκείνη την περίοδο για να χρυσώσει κάπως το χάπι της απώλειας του Κόπα Λιμπερταδόρες από την Ιντερνασιονάλ. Μάλιστα, ο Σένι στον επαναληπτικό τελικό (2-2) του Μπέιρα Ρίο είχε κάνει ένα τραγικό λάθος. Έβαλε πίσω στο σκορ την ομάδα του και χαρακτήρισε εκείνη τη βραδιά ως μία από τις πιο οδυνηρές της καριέρας του.
Μοναδικός προπονητής που απαγόρεψε στον Ροζέριο Σένι να εκτελεί φάουλ ήταν ο Μάριο Σέρζιο. Ένα δίμηνο πρόλαβε να κάτσει στον πάγκο της Σάο Πάουλο το 1998, όμως από τις πρώτες κινήσεις του ήταν να βγάλει από τους «εκτελεστές» τον Ροζέριο.
Τα στρόγγυλα νούμερα… πανηγυρίζονται έξαλλα
Ο ίδιος τόνισε ότι ανησυχούσε για την κούραση του γκολκίπερ του. Τη σωματική φθορά μετά από κάθε φάουλ, ότι το τρέξιμο προς την εστία θα στοίχιζε αμυντικά στην ομάδα. Ο Ροζέριο δεν διαμαρτυρήθηκε και όπως είχε τονίσει, από τη στιγμή που ήταν ξεκάθαρος ο προπονητής μαζί του, δεν είχε λόγο να διαφωνήσει.
Φυσικά, αρκετά χρόνια μετά, ο Μάριο Σέρζιο είπε πως με την πορεία που ακολούθησε η καριέρα του Σένι, την ανάδειξή του σε μύθο και τις εκτελέσεις φάουλ ένα από τα δυνατά του χαρτιά, μοιάζει όντως λανθασμένη εκείνη η απόφασή του.
Τα στρόγγυλα νούμερα είναι πιο ωραία στο μάτι. Μένουν στο μνημονικό και, στο ποδόσφαιρο, είθισται να τα… γιορτάζουμε λίγο παραπάνω. Σαν σημεία αναφοράς σε μία καριέρα, το σπάσιμο ενός φράγματος. Ένα από τα πιο… γλυκά φάουλ ήταν και αυτό που έφερε το στρόγγυλο 100ο γκολ στην καριέρα του Σένι.
Παουλιστάο 2011, στο ουδέτερο «Αρένα Μπαρουερί» κόντρα στη μισητή Κορίνθιανς. Ο Ροζέριο σκόραρε απέναντι στη μετέπειτα πρωταθλήτρια Βραζιλίας και πανηγύρισε έξαλλα το τρομερό επίτευγμα.
Ο πρωτοπόρος Σένι και το… προς τιμήν του «1-3-5-2»
Με τον Ροζέριο Σένι ήδη να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στη Σάο Πάουλο, πολλοί δημοσιογράφοι τόνιζαν πως η ομάδα του Μουρισί Ραμάλιο ήταν η μοναδική που έπαιζε με σύστημα 1-3-5-2.
Διόλου τυχαία η προσθήκη του «1» στο τότε ιδιαίτερα διαδεδομένο στη Βραζιλία σύστημα του 3-5-2. Ο Ροζέριο έπαιζε πάντα στα όρια της περιοχής του. Ήταν ο πρώτος που θα μοίραζε την μπάλα στους μπακ ή ακόμη θα έψαχνε μία καλή εναλλακτική για να μεταφέρει το παιχνίδι στην επίθεση.
Και αν στο σύγχρονο ποδόσφαιρο το να παίζει ένας τερματοφύλακας με τα πόδια είναι πλέον προαπαιτούμενο, τότε ήταν πρωτοποριακό.
Ο Βαντερλέι Λουσεμπούργκο, την περσινή σεζόν του στο τιμόνι της Βάσκο, υπερασπίστηκε τον τότε γκολκίπερ Σιντάο για την αποτυχημένη προσπάθειά του να παίζει με τα πόδια. Τόνισε ότι πρώτη και βασική δουλειά του τερματοφύλακα είναι να εμπνέει εμπιστοσύνη κάτω από τα δοκάρια.
Ήταν καλός κάτω από τα δοκάρια ο Ροζέριο Σένι; Από πολλούς δεν θεωρείται και ο καλύτερος γκολκίπερ. Αλλά ήταν αρκετά σταθερός και αν μη τι άλλο είχε τις μεγάλες του βραδιές.
Πτήσεις από τη Γιοκοχάμα στο Σαντιάγο
Μία από αυτές ήταν και στη Γιοκοχάμα. Όταν απέκρουσε το εξαιρετικό απευθείας φάουλ του Στίβεν Τζέραρντ, προκειμένου να διατηρήσει ανέπαφη την εστία του και να οδηγήσει τη Σάο Πάουλο στην κατάκτηση του Μουντιάλ Συλλόγων 2005 με 1-0 επί της Λίβερπουλ.
Μετά από εκείνο το παιχνίδι ο Ράφα Μπενίτεθ, αναφερόμενος στον Σένι, υπογράμμισε ότι οι παίκτες του δοκίμασαν κάθε τρόπο για να βρουν το γκολ της ισοφάρισης αλλά μάταια.
Άλλη μία πολύ μεγάλη βραδιά του Ροζέριο ήρθε στο «Σαν Κάρλος ντε Αποκίντο» και στο 3-4 επί της Ουν. Κατόλικα. Ήδη προς τη δύση της καριέρας του, ο Ροζέριο πραγματοποίησε μία εμβληματική εμφάνιση, κάνοντας συμπαίκτες και αντιπάλους να παραμιλούν με τα κατορθώματά του.
Η ουσία για τον μύθο της Σάο Πάουλο είναι ότι, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, επηρέασε πολλούς, ακόμη και τωρινούς, εξαιρετικούς Βραζιλιάνους γκολκίπερ. Και αν κάποτε, πριν από δύο δεκαετίες, το «Βραζιλιάνος τερματοφύλακας» ισοδυναμούσε με… αστείο, πλέον είναι αποδεδειγμένο ότι η Βραζιλία παράγει τους καλύτερους γκολκίπερ στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο.
«Τις στάχτες μου να τις σκορπίσετε στο Μορουμπί»
«Όταν πεθάνω, θέλω να με κάψετε και τις στάχτες μου να τις σκορπίσετε στο Μορουμπί. Επιθυμία μου είναι να υπάρχει στην ιστορία ότι πέτυχα ορισμένα μεγάλα πράγματα εδώ με τη Σάο Πάουλο». Αυτά είπε ο Ροζέριο Σένι τη βραδιά της φιέστας για το κρέμασμα των γαντιών του.
Η Σάο Πάουλο είχε πολλά μεγάλα ινδάλματα στην ιστορία της και στην επίσημη ιστοσελίδα της μπορεί κανείς να κλικάρει στον κάθε ένα ξεχωριστά για να διαβάσει την ιστορία του. Όμως δίπλα σε όλους και σε μία κατηγορία μόνος του υπάρχει ο Ροζέριο με το προσωνύμιο M1TO. Είναι ο μεγαλύτερος και ο πιο σημαντικός όλων.
Το πόσο σημαντικός ηγέτης ήταν το έδειξε και τη βραδιά του τελικού στο Κόπα Σουνταμερικάνα 2013, όταν η Σάο Πάουλο με αντίπαλο την Τίγκρε στέφθηκε πρωταθλήτρια.
Το περιβραχιόνιο στον Λούκας Μόουρα
Η παράδοση λέει ότι ο αρχηγός είναι αυτός που παίρνει το τρόπαιο πρώτος στα χέρια και το σηκώνει προς τον κόσμο. Εκείνο το παιχνίδι ήταν και το τελευταίο του Λούκας Μόουρα με τη φανέλα της Σάο Πάουλο.
Ο πιτσιρικάς που ξεπήδησε από τα τμήματα υποδομής με το όνομα Μαρσελίνιο, πριν το αλλάξει σε Λούκας Μόουρα, ήδη είχε συμφωνήσει να πάρει μεταγραφή στην Παρί Σ.Ζ.
Ο Ροζέριο Σένι, γνωρίζοντας ότι αυτή ήταν και η τελευταία παράσταση του πιτσιρικά με την αγαπημένη του ομάδα, έβγαλε το περιβραχιόνιο, του το πέρασε στο χέρι. Τον έσπρωξε μπροστά για να παραλάβει και να σηκώσει το τρόπαιο. Έκανε δύο βήματα πίσω, χειροκροτώντας σαν περήφανος πατέρας.
«Μου αρέσει ο Λούκας. Είναι πολύ συνεσταλμένο παιδί και σοβαρός επαγγελματίας. Ήθελα αυτή η βραδιά να χαραχτεί στη μνήμη του. Πριν του δώσω το περιβραχιόνιο, του είπα ότι πλέον θα μείνει αθάνατος στο ιστορικό του συλλόγου και ήθελα να του δώσω όσο μεγαλύτερη χαρά γίνεται» είπε ο Ροζέριο για την κίνησή του εκείνο το βράδυ.
Αυτός ήταν ο ποδοσφαιριστής Ροζέριο Σένι, ο μύθος του «Μορουμπί», ο τελευταίος μεγάλος ηγέτης και αρχηγός.
