Στη Σέριε Β Βραζιλίας ένα από τα κομμάτια που παίζουν καθοριστικό ρόλο για το αν μία ομάδα κάνει καλή πορεία ή πάρει την άνοδο ή υποβιβαστεί είναι η εξωαγωνιστική σταθερότητα. Στη Βραζιλία δεν μετράει η φανέλα. Και όταν λέω δεν μετράει η φανέλα εννοώ ότι αν δεν αξίζεις να πάρεις μία άνοδο ή αν αξίζεις να υποβιβαστείς… δεν θα σου κόψει κανένας τον δρόμο. Όπως και αν λέγεσαι.
Μία από τις ομάδες με το πιο έντονο εξωαγωνιστικό μπάχαλο στην κατηγορία εδώ και ενάμιση χρόνο είναι η Βιτόρια Μπαΐα. Ομάδα που έχει μέγεθος για να παίζει στην Σέριε Α αλλά έχει μπλέξει με έναν περίεργο πρόεδρο που θυμίζει προέδρους βγαλμένους από την ελληνική καλτίλα των 80’s και των 90’s. Πίσω οι μισθοί μόνιμα, πολλές αλλαγές στον πάγκο της ομάδας και ανασφάλεια. Αυτό μοιραία μεταφέρεται και εντός αγωνιστικού χώρου.
Η Βιτόρια για δεύτερη σερί σεζόν παλεύει για την παραμονή της αλλά αν δεν παίξει μπάλα… θα πέσει. Δεν θα την σώσει κανείς. Για να σωθεί έφερε τον Βάγκνερ Λόπες στον πάγκο της πρόσφατα, έναν τεχνικό που ξέρει την κατηγορία αλλά δεν πολυκουμπώνει με την διοίκηση. Και πως θα γίνει αυτό όταν ο Ιαπωνικής καταγωγής αλλά αναθρεμμένος στην Βραζιλία Λόπες, έχει αυτό το ήρεμο και μειλίχιο στιλ αλλά η διοίκηση φωνάζει ασταμάτητα και πιέζει για αποτελέσματα;
Ο Λόπες κατάφερε πάντως την προηγούμενη αγωνιστική να σπάσει το απόστημα των νικών και με το στεναχωρημένο 1-0 επί της Γκουαρανί, πήρε μία ανάσα η ομάδα του. Δεν πείθει το Λιοντάρι του Σαλβαντόρ φέτος και βασικός λόγος είναι η επιθετική δυστοκία. Τεράστιο θέμα στο γκολ, χρειάζεται πολλές τελικές για να την στείλει μέσα και για αυτό δεν έχει κερδίσει ακόμη εκτός έδρας. Και δύσκολο να αλλάξει το πανόραμα όταν ένας από τους πιο σημαντικούς παίκτες της, ο οργανωτής Πάμπλο Σίλες, λογικά θα μετακομίσει πολύ σύντομα στην Ατλ. Παραναένσε.
Με ψυχολογία μεν από τη νίκη επί της Γκουαρανί αλλά γενικότερη ανασφάλεια στο background, η Βιτόρια παίζει απόψε στο Ρεσίφε με τη Νάουτικο. Μια Νάουτικο που από πέρσι ξεκαθάρισε ότι θέλει πρώτα να έχει πληρωμένους τους ποδοσφαιριστές της και μετά όλα τα άλλα. Επένδυσε πολύ στην ομοιογένεια και διατήρησε τον Ελιο ντος Ανζος στον πάγκο της, μετά την περσινή παραμονή, για να μπει δυναμικά φέτος στο πρωτάθλημα. Μέχρι πριν από ένα μήνα ήταν και αήττητη, παίζοντας μπαλάρα. Οι τραυματισμοί και ορισμένες μεταγραφές έφεραν πτώση, σερί ήττες και την απομάκρυνση του Ελιο ντος Ανζος.
Αυτό που μου άρεσε από τη διοίκηση της Νάουτικο είναι πως πήγε και προσέλαβε προπονητή που έχει ειδικότητα στις ανόδους και οι προπονητικές μετοχές του είναι ακόμη ψηλά, τον Μαρσέλο Σαμούσκα ο οποίος ουσιαστικά έχτισε πέρσι την Κουιαμπά για την άνοδό της, έχει πάρει άνοδο με Σεαρά στο Μπραζιλεϊράο, Γκουαρανί στην Σέριε Β και γενικότερα είναι ένας κόουτς που ξέρει καλά την κατηγορία. Τον προσλαμβάνουν ομάδες που έχουν στόχο να κάνουν κάτι. Στο ντεμπούτο του πήγε με την πλάτη στον τοίχο στην φορμαρισμένη και ποιοτική CSA και κέρδισε 1-0, με τη Νάουτικο να θυμίζει την ομάδα πριν τις απανωτές ήττες. Τόσο κυριαρχική ήταν.
Επιγλοή μου είναι ο άσος της Νάουτικο στο 2,05 της Stoiximan για να κολλήσει δεύτερη σερί νίκη στο εντός έδρας ντεμπούτο του Σαμούσκα στον πάγκο, έτοιμη ομάδα είναι, ξεμπλόκαρε ψυχολογικά και παίζει με μία Βιτόρια που συνηθίζει να την καταφέρνει στο Ρεσίφε. Το κρατάμε.
