Οι σταθεροί και μνήμονες αναγνώστες των Μαθημάτων θα έχουν αντιληφθεί ότι τα τελευταία χρόνια, τέτοιες μέρες, στους πρώτους γύρους του Λιγκ Καπ, επαναλαμβάνομαι και γράφω τα ίδια πράγματα. Δεν φταίω όμως εγώ. Η επανάληψη είναι μέσα στη ζωή του στοιχηματογραφιά, που δεν ξέρει ποιος είναι ο αναγνώστης που τον διαβάζει, ποιο είναι το στοιχηματικό επίπεδό του, αν είναι νέος στο κουρμπέτι ή παλιός κτλ. κτλ.
Τα έγραψα και φέτος λοιπόν στα Μαθήματα του σημερινού Match Money, τα ξανάγραψα και πέρυσι, τα είχα γράψει και πρόπερσι – για του λόγου το αληθές, το λινκ που μόλις πατήσατε είναι τα Μαθήματα που δημοσιεύτηκαν στο Match Money της 22ας Αυγούστου του 2017. Αλλά δεν θα τα ξαναπώ κι από εδώ, διαβάστε μία στα γρήγορα την εισαγωγή των προπέρσινων Μαθημάτων, ώστε να συνεννοούμαστε και να ξέρουμε για τι μιλάμε, και συνεχίζουμε.
Την είδε… Τσέλσι η Λίνκολν
Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το σημερινό Χάντερσφιλντ – Λίνκολν. Θεωρητικά, είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση κυπελλικού αουτσάιντερ. Κι αυτό γιατί, πάντα θεωρητικά, η Χάντερσφιλντ, η μεγάλη δηλαδή του ζευγαριού, είναι ευάλωτη, καθώς δεν παίζει το Σάββατο για την επόμενη αγωνιστική της Τσάμπιονσιπ αλλά την Παρασκευή – και μάλιστα εντός έδρας κόντρα στη Φούλαμ σε ματς που έχει επιλεχθεί για ζωντανή μετάδοση από την αγγλική τηλεόραση. Ταυτόχρονα, η μικρή του ζευγαριού, η Λίνκολν, πάντα θεωρητικά κι εδώ, είναι από τις πλέον κυπελλικές μικρές: θυμηθείτε απλά την τρελή πορεία ως τα προημιτελικά του FA Cup το 2016-17, όταν τότε μάλιστα η Λίνκολν ήταν ομάδα Νάσιοναλ και απέκλεισε Όλνταμ, Ίπσουιτς, Μπέρνλι και Μπράιτον, πριν χάσει από την Άρσεναλ.
Η λέξη κλειδί όμως στην προηγούμενη παράγραφο είναι το θεωρητικά. Γιατί στην πράξη δεν ισχύει τίποτε από αυτά, τα καταρρίπτει ο ίδιος ο προπονητής της Λίνκολν, ο Νταν Κόουλι. Ο οποίος χθες ευθέως και επίσημα δήλωσε πως φέτος δεν τον ενδιαφέρει το Λιγκ Καπ και πως το θυσιάζει χωρίς ενδοιασμούς για το πρωτάθλημα.
Φαντάζομαι ότι καταλαβαίνετε τι λέμε. Έχουμε φτάσει στο σημείο που μια ομάδα Λιγκ 1, και όχι η Σάντερλαντ ή η Ίπσουιτς, αλλά η Λίνκολν (!), δηλώνει ευθέως ότι δεν την ενδιαφέρει η πορεία στο Λιγκ Καπ. Δεν μιλάμε για ομάδα Πρέμιερ ή για ομάδα κορυφής στην Τσάμπιονσιπ, μιλάμε για τη Λίνκολν, που ξαφνικά την είδε… Τσέλσι, πραγματικά αδιανόητο πριν από μερικά χρόνια… Και το ακόμη πιο εντυπωσιακό (και χειρότερο) είναι πως αυτή η προσέγγιση περνά αναίμακτα, έχει γίνει αποδεκτή από τους φιλάθλους, που και αυτοί αντιμετωπίζουν το Λιγκ Καπ ως ένα θεσμό δεύτερης διαλογής. Αν μας κάτσει η πορεία χωρίς να διακινδυνέψουμε τη σεζόν μας στο πρωτάθλημα, μας έκατσε… Κι αν όχι, δεν τρέχει τίποτα…
Η περίπτωση Τζο Μπάρτον
Να φέρω άλλο ένα παράδειγμα. Νότιγχαμ – Φλίτγουντ, επίσης ματς που θεωρητικά φαντάζει πολύ καλή περίπτωση κόντρας. Η Νότιγχαμ είναι ομάδα που έχει στόχο τη διεκδίκηση της ανόδου και δικαιολογείται να δει πιο χαλαρά το Λιγκ Καπ. Ταυτόχρονα, οι «κόκκινοι» των δύο Πρωταθλητριών αποτελούν πολύ λαμπερό ζευγάρωμα για κάθε ομάδα Λιγκ 1 ή Λιγκ 2 και το Σίτι Γκράουντ ένα ιστορικό γήπεδο που σε προκαλεί να κάνεις μαγκιές.
Από την άλλη, η Φλίτγουντ είναι μια μικρή Αγγλιδούλα που, πάντα θεωρητικά, ψάχνει τέτοιες πιθανές μαγκιές για να γράψει σελίδες στο βιβλίο της ιστορίας της – αν δεν μου διαφεύγει κάτι, μια πιθανή πρόκριση επί της Νότιγχαμ θα είναι το μεγαλύτερο σκαλπ στη σύγχρονη ιστορία της Φλίτγουντ.
Και δεν είναι μόνο η Φλίτγουντ που (οφείλει να) ψάχνει για μαγκιές, είναι και ο μάνατζέρ της, ο Τζο Μπάρτον. Κλασική περίπτωση σταρ παίκτη που ξεκινά την προπονητική ο Μπάρτον και τέτοιες περιπτώσεις είναι συνήθως κυπελλικές. Όπως, π.χ., ο Λάμπαρντ πέρυσι, θυμηθείτε πώς αντιμετώπισε τα κύπελλα. Και γιατί έχουν τη γνώση και την εμπειρία των μεγάλων αγώνων που μπορούν να τη μεταφέρουν στα αποδυτήρια, αλλά και γιατί μια πορεία στα κύπελλα και μερικά πρωτοσέλιδα είναι η καλύτερη διαφήμιση για το δικό τους όνομα – άλλο για τον κάθε Λάμπαρντ να κερδίζει την κάθε Ρόδεραμ και άλλο να αποκλείει ολόκληρη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ μέσα στο Ολντ Τράφορντ.
Μια χαρά μέχρι εδώ. Αλλά γυρίστε ένα χρόνο πίσω. Πέρυσι, στο δεύτερο γύρο του Λιγκ Καπ, η Φλίτγουντ του Μπάρτον κληρώθηκε με τη Λέστερ και ο αθεόφοβος το έγραψε χωρίς κανέναν ενδοιασμό εκεί που ξέρουμε όλοι. Σε ένα τόσο λαμπερό ματς όσο αυτό με τη Λέστερ, ο Μπάρτον κατέβασε μια ομάδα με έντεκα (!) αλλαγές σε σχέση με την ομάδα που είχε κατεβάσει στο προηγούμενο παιχνίδι πρωταθλήματος. Στην οποία μάλιστα έδωσε φανέλα βασικού για πρώτη φορά σε ένα παιδί από τις ακαδημίες και στην πορεία του ματς έβαλε ως αλλαγή ένα άλλο αμούστακο, τον Τζέιμς Χιλ, που στα 16,5 χρόνια του έγινε ο νεαρότερος παίκτης που έχει φορέσει ποτέ τη φανέλα της Φλίτγουντ σε επίσημο παιχνίδι. Το τελικό σκορ ξέχασα να γράψω, 4-0 η Λέστερ…
Ειλικρινά, όπως έγραψα και στα Μαθήματα, θέλω να πιστεύω πως φέτος, ως πιο έμπειρος και ίσως πιο σίγουρος για την ομάδα του, θα έχει διαφορετική προσέγγιση. Κι όντως κάτι παρόμοιο δήλωσε και ο ίδιος, ότι αυτή τη φορά δεν θα υπάρχουν καθολικές αλλαγές. Αλλά πείτε μου εσείς πώς να τον εμπιστευτώ αν δεν δω εντεκάδες…
Το… σιγουράκι της Σάλφορντ
Πού καταλήγουμε λοιπόν; Το βασικό πλέον δεν είναι να σταμπάρουμε ποιες ομάδες από τις μεγάλες θα κάνουν αλλαγές και γενικά θα το δουν πιο χαλαρά, αλλά ποιες από τις μικρές θα αντιμετωπίσουν τα ματς του Λιγκ Καπ όπως τους αξίζει, παραδοσιακά, ως πραγματικά παιχνίδια κυπέλλου. Αυτό είναι πλέον το κόλπο και εδώ παίζεται το όλο στοίχημα.
Από όλες τις μικρές-αουτσάιντερ που παίζουν σήμερα στον πρώτο γύρο, μόνο για μία βάζω το χέρι στη φωτιά ότι θα παίξει το Λιγκ Καπ στο 100%, χωρίς καν να χρειαστεί να ψάξω ρεπορτάζ ή να περιμένω τις εντεκάδες. Για τη Σάλφορντ, στο εντός έδρας με τη Λιντς.
Τη Σάλφορντ, και την ιστορία της, την ξέρουμε πια όλοι. Μια μικρή, τελείως ασήμαντη ομάδα, που πρωτοέκανε αισθητή την παρουσία της στον αγγλικό ποδοσφαιρικό χάρτη το 2014, όταν την αγόρασε η περίφημη τάξη του ’92 της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (Γκάρι και Φιλ Νέβιλ, Μπατ, Γκιγκς, Σκόουλς, Μπέκαμ). Από τότε, η Σάλφορντ πήγε τρένο και με τέσσερις ανόδους σε πέντε χρόνια έφτασε για πρώτη φορά φέτος να παίζει σε επίπεδο Λιγκ 2.
Το ματς με τη Λιντς, που σε αντιδιαστολή είναι το πιο βαρύ όνομα σε όλες τις Αγγλιδούλες, είναι απλά το μεγαλύτερο στην ιστορία της Σάλφορντ. Είναι τηλεοπτικό, έχει μια αύρα Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ – Λιντς (παραδοσιακή η έχθρα μεταξύ των δύο Γιουνάιτεντ), το Πενίνσουλα Στέντιουμ είναι επίσημα sold out, η παλιοπαρέα του ’92, πέρα από τη λάμψη και τη φιλοδοξία, δίνει και την αύρα τού τίποτα δεν είναι αδύνατο, μην το συζητάω άλλο, είναι δεδομένο, η Σάλφορντ δεν παίζει παιχνίδι για τον πρώτο γύρο του Λιγκ Καπ σήμερα το βράδυ, αλλά τελικό.
Φτάνει αυτό; Προφανώς και δεν ξέρω. Η Λιντς είναι δεδομένο ότι πρώτο και μοναδικό στόχο έχει φέτος την άνοδο και θα κάνει αλλαγές στο Λιγκ Καπ. Όμως δεν ξέρω αν η Σάλφορντ μπορεί να τα καταφέρει απέναντι στους αναπληρωματικούς της Λιντς, στους οποίους πιθανότατα θα συμπεριλαμβάνονται παίκτες όπως ο Νκέτια, ο Κόστα, ο Κλαρκ, ο Αλιόσκι κτλ.
Αυτό που ξέρω είναι ότι η Σάλφορντ θα το κυνηγήσει με όλες της τις δυνάμεις – και αυτό μου φτάνει για να το παίξω. Αν δεν τα καταφέρει, ΟΚ, έπαιξα ένα κυπελλικό αουτσάιντερ του 7,00 που απλά δεν του έκατσε. Το δέχομαι απόλυτα. Αυτό που δεν θα ξαναδεχθώ είναι να παίξω το αουτσάιντερ, να δω μια χαλαρή εντεκάδα και στο τέλος να ακούω τον προπονητή του να δηλώνει πως έχουμε μικρό ρόστερ, ήταν μια καλή εμπειρία, έπρεπε να σκεφτώ το πρωτάθλημα και το ματς του Σαββάτου, κρατάμε τα θετικά και συνεχίζουμε, δεν τρέχει τίποτα…
Η δεύτερη σκέψη της Σκάνθορπ
Άλλη ομάδα, από αυτές που είναι αουτσάιντερ και σε κυπελλικές αποδόσεις, για την οποία να βάζω το χέρι μου στη φωτιά δεν υπάρχει. Δείτε κι εσείς τα ρεπορτάζ και κάντε τις δικές σας μαντεψιές, δεν τις έψαξα όλες και μία προς μία εξονυχυστικά. Αυτή πάντως που πιθανολογώ ότι θα το κυνηγήσει είναι η Σκάνθορπ.
Επίσης πολύ λαμπερό ζευγάρωμα και για τη Σκάνθορπ, με την Ντέρμπι του Φιλίπ Κοκού και προσεχώς του Γουέιν Ρούνι. Αλλά αυτό που κυρίως με κεντρίζει είναι το κακό ξεκίνημα στο πρωτάθλημα της Σκάνθορπ και του Πολ Χερστ. Όταν μια ομάδα που ξεκινά ως εκ των διεκδικητών της ανόδου έχει δύο ήττες στα δύο πρώτα της παιχνίδια, δεν έχει την πολυτέλεια να το παίξει υπεράνω σε ένα ματς με την Ντέρμπι – αυτό τουλάχιστον λέει η λογική. Στο 4,50 είναι ο άσος και τον δέχομαι κι αυτόν, έστω και σε ένα δεύτερο επίπεδο.
Καλή τύχη!
